Για τον ήρωα Βασίλη Λάσκο

Οι Σκιαθίτες θυμούνται ακόμα τον αξέχαστο ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο να απαγγέλλει με θέρμη και συγκίνηση, από το δεσποτικό των Τριών Ιεραρχών, το ποίημα που έγραψε ο ίδιος για τον ήρωα αδερφό του:

Ορέστης Λάσκος

"Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,

απ' τα τέσσερα σερνικά βλαστάρια σου

στα στερνά σου απόμεινα τώρα μόνο εγώ

Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,

κι αχ, εσείς, αλί μου, τρισαλί

του χωριού μοιρολογήστρες,

θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή,

με πικρά τα λόγια σαν αλόη

τούτη την ατέλειωτη βραδιά

γύρετε τριγύρω μου, κι αντάμα με στηθοκοπήματα βαριά

αρβανίτικο να στήσουμε μοιρολόι

θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή

κλάψτε πάλι το Λασκέικο το σόι

Τι στο πέλαγο κατάντικρυ,

στα Σκιαθίτικα ακρογιάλια 

του Σταυρού μιαν ήρεμη βραδιά 

αχ, ο Βάσος μας σκοτώθηκε

πολεμώντας σα λιοντάρι για τη λευτεριά

Αχ, ο Βάσος μας σκοτώθηκε!

Αχ, ο Βάσος πάει μας πια

Το μαντάτο τούτο το φριχτό

τ' άρπαξαν του πέλαγου τα κύματα

τ' άρπαξαν και οι γλάροι στον αγέρα

και το κάνανε τραγούδι θλιβερό

και το κάνανε τραγούδι και το σκόρπισαν

πέρα ως πέρα

κι έλεαν για το σκοτωμένο παλικάρι

και τα κύματα, και οι γλάροι,

και τ' ακούσαν τα παιδάκια που τον γνώριζαν

και τον αγαπούσανε σαν φίλο τους

και τον παίζαν πότε-πότε στο κρυφτό

κι έτρεξαν και κρύψανε τα κεφαλάκια τους

στης μητέρας τους τον κόρφο

κι αναλύθηκαν σ' αναφιλητό

τα παιδάκια, με τα αγνά καθάρια μάτια τους

που μαζί του παίζαν το κρυφτό...

Και τ' ακούσαν κι οι γυναίκες που τον λάτρεψαν

κι ως εικόνισμα ιερό λαμπρή φυλάγαν τη μορφή του

στην καρδιά τους σκαλιστή,

και σφαλίξανε τα σπίτια τους,

και μαυροφορέσανε, και κλαίγανε

για τη μοίρα τη φριχτή

οι γυναίκες που τον λάτρεψαν

ομορφάντρα, και λεβέντη, κι εραστή...

Και τ' ακούσαν και στα υδραίικα τ' ακρόγιαλα

μπουρλοτιέρηδες, ναυμάχοι του εικοσιένα

και ξαναζωντάνεψαν και πάλι,

και καμάρωσαν τη ράτσα τη ρωμαίικια,

οι Μιαούληδες, Τομπάζηδες, Σαχτούρηδες,

και σηκώσαν με περφάνια το κεφάλι,

και μια θέση του ετοιμάσαν στην παρέα τους

οι Μιαούληδες, Τομπάζηδες και οι άλλοι!

Θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή

τα σπαρακτικά σας πάψτε λόγια!

Παλικάρι σαν το Βάσο μας

δεν του πρέπουν μοιρολόγια...

Το κλαρίνο, το λαγούτο, το βιολί 

φέρτε Ελευσινιώτες μου πατριώτες,

και στο κλέφτικο τραγούδι να το στήσουμε,

τούτη την ατέλειωτη βραδιά,

σαν και τότες, οπού ζούσε!

Σαν και τότες...

Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,

έτσι, σαν το Βάσο μας 

άμποτες να πέθαινα και γω!"

Ορέστης Λάσκος

Ορέστης Λάσκος