tag:blogger.com,1999:blog-88923754306607006682024-02-21T06:03:36.476-08:00Το μαγαζάκι της Οδού ΟνείρωνΓια όσα αγαπημένα ξέχασες
στο μαγαζάκι της Οδού Ονείρων...Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.comBlogger142125tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-3334639842214996512023-03-17T02:12:00.005-07:002023-03-17T02:15:48.390-07:00<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGdsEEeZOvb3kw6wKZtChQPa7uacu0ECUeWcjcv4s20gIZiboH3TGXU1tDluULNLokBGwtVyYS0qbV6p7rcktWuEKnzwIVsvjj0YPbi2ugn59onLdL-pGWDO_awuxRkMdiH7p8RANWmm1KnSPU6HwSpbH94LK2cSpee7fi47wXdC8dLJnqJFDPa1qAQ/s717/%CE%A6%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%97%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="696" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGdsEEeZOvb3kw6wKZtChQPa7uacu0ECUeWcjcv4s20gIZiboH3TGXU1tDluULNLokBGwtVyYS0qbV6p7rcktWuEKnzwIVsvjj0YPbi2ugn59onLdL-pGWDO_awuxRkMdiH7p8RANWmm1KnSPU6HwSpbH94LK2cSpee7fi47wXdC8dLJnqJFDPa1qAQ/s320/%CE%A6%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%97%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD.jpg" width="311" /></a></div><br /><span style="font-family: GFS Didot;">Αγαπημένοι, λατρεμένοι, πολυτάλαντοι.</span><p></p><p><span style="font-family: GFS Didot;">Κάπου εκεί στη δεκαετία του '60. </span></p><p><span style="font-family: GFS Didot;">Ντίνος Ηλιόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος: σε καμαρίνι, κατά τη διάρκεια θεατρικής παράστασης, χαλαρώνουν ζωγραφίζοντας. </span></p>Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-15760955343744502232020-05-11T13:22:00.003-07:002020-05-11T13:23:09.463-07:00...προσοχή γιατί λερώνει...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR7TWMdQHWO0cowmy6SXQVTXFZZyPpQuLAVQCCDs16yIOFGU3ejuLASglG8CO7uGkyhi3gaQsagOwvcAOa7ChpO-febJkmCXjS0BZUPOvbnt77JzxJzPVaAMgw-cv7l83OIVSz84ujKdKy/s1600/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2586%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25281964%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR7TWMdQHWO0cowmy6SXQVTXFZZyPpQuLAVQCCDs16yIOFGU3ejuLASglG8CO7uGkyhi3gaQsagOwvcAOa7ChpO-febJkmCXjS0BZUPOvbnt77JzxJzPVaAMgw-cv7l83OIVSz84ujKdKy/s640/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2586%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25281964%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σαν να τους βλέπω όλους: τύποι καθημερινοί,
γνωστοί. Κυκλοφορούν όλοι εκεί έξω στο πεδίο της μάχης. Στο οδόστρωμα δηλαδή.
Οι πολλοί και διάφοροι τύποι οδηγού, ίδιοι πάνω κάτω σ’ όλη τη σύγχρονη
ελληνική επικράτεια. Για να τους δούμε έναν έναν: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο «του άντρα
του πολλά βαρύ»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Βαρύς κι
ασήκωτος – όσο και η τριχωτή χερούμπα που κρέμεται μονίμως απ’ το παράθυρο του
οδηγού. Καθ’ ό,τι ο τυπάρας είναι και δεινή οδηγάρα ναούμ και οδηγάει το ίδιο
καλά μ’ ένα χέρι. Έχει πάντα προτεραιότητα εννοείται κι έχει γραμμένες κανονικά
τις διαβάσεις πεζών, τα σήματα, τα φανάρια και τον τροχονόμο μαζί. Εννοείται
πως δεν έχει ποτέ μαζί του δίπλωμα κι ουαί και αλλοίμονο αν βρεθεί ένστολο
θρασίμι να τον σταματήσει για έλεγχο. Θα ειδοποιηθεί πάραυτα το ξαδερφάκι του ο
υπουργός συγκοινωνιών κι ο ένστολος θα το φυσάει και δε θα κρυώνει. Α μα δα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Η «οι κυρίες
προηγούνται»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Περίπου η
γυναικεία εκδοχή του ασήκωτου. Το καθρεφτάκι για βάψιμο – καλέ δεν πρόσεξα ότι
φαίνονται και τα πίσω αμάξια. Το κινητό σκουλαρίκι. Η δυναμική κι ανεξάρτητη –
έτσι πιστεύει – που ανακαλεί τις αρχές της ισότητας των δύο φύλων όποτε τη
συμφέρει κι άλλες φορές βάζει σε εφαρμογή το γνωστό κλισέ περί προτεραιότητας
των κυριών – μόνο που ο εμπνευστής του δεν είχε υπόψη του τον κώδικα οδικής
κυκλοφορίας. Ορμάει λοιπόν η κυρία να περάσει πάντα πρώτη, γιατί πιστεύει ότι
ως κυρία προηγείται – προκαλώντας τη γενική αγανάκτηση, αρκετά «μπουκέτα» καθ’
οδόν – και στη χειρότερη, ακόμα και τράκα. Κι άμα στριμωχτεί κι ο τροχονόμος
άντρας, του κάνει μέχρι και καμάκι για να γλιτώσει. Και βέβαια κηλιδώνει
ανεπανόρθωτα τη φήμη της γυναίκας οδηγού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο «μπαμπά
μην τρέχεις»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ένα από τα
καλύτερα είδη οδηγού. Με ένα ή περισσότερα κουτσούβελα στην αγκαλιά ή στην
πλάτη, ο καλός πατέρας είναι πάντα και καλός οδηγός. Πρώτον γιατί σκέφτεται τα
σπλάχνα του και δεύτερον γιατί κι αυτά του μαθαίνουν χωρίς να το ξέρουν να
είναι το ίδιο καλός και στη συμπεριφορά του στο οδόστρωμα. Είναι αυτός που θα
σταθεί να περάσουν οι πεζοί, που θα πάει αργά αν έχει νερά ο δρόμος για να μη
σε πιτσιλίσει, που θα σταματήσει να πάρει την ηλικιωμένη γειτόνισσα ή να της κουβαλήσει
τα ψώνια. Αν είναι και ταξιτζής, ακόμα καλύτερα. Ένας καλός ταξιτζής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Η «γυναίκα
λάστιχο» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Συνήθως,
καλή μαμά κι αυτή – κι αν δεν είναι ακόμα μαμά, θα γίνει σίγουρα καλή μαμά αν
γίνει μαμά. Είναι η μικρομεσαία εργαζόμενη που τα προλαβαίνει ως διά μαγείας
όλα: και δουλειά, και ψώνια, και φροντίδα για τους δικούς της, και σπίτι, και βόλτες,
και δραστηριότητες. Άψογη κι αυτή στο οδηγικό σαβουάρ βιβρ – κι αν έχεις την
τύχη να τη γνωρίσεις και ως ταξιτζού, θα έχεις πια να το λες. Κορίτσια, εσείς μας
κάνετε υπερήφανες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο ταρίφας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μεγάλη
κατηγορία αυτή. Μεγάλη και μπερδεμένη. Διότι εάν δεν πέσεις σε κείνο το μικρό
ποσοστό όπου ταρίφας και «μπαμπά μην τρέχεις» ή «γυναίκα λάστιχο» συμπίπτουν,
τότε τα πράματα είναι μάλλον ζόρικα. Άμα δε ο ταξιτζής συνδυάζει ολίγον από
ταρίφα κι από «άντρα βαρύ κι ασήκωτο» ή «κυρία που προηγείται», τότε την
έκατσες. Μπες στο πίσω κάθισμα, βιδώσου, δώσε τελικό προορισμό και βούλωστο.
Τώρα το λόγο – και το πρόσταγμα – έχει ο ταρίφας. Εκείνος αποφασίζει πότε και
πώς θα πας εκεί που θα πας. Και με πόσα θα πας, εννοείται. Δε θα του καις εσύ
τζάμπα τη βενζίνη, αναιδέστατε. Θα την πληρώσεις. Τέντωσε τ’ αυτιά σου καλά και
άκου σοφία. Ομιλεί ο παντογνώστης ναούμ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο
κλαρινογαμπρός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εξαιρετικό
ταλέντο στο να τρώει τα λεφτά των άλλων – εν προκειμένω, του πατέρα και της μάνας
του. Σκάει μύτη στην πλατεία του χωριού με 4 επί 4 τζιπάρα αεροδυναμική και
απαστράπτουσα για να πάει απ’ το σπίτι μέχρι το περίπτερο του μπαρμπα – Μήτσου για
φιλτράκια. Κι οπωσδήποτε πρέπει να μάθουμε τα μουσικά του γούστα: σταθερά κάτι
ανάμεσα σε τουρκομπαρόκ και μέταλ τσιφτετέλι. Όπα σινανάι νάι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο μπάρμπας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ένα από τα
πιο ύπουλα και επικίνδυνα όντα που κυκλοφορούν στο οδόστρωμα: συνήθως ανάμεσα
στα προτελευταία και τελευταία «-ήντα», ο μπάρμπας καβαλάει συνήθως ένα
κατασκεύασμα αμφιβόλου προελεύσεως, ηλικίας και προορισμού ύπαρξης. Είναι κάτι
ανάμεσα σε πειραγμένο τρίκυκλο, προϊστορική βέσπα ή αρχαϊκή μοτοσικλέτα με τη
συρόμενη οβίδα στο πλάι, σαν αυτές που οδηγούσαν οι Γερμανοί στην κατοχή. Όπως είναι
φυσικό, αδυνατεί να αναπτύξει ταχύτητα πάνω από 20 περίπου χιλιόμετρα την ώρα,
αλλά παρ’ όλα αυτά επιμένει να οδηγεί περίπου στο κέντρο του δρόμου. Ένα
εκκωφαντικό «πρρρρρρρ» και ντουμάνι το καυσαέριο – πιθανόν το όχημα να καίει
και κλάρες. Από το στόμα του εκλύεται εσάνς τσίπουρου. Και φυσικά δε σ’ αφήνει
να τον προσπεράσεις. Κι αν τελικά τα καταφέρεις, σου επιφυλάσσει ελληνικότατο
μπουκέτο μαζί με μια εγκάρδια ευχή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Ο «Ν»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Θα μπορούσε
να σημαίνει «νεοφώτιστος». Ο έρμος ο νέος οδηγός, παιχνίδι και παραμάζωμα του
ταρίφα, του ασήκωτου, της «ανεξάρτητης» - που του κορνάρουν αλύπητα επειδή
αργεί ο φουκαράς και τον στολίζουν με φάσκελα και χάχανα πίσω από το κόκκινο «νι»
που κουβαλάει σαν άδικη κατάρα. Κουράγιο φίλε, κάνε υπομονή και θα παλιώσεις
και συ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μαθαίνει
πολλά κανείς πίσω απ’ το παρμπρίζ. Για να μη μπείτε λοιπόν και σεις και μπω και
γω σε καμιά κατηγορία που δε μας αρέσει, ας φοράμε όλοι τη ζωνίτσα μας σαν καλά
παιδιά, ας κάνουμε κι ένα σταυρό να βρίσκεται κι ας αφήνουμε για λίγο τα
νευράκια στην άκρη, όσο οδηγούμε. Καλά γκάζια!<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-20493879930836130012018-12-10T10:46:00.000-08:002018-12-10T10:46:57.225-08:00Vamonos<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">«…Vamonos donde nadie nos juzgue </span></b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">donde nadie nos diga que hacemos mal </span></b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">vamonos alejados del mundo </span></b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">donde no haya justicia ni leyes ni nada </span></b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">nomas nuestro amor…»</span></b></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5lgcIxl_vUq85-cEjGElWIMwGNNb9or3jKVVH4VYzK-_I_sVbrMpfSxY9gb2EQ7qtlSHu6Yc8GwXYObjxEbTwrItXnx187PhI-HDubsZOsKl6o84y1Qj1ufGRSPYoiMJ-7e4ER17XDzfI/s1600/Vamonos.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5lgcIxl_vUq85-cEjGElWIMwGNNb9or3jKVVH4VYzK-_I_sVbrMpfSxY9gb2EQ7qtlSHu6Yc8GwXYObjxEbTwrItXnx187PhI-HDubsZOsKl6o84y1Qj1ufGRSPYoiMJ-7e4ER17XDzfI/s640/Vamonos.jpeg" width="460" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> Το ίδιο βράδυ που σε αποχαιρετίσαμε ήρθες μπαμπά. Ήταν Σάββατο ήδη. Τελευταία φορά που σ’ άκουσα ήταν Τετάρτη – μας πήρες όλους έναν έναν τηλέφωνο, λες και το ήξερες. Στο’ χε υποσχεθεί πριν λίγες μέρες ο φίλος σου ο αη Νικόλας ότι σε λίγο θα σου περάσουν όλα. Έστελνα και ξαναέστελνα μηνύματα την Πέμπτη, είχες όμως ήδη βαρύνει. «Βούλα μου κουράγιο, κατέληξε ο μπαμπάς» άκουσα από το τηλέφωνο ξημέρωμα Παρασκευής. Κι ύστερα, η ησυχία. Αυτή η αμείλικτη που συνοδεύει τον αποχαιρετισμό. Τότε κατάλαβα ότι έλειπες – ότι πια πάντα θα έλειπες μπαμπά. Σάββατο βράδυ πια το συνειδητοποίησα. Τότε που σε φιλήσαμε και σε χαϊδέψαμε για τελευταία φορά. Τότε που έφυγαν όλοι. Δε θα ξαναρχόσουν πια κάθε βράδυ πρώτος να μου πεις καληνύχτα. Δε θα ξαναπίναμε κυριακάτικο καφεδάκι με καλαμπούρια κι ιστορίες από τα καράβια. Θα έψαχνα πια να βρω το μπλε των ματιών σου σε φωτογραφίες. Τότε το κατάλαβα. Όταν έφυγαν όλοι. Και τότε έκλαψα. Και κλαίγοντας με πήρε ο ύπνος.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> Τότε βρέθηκα ξαφνικά μέσα σε κάτι σαν ανοιχτό, ιπτάμενο ελικόπτερο – εγώ και ο αόρατος κυβερνήτης του – κι ήταν λέει μέρα και καλοκαίρι. Και πετούσαμε πάνω από μια αφρισμένη αλλά ακύμαντη θάλασσα – κι ένιωθα δροσιά στα μάγουλά μου και μυρωδιά θάλασσας στα ρουθούνια μου, κι αυτό μου άρεσε και με παρηγορούσε. Κι από κάτω μας ξαφνικά ένα ολοκαίνουργιο, κάτασπρο καράβι – άγνωστο αν ήταν εμπορικό ή επιβατικό, πάντως ήταν πανέμορφο – κι έτρεχε σαν παπί πάνω στη θάλασσα. Και στο κατάστρωμα κόσμος που πηγαινοερχόταν, καθάριζε και σημαιοστόλιζε το καράβι – κι από τα μεγάφωνα ακουγόταν ολοκάθαρα η μουσική και σε λίγο η φωνή του Miguel Aceves Mejía «Vamonos…» - αγαπημένο σου.. Και σε βλέπω ολοζώντανο, στη μέση – ένα νέο παιδί, με ξανθά κυματιστά μαλλιά, ροδοκόκκινο, γερό, γελαστό – με άσπρο μακό, άσπρο τζην, αθλητικά παπούτσια – ίδιο ναυτάκι – που ωστόσο φαινόσουν να κυβερνάς το όμορφο πλεούμενο και να δίνεις σε όλους οδηγίες – και προπάντων χαρά, ήσουν γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό κι όλοι γύρω σου σε έβλεπαν στα μάτια και γέμιζαν και κείνοι χαρά. Δε με κοίταξες, δεν άκουγα καθαρά τη φωνή σου μπαμπά – όμως ένιωσα τη χαρά σου. Κατάλαβα. Και χαμογέλασα και ξύπνησα μ’ ένα χαμόγελο.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> Μπαμπά μου σ’ ευχαριστώ που ήρθες. Τώρα ξέρω.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-82803961787844185232018-09-17T02:03:00.002-07:002018-09-17T02:04:01.532-07:00Για τον ήρωα Βασίλη Λάσκο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><b>Οι Σκιαθίτες θυμούνται ακόμα τον αξέχαστο ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο να απαγγέλλει με θέρμη και συγκίνηση, από το δεσποτικό των Τριών Ιεραρχών, το ποίημα που έγραψε ο ίδιος για τον ήρωα αδερφό του:</b></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKXRhRbbMzCIe6YvTgh7IgwagX9ciRHIB_fTjk30GNqfdRVcwVpOuxDibXqeg9FpbVPWZgNrRmwmL4Ay4RbDrPtqnylE3H2AeZP0U6XuoglD27hIzoH1r557q-z8FvE0sZ0rHXgW3iDO4/s1600/a_LIFO_Laskos_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="616" data-original-width="567" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKXRhRbbMzCIe6YvTgh7IgwagX9ciRHIB_fTjk30GNqfdRVcwVpOuxDibXqeg9FpbVPWZgNrRmwmL4Ay4RbDrPtqnylE3H2AeZP0U6XuoglD27hIzoH1r557q-z8FvE0sZ0rHXgW3iDO4/s640/a_LIFO_Laskos_1.jpg" width="588" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ορέστης Λάσκος</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg9iJKfpLupmK5-q7dVVDrakhz4Dh5r8VPdV5aRbQvimK2TcuyL1jr7bO01ZQtrwozr43lv2YtC6Jao8zAsc4F1WdaoOlEz98aT0Z-VTsSRBWVde6q7Q9oq1szW6eTPW7P8yxWCWJZIaQo/s1600/katsonie4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="359" data-original-width="293" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg9iJKfpLupmK5-q7dVVDrakhz4Dh5r8VPdV5aRbQvimK2TcuyL1jr7bO01ZQtrwozr43lv2YtC6Jao8zAsc4F1WdaoOlEz98aT0Z-VTsSRBWVde6q7Q9oq1szW6eTPW7P8yxWCWJZIaQo/s640/katsonie4.jpg" width="522" /></a></div>
<span style="color: white;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>"Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,</b></i></span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>απ' τα τέσσερα σερνικά βλαστάρια σου</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>στα στερνά σου απόμεινα τώρα μόνο εγώ</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κι αχ, εσείς, αλί μου, τρισαλί</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>του χωριού μοιρολογήστρες,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>με πικρά τα λόγια σαν αλόη</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τούτη την ατέλειωτη βραδιά</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>γύρετε τριγύρω μου, κι αντάμα με στηθοκοπήματα βαριά</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>αρβανίτικο να στήσουμε μοιρολόι</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κλάψτε πάλι το Λασκέικο το σόι</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Τι στο πέλαγο κατάντικρυ,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>στα Σκιαθίτικα ακρογιάλια </b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>του Σταυρού μιαν ήρεμη βραδιά </b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>αχ, ο Βάσος μας σκοτώθηκε</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>πολεμώντας σα λιοντάρι για τη λευτεριά</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Αχ, ο Βάσος μας σκοτώθηκε!</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Αχ, ο Βάσος πάει μας πια</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Το μαντάτο τούτο το φριχτό</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τ' άρπαξαν του πέλαγου τα κύματα</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τ' άρπαξαν και οι γλάροι στον αγέρα</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και το κάνανε τραγούδι θλιβερό</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και το κάνανε τραγούδι και το σκόρπισαν</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>πέρα ως πέρα</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κι έλεαν για το σκοτωμένο παλικάρι</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και τα κύματα, και οι γλάροι,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και τ' ακούσαν τα παιδάκια που τον γνώριζαν</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και τον αγαπούσανε σαν φίλο τους</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και τον παίζαν πότε-πότε στο κρυφτό</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κι έτρεξαν και κρύψανε τα κεφαλάκια τους</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>στης μητέρας τους τον κόρφο</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κι αναλύθηκαν σ' αναφιλητό</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τα παιδάκια, με τα αγνά καθάρια μάτια τους</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>που μαζί του παίζαν το κρυφτό...</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Και τ' ακούσαν κι οι γυναίκες που τον λάτρεψαν</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>κι ως εικόνισμα ιερό λαμπρή φυλάγαν τη μορφή του</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>στην καρδιά τους σκαλιστή,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και σφαλίξανε τα σπίτια τους,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και μαυροφορέσανε, και κλαίγανε</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>για τη μοίρα τη φριχτή</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>οι γυναίκες που τον λάτρεψαν</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>ομορφάντρα, και λεβέντη, κι εραστή...</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Και τ' ακούσαν και στα υδραίικα τ' ακρόγιαλα</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>μπουρλοτιέρηδες, ναυμάχοι του εικοσιένα</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και ξαναζωντάνεψαν και πάλι,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και καμάρωσαν τη ράτσα τη ρωμαίικια,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>οι Μιαούληδες, Τομπάζηδες, Σαχτούρηδες,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και σηκώσαν με περφάνια το κεφάλι,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και μια θέση του ετοιμάσαν στην παρέα τους</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>οι Μιαούληδες, Τομπάζηδες και οι άλλοι!</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Θεια-Μηλίτσα, θεια-Σμαρούλα, θεια-Καλή</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τα σπαρακτικά σας πάψτε λόγια!</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Παλικάρι σαν το Βάσο μας</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>δεν του πρέπουν μοιρολόγια...</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Το κλαρίνο, το λαγούτο, το βιολί </b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>φέρτε Ελευσινιώτες μου πατριώτες,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>και στο κλέφτικο τραγούδι να το στήσουμε,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>τούτη την ατέλειωτη βραδιά,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>σαν και τότες, οπού ζούσε!</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Σαν και τότες...</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Μάνα μου χωριάτισσα, κυρα-Παμεινώνταινα, κυρα-Μαριγώ,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>έτσι, σαν το Βάσο μας </b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>άμποτες να πέθαινα και γω!"</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white;"><i><b>Ορέστης Λάσκος</b></i></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNi9tG4HIb61CRylgjLMs0R912-p69ExYJONnFUZC_85h0FClDKAIYkZxewX_nD3uibxYdso_AGcgo7ZjMqD9S0Q5f3BPjD9Zqp-yNi6iUTTMQObpy_s5iWfB_U48iJzJh-epNxlcWi-T6/s1600/orestis_laskos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="254" data-original-width="147" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNi9tG4HIb61CRylgjLMs0R912-p69ExYJONnFUZC_85h0FClDKAIYkZxewX_nD3uibxYdso_AGcgo7ZjMqD9S0Q5f3BPjD9Zqp-yNi6iUTTMQObpy_s5iWfB_U48iJzJh-epNxlcWi-T6/s400/orestis_laskos.jpg" width="231" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ορέστης Λάσκος</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9vJtsZKKDvbyb8pSmLZcK0CN5qnJhdEOiewwYgLMrK0uefKWmAt2Hkz4Lf-cKOrQSBprYfTwtKUCfRfiaV3FP61FMNw2P_JDqTDxSN6MtLSAABKWvDF9rGdMBwuln9G43OA_QAuYkv6ef/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="531" height="482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9vJtsZKKDvbyb8pSmLZcK0CN5qnJhdEOiewwYgLMrK0uefKWmAt2Hkz4Lf-cKOrQSBprYfTwtKUCfRfiaV3FP61FMNw2P_JDqTDxSN6MtLSAABKWvDF9rGdMBwuln9G43OA_QAuYkv6ef/s640/%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbLt6DEloH3AFy6hL76P25tDAbyE1qM0lu_jXzmj-d-bVDCTshEwL_kOzfT_9cctcwPrAH-e5OvXSE_O8VeZfS52OB8kKZZNU9eYdKhVRRK_qAYsbF318w6bcqoIA4lRCBUVMKtilrWG4d/s1600/katsonis3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="277" data-original-width="481" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbLt6DEloH3AFy6hL76P25tDAbyE1qM0lu_jXzmj-d-bVDCTshEwL_kOzfT_9cctcwPrAH-e5OvXSE_O8VeZfS52OB8kKZZNU9eYdKhVRRK_qAYsbF318w6bcqoIA4lRCBUVMKtilrWG4d/s640/katsonis3.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC_T045ZwmcJ1fyLMqM00xh5M_vrAF5fzdJTZY0kGkO2488qCJ00XeByThH6ztuf8Gx9Cgo1SFGz5kN0MUCiBDB5LXV87CkjgMprPB61clSXKqjlWw8OQGHDEKmgXzn7zMV78OaIoIRBM7/s1600/perialos-blogspot-gr-katsonis-vithise2ispanogermanika-skafi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="481" data-original-width="565" height="542" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC_T045ZwmcJ1fyLMqM00xh5M_vrAF5fzdJTZY0kGkO2488qCJ00XeByThH6ztuf8Gx9Cgo1SFGz5kN0MUCiBDB5LXV87CkjgMprPB61clSXKqjlWw8OQGHDEKmgXzn7zMV78OaIoIRBM7/s640/perialos-blogspot-gr-katsonis-vithise2ispanogermanika-skafi.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinWGZvG55y1wTXA53etA_1sD4TCVleEsNbbXJdG8UukkS-C7JEKwIKyDhc7ObPXm3C8lyJ48_uUjP8GVumVq3rkw0Z7qVvDdYwpjzy_QgnNc4_k86ujn0dOwNhvMLx-hpzA_49-WjlHV9j/s1600/%25CE%259F+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259B%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B5%252C+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B8%25CE%25BF%252C+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582%252C+%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25C2%25AB%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582%25C2%25BB+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="505" data-original-width="350" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinWGZvG55y1wTXA53etA_1sD4TCVleEsNbbXJdG8UukkS-C7JEKwIKyDhc7ObPXm3C8lyJ48_uUjP8GVumVq3rkw0Z7qVvDdYwpjzy_QgnNc4_k86ujn0dOwNhvMLx-hpzA_49-WjlHV9j/s640/%25CE%259F+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259B%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B5%252C+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B8%25CE%25BF%252C+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582%252C+%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25BA%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25C2%25AB%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582%25C2%25BB+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B5.jpg" width="442" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV_h2HpuhNNNBp8joE10c2uwqYnTeShRYcB9z9ZofCaJzVKRedgI_HSgH0Eq7ZKou66qAWCNzjqQsQEepa2tdfMDle_KiPfKL2JSQbVLJSuXbU2Gh1Nyj41CpNeNTX9y6mDjqJ9J4tjrVn/s1600/katsoni2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="311" data-original-width="477" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV_h2HpuhNNNBp8joE10c2uwqYnTeShRYcB9z9ZofCaJzVKRedgI_HSgH0Eq7ZKou66qAWCNzjqQsQEepa2tdfMDle_KiPfKL2JSQbVLJSuXbU2Gh1Nyj41CpNeNTX9y6mDjqJ9J4tjrVn/s640/katsoni2.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: white;"><i><b><br /></b></i></span>
<span style="color: white;"><i><b><br /></b></i></span>
<span style="color: white;"><i><b><br /></b></i></span></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-7049102383463537892018-02-14T03:57:00.000-08:002018-02-14T04:13:37.421-08:00Μια πιατοθήκη ιστορίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είπα ν’ αφήσω λίγο τα θλιβερά που μας περιστοιχίζουν – και που θα τα φάμε και πάλι σε λίγο στη μάπα ούτως ή άλλως. Ο καθένας τα δικά του κι όλοι μαζί ολωνών. Είπα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα πολλά μικρά, όμορφα και γοητευτικά που συμβαίνουν πολλές φορές κάτω απ’ τη μύτη μας και δεν τα παίρνουμε χαμπάρι.<br /> Σε πολλές από τις καθημερινές βόλτες στη θάλασσα με την τετράποδη κόρη μου ανακαλύπτουμε μικρούς φυσικούς «θησαυρούληδες»: κοχύλια, γυαλάκια, κομμάτια από κεραμεικά και σπαράγματα από παλιά πιάτα. Με χρωματιστά σχέδια απαράμιλλης τέχνης, πολλές φορές και με κάποια στάμπα ή λογότυπο που μαρτυράει την καταγωγή τους.<br /> Πάντα πίστευα ότι τα παλιά πιάτα ήταν ανέκαθεν είδος σε αφθονία σ’ αυτό το νησί. Δίνω μια εξήγηση που ίσως έχει μια βάση. Σ’ όλες τις φάσεις της ιστορίας της, η Σκιάθος ζούσε από τη ναυτοσύνη. Δεν υπήρχε σπίτι που να μην είχε καπετάνιο ή έστω ναύτη. Και οι ξενιτεμένοι έφερναν πολλές φορές είδη προίκας, δηλαδή είδη σπιτιού, όπως υφάσματα, ραπτικά είδη, κουζινικά και φυσικά πιάτα. Ντουζίνες. Και πάντα πιάτα φερμένα συνήθως από την Ευρώπη. Εκλεκτές πορσελάνες, χάρμα οφθαλμών – πραγματικά έργα τέχνης. Έρχονταν μετά φανών και λαμπάδων, έβγαιναν από το ναυτικό μπαούλο κι έμπαιναν ευλαβικά στο μπαούλο του νοικοκυριού. Γιατί συνήθως προορίζονταν για τις «καλές» περιστάσεις: για καθημερινή χρήση συνήθως υπήρχαν πήλινα, τσίγκινα ή άλλα σκεύη πιο απλά (ανάλογα πάντα και με τον προϋπολογισμό και την κοινωνική θέση του σπιτιού, ε;) Κάποιοι έτρωγαν καθημερινά στο πλουμιστό εγγλέζικο πιάτο τους με μαχαίρι και πηρούνι, κάποιοι άλλοι – οι πολλοί – ό, που βόλευε, πολλές φορές στο πόδι γιατί το μεροκάματο έτρεχε. Με δυο λόγια, το παλιό πλουμιστό πιάτο θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν κάτι σαν συνώνυμο της αφθονίας, του πολιτισμού (αν σκεφτεί κανείς και την ευρωπαϊκή καταγωγή του), της «κοινωνικής ανόδου»..<br /> Δεν είναι λίγες επίσης οι φορές που βλέπει κανείς τέτοια πιάτα να στολίζουν τους εξωτερικούς τοίχους των εξωκκλησιών.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtSBwro_x9bUFMt-6nNcjo0MW8ZSzvGqoxKdwuf3xFIFUACYzf7PwVS8vYjfUhwyBVrxv_bWM1H1WwgbiXdD1gx63-wmMw7qjb_32dd0RHbGKKn4gZDJqr-xsVrV2vpZJ8RO2fy5yeJnyS/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtSBwro_x9bUFMt-6nNcjo0MW8ZSzvGqoxKdwuf3xFIFUACYzf7PwVS8vYjfUhwyBVrxv_bWM1H1WwgbiXdD1gx63-wmMw7qjb_32dd0RHbGKKn4gZDJqr-xsVrV2vpZJ8RO2fy5yeJnyS/s640/1.jpg" width="480" /></a></div>
Δεν ξέρω από πού κληρονομήσαμε αυτή τη συνήθεια. Κάποτε άκουσα ότι οι χτίστες που δούλευαν στα νέα εξωκκλήσια – και που κουβαλούσαν κάθε μέρα το κολατσιό τους, μαζί και το πιάτο τους – όταν τέλειωναν το σοβάτισμα κολλούσαν συμβολικά το πιάτο τους στον τοίχο του εξωκκλησιού.<br /> Γιατί όμως οι αμμουδιές – κυρίως όσες βρίσκονται κοντά στον οικισμό – είναι γεμάτες από τέτοια σπαράγματα; Μου φάνηκε παράξενο να φαντάζομαι γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες, που φύλαγαν ως κόρη οφθαλμού αυτούς τους πορσελάνινους θησαυρούς και τους κρατάνε μέχρι σήμερα, να τα σπάνε και να τα πετάνε έτσι απλά εδώ και κει. Κι όμως η μητέρα μου θυμάται πολύ καλά ότι σαν κοριτσάκι έπαιζε συνήθως με τις φίλες της με τέτοια χρωματιστά κομματάκια, που βρίσκονταν άφθονα σκορπισμένα στα χώματα, στα παρτέρια και στις ακρογιαλιές κοντά στο σπίτι τους. Ο κόσμος μετά τον πόλεμο είχε γεμίσει σπασμένα πιάτα. <br /> Μα γιατί; Κι όμως, υπήρχε εξήγηση: ήταν κι αυτό ένα θλιβερό απομεινάρι της κατοχής. Τα σπασίματα ήταν μια από τις πολλές καθημερινές συνήθειες των κατακτητών. Οι Γερμανοί όποτε γούσταραν έκαναν ξαφνικές εφόδους και επιθεωρούσαν. Έψαχναν – ποιος ξέρει τί – ή απλά ήθελαν να τρομοκρατήσουν και να φανούν κυρίαρχοι. Έμπαιναν, ψαχούλευαν, έκαναν πάντα και μερικές ζημιές – για να σπάσουν τον τσαμπουκά του νοικοκύρη – και στην καλύτερη περίπτωση απλώς έφευγαν. Πριν φύγουν όμως έδιναν συνήθως και μια αποχαιρετιστήρια κοντακιά – με το πίσω μέρος του όπλου – στην πιατοθήκη, αν έβλεπαν να υπάρχει τέτοια. Μπουκάρισαν μια μέρα στο σπίτι της νεόνυμφης τότε γιαγιάς μου, της συνονόματης, είδαν τα πιάτα να στολίζουν την πιατοθήκη, είδαν και τη φωτογραφία του προπάππου με την περήφανη μουστάκα – κι έδωσαν μερικές γερές της πιατοθήκης, κι άλλη μια στο τζάμι της φωτογραφίας, και τα διέλυσαν – και τότε πρόσεξαν τη γριά ψυχομάνα της που έτρεμε από φόβο, είδαν και το νυφικό απλωμένο ακόμα σε μια καρέκλα – «νύφη, νύφη» μούγκρισε ο ένας Γερμαναράς – και τότε αποφάσισαν να γκρεμοτσακιστούν και να φύγουν. <br /> Γιατί όμως τα πιάτα; Μα νομίζω για όλα τα παραπάνω: τα πιάτα – και μάλιστα, τέτοια πιάτα – ήταν συνώνυμο της αφθονίας, της καλοπέρασης, της χαράς της ζωής. Αυτό ειδικά το τελευταίο ήταν αυτό ακριβώς που ήθελαν να καταπνίξουν στη συνείδηση του Έλληνα οι κατακτητές. Ήταν ένα ειρωνικό «δεν τα χρειάζεστε αυτά!...».<br /> Μετά από αυτά, είδα με ακόμα πιο πολλή αγάπη αυτά τα σκορπισμένα κομματάκια. Και τα άφησα να μου πουν την ιστορία τους.<br /> Αυτό – το να διαβάσεις την ιστορία ενός σπαράγματος – δεν είναι εύκολη δουλειά. Ειδικά αν δεν ξέρεις τί σου γίνεται. Τα πράγματα βέβαια αλλάζουν, αν έχεις την τύχη να ανακαλύψεις κάπου ένα σημάδι διαφωτιστικό. Μια χρονολογία, μια σφραγίδα, κάτι.<br /> Να μερικά. Μοναδικά και υπέροχα όλα. Ένα έμπειρο μάτι μπορεί και να καταλάβαινε περισσότερα. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHx7CODydlTrKMlPVTBPQIpDVHney4adX_2WBBauBwypjvTNbfaSo4fLwkZ0gEuOcx_rAJWh9ORGRvI7UzL_wQy3DxziZrKb9zYRX6opmsuiTG2aUQ76kXMOa-FSD_RUzk7X3SGem97nAR/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHx7CODydlTrKMlPVTBPQIpDVHney4adX_2WBBauBwypjvTNbfaSo4fLwkZ0gEuOcx_rAJWh9ORGRvI7UzL_wQy3DxziZrKb9zYRX6opmsuiTG2aUQ76kXMOa-FSD_RUzk7X3SGem97nAR/s640/2.jpg" width="480" /></a></div>
Μην ξέροντας τι άλλο να κάνω, ξεχώρισα αυτά τα τρία κομματάκια που είχαν πάνω τους κάποιο λογότυπο, μήπως και βρω μια άκρη.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieyY_697eJFYFyD5vECao_kQMW_MxINeRMdPDfl4pUUEkwlSsCTNR0LmnuK4UfJeR7qBXzWsPF9cPwxdWKgB9qT6w_RuriBcl0nM1PRP7vXoFRwWL1Ag-NzCKotSCOA4_mOIts9bscHJka/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieyY_697eJFYFyD5vECao_kQMW_MxINeRMdPDfl4pUUEkwlSsCTNR0LmnuK4UfJeR7qBXzWsPF9cPwxdWKgB9qT6w_RuriBcl0nM1PRP7vXoFRwWL1Ag-NzCKotSCOA4_mOIts9bscHJka/s640/3.jpg" width="480" /></a></div>
Τα τρία λογότυπα ήταν περίπου τα εξής: 1. SUOMI FINLANDIA, 2. DAVENPORT, 3. …OCH (BOCH ίσως; Ή κάτι τέτοιο).<br /><br /> Επιστράτευσα λοιπόν το ψαχτήρι του διαδικτύου. Και τί δε βρήκα.. <br /><br />Πάμε για το πρώτο:<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjpE8AW61Evtif0AlWpVmXw-avlJoa1BpVtDq0bJ0OaipeyjCyeTIl0G8WqJali1kKY701OI-gUajp5B91LTd0LQxnDSnrvw5KBZj1bWgPFXWFdFMgsmV0-oujil7-xuLnc7op0odoXVwT/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="287" data-original-width="225" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjpE8AW61Evtif0AlWpVmXw-avlJoa1BpVtDq0bJ0OaipeyjCyeTIl0G8WqJali1kKY701OI-gUajp5B91LTd0LQxnDSnrvw5KBZj1bWgPFXWFdFMgsmV0-oujil7-xuLnc7op0odoXVwT/s640/4.jpg" width="501" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<u><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; mso-ansi-language: EN-US;">S</span></u>UOMI FINLANDIA<br /><br />“Suomi” γενικά σημαίνει «Φινλανδία» ή «φινλανδική γλώσσα»: είναι σήμα κατατεθέν δηλαδή της χώρας αυτής. Το κομματάκι όπως έδειξε το ψαχτήρι ήταν τμήμα του λογοτύπου της εταιρείας ARABIA SUOMI FINLANDIA, που ολόκληρο ήταν κάπως έτσι:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-hMh5p3c-nFlAj2G-zKfD2dz0d7RmH9qriGE0rHz9zDteCKNG4jOpHLYBBIB18dIIuecW_SGVbabXL3Z5V-p-3e77q4R9P8PFi-UeoruVLVbnarqyhiUqW8YvPQ9BMgPWpDpHnWEpwTk/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="300" height="610" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-hMh5p3c-nFlAj2G-zKfD2dz0d7RmH9qriGE0rHz9zDteCKNG4jOpHLYBBIB18dIIuecW_SGVbabXL3Z5V-p-3e77q4R9P8PFi-UeoruVLVbnarqyhiUqW8YvPQ9BMgPWpDpHnWEpwTk/s640/5.jpg" width="640" /></a></div>
Το λογότυπο άλλαξε κατά καιρούς, ενώ στα χρόνια μεταξύ 1932 – 1949 είχε τη μορφή στην οποία το βρήκαμε – άρα να και η ηλικία του κομματιού…<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvfyvg2Po5bgEs89YdktkSHkUg7Y3-scH23zUB1KjAN4w8eRBlr21vF6sYgr4-waFG3DgSMECRSepjNMp1T-S8-rhku5aBZwI_2VBzCCJQaNnio-wAcXeSxJhv4nAzWaBp5Ew-o0B89ydS/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="560" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvfyvg2Po5bgEs89YdktkSHkUg7Y3-scH23zUB1KjAN4w8eRBlr21vF6sYgr4-waFG3DgSMECRSepjNMp1T-S8-rhku5aBZwI_2VBzCCJQaNnio-wAcXeSxJhv4nAzWaBp5Ew-o0B89ydS/s640/6.jpg" width="640" /></a></div>
Η εταιρεία Arabia ιδρύθηκε στη Φινλανδία κοντά στην πρωτεύουσα, το Ελσίνκι, το 1873 από τη σουηδική εταιρεία Rörstrand. Οι Σουηδοί επέλεξαν την Φινλανδία λόγω της εγγύτητας με τη Ρωσία, γιατί ήθελαν να επεκτείνουν και κει το εμπόριό τους. Σε λίγα χρόνια η Arabia παρήγαγε τα μισά πιατικά της Φινλανδίας – πήγε καλά δηλαδή. Τη διηύθυνε ο Σουηδός Gustav Herlitz. Έφτασαν να παράγουν έργα κεραμεικής, είδη σπιτιού και υγιεινής, μέχρι και τούβλα οικοδομής.<br /> Κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο η Arabia πέρασε σε φινλανδικά χέρια, και μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου είχε γίνει η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής και εξαγωγής πορσελάνης σε όλη την Ευρώπη. Μετά απ’ αυτά, η τότε μητρική εταιρεία Rörstrand επιδίωξε και πέτυχε τη συνεργασία με την άλλοτε θυγατρική της Arabia.<br /> Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η Arabia παραδοσιακά συνεργάζεται με καλλιτέχνες και κορυφαίους σχεδιαστές, όπως με τον Kaj Franck τη δεκαετία του ΄40, ο οποίος σχεδίασε τη σειρά ειδών πορσελάνης «Kilta», τον Ulla Procopé (1921-1968) που σχεδίασε μερικά από τα πιο δημοφιλή κομμάτια εφυαλωμένης κεραμεικής της εποχής, όπως τα «Valencia» (1960) και τα «Ruska» που βγήκαν αργότερα (1978-79), και τον Birger Kaipiainen (1970). Στη δεκαετία του ΄90 η Arabia θα βγάλει μερικές συλλεκτικές κούπες, τις Moomin Mugs, από το ομώνυμο καρτούν. Σήμερα η εταιρεία ανήκει στον όμιλο Iittala.<br /> Για να δούμε τώρα το δεύτερο κομματάκι..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEZ2z5T-N9QXrjuEsPArp3cNbJ0I9s5dTgSyTe78dUwB0_g2Y40Cd2igtlPyQvVZJoNVSc12pwrByDRubSL79Pc33D6y-zXweli-oaKUCnxY9-QcxB31zfMmhEty14sx2jkajp3OHuJRWd/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="216" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEZ2z5T-N9QXrjuEsPArp3cNbJ0I9s5dTgSyTe78dUwB0_g2Y40Cd2igtlPyQvVZJoNVSc12pwrByDRubSL79Pc33D6y-zXweli-oaKUCnxY9-QcxB31zfMmhEty14sx2jkajp3OHuJRWd/s640/7.jpg" width="296" /></a></div>
<br />DAVENPORT<br /><br /> Εδώ έχει πολύ ψωμί. Καταρχάς, καταλάβατε ότι μπλέξαμε με τη μαμά Αγγλία. Πασίγνωστα τα εγγλέζικα πιάτα απ’ την εποχή του Παπαδιαμάντη. Αποικιοκρατία κάργα. Εξ ου και τα λιονταράκια και οι κορώνες και όλα τα τζάτζαλα και μάτζαλα που θυμίζουν ότι οι εκλεκτοί μας σύμμαχοι από τα παλιά πάντα ένιωθαν λίγο «αυτοκράτορες». Τέλος πάντων: εδώ έχουμε δύο σφραγίδες. Μία τυπωμένη με μελάνι και με όλα τα σέα και τα μέα, και μία εγχάρακτη (που έγινε πιθανότατα προτού πήξει το υλικό του κεραμεικού). Παρατηρώντας καλύτερα την εγχάρακτη σφραγίδα, εκτός από την όρθια άγκυρα και το ημικυκλικό λογότυπο, βλέπει κανείς στην κορυφή τον αριθμό 6, άλλο ένα 5(;) αριστερά της άγκυρας, κι από κάτω γράφει… Έλα μου ντε, τί γράφει; Άμα το βρείτε, θα σας δώσω το μισό. <br /> Τέλος πάντων. Για να δούμε μερικά ιστορικά κι αυτής της εταιρείας:<br /><br /> Ο John Davenport, γεννημένος το 1765, ξεκίνησε να δουλεύει σε αγγειοπλαστείο σαν εργάτης το 1785 και σαν συνέταιρος αργότερα με τον Thomas Wolfe of Stoke. Απέκτησε το δικό του αγγειοπλαστείο στο Longport το 1794, όπου έφτιαχνε πήλινα σκεύη. Το 1830 ο John αποσύρθηκε, οπότε ανέλαβαν τα βλαστάρια του Henry και William μέχρι το 1835 – που ο ένας υιός, ο Henry, πεθαίνει. Τότε η φίρμα γίνεται William Davenport and Company. Ο William με τη σειρά του ζει και βασιλεύει ως το 1869, οπότε αναλαμβάνουν οι δικοί του γιοι. Αυτοί θα κρατήσουν την εταιρεία στην οικογένεια Davenport ως το 1887.<br /> Γενικά η Davenport παρασκεύαζε διάφορα πήλινα είδη, πορσελάνες και γυαλικά. Εδώ βέβαια όταν λέμε «πήλινα», δε σημαίνει ντε και καλά ότι μιλάμε για αγγεία που θυμίζουν αρχαίους ελληνικούς αμφορείς με το γνωστό χωμάτινο χρώμα – ή τους τρόπους και τις τεχνοτροπίες που είχαν αναπτύξει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για να τα διακοσμούν. (Σόρι, ντίαρ, αλλά σ’ αυτό τουλάχιστον δε μπορέσατε να μας αντιγράψετε). Πάντως, χοντρικά, τα κεραμεικά χωρίζονται σε είδη ανάλογα με τη θερμοκρασία ψησίματος: σήμερα, ας πούμε, τα απλά πήλινα (earthenware) ψήνονται στους 1000 με 1200 βαθμούς Κελσίου, τα λεγόμενα stoneware στους 1100 με 1300, ενώ οι πορσελάνες στους 1200-1400. Σε αντίθεση με τον ταπεινό πηλό που μπορεί να βγει απλά από τη γη, η πορσελάνη αποτελείται αποκλειστικά από τον υαλοποιημένο καολίνη, ένα λευκό αργιλοπυριτικό ορυκτό που μας ήρθε από την Κίνα (κάο λιν στα κινέζικα σημαίνει «ψηλό βουνό»). Και βέβαια είναι πολύ πιο ακριβή.<br /> Κι εδώ έρχεται να κάνει το θαύμα του το εγγλέζικο εμπορικό δαιμόνιο: η αριστοκρατική πορσελάνη δε θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς σε είδη καθημερινής χρήσης. Επινοήθηκε λοιπόν μια μέση λύση, που εξασφάλιζε ωραία εμφάνιση αλλά και προσιτή τιμή. Για πρώτη φορά οι Άγγλοι αγγειοπλάστες εισάγουν στην αγορά τα κεραμικά τύπου «ironstone»: ο όρος «ironstone» ή «ironstone ware» ή «ironstone china» σήμαινε αντικείμενο πήλινο μεν εσωτερικά, αλλά με επιπλέον εξωτερική εφυάλωση, μια επικάλυψη δηλαδή ειδικής αδιαφανούς υαλόμαζας, που το έκανε να μοιάζει πολύ με φίνα πορσελάνη. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ επιτυχημένη «απομίμηση» πορσελάνης. Ο «πατέρας» αυτής της πατέντας ήταν ο Charles James Mason (όχι ο ηθοποιός) που την εισήγαγε το 1813 στο Staffordshire και τον ακολούθησαν και πολλοί άλλοι. Σύντομα, υπήρχαν καμιά 200αριά κατασκευαστές κεραμεικών, ανάμεσά τους βέβαια και η Davenport, που – εκτός από πορσελάνη – παρασκεύαζαν επίσης κεραμεικά τύπου ironstone, σε κάθε μορφή: από πιάτα και λεκάνες μέχρι σουπιέρες, τσουκάλια και σαλτσιέρες. Ακόμα και δοχεία νυκτός, μετά συγχωρήσεως. <br /> Για να επανέλθουμε όμως στη φίρμα Davenport και στο επίμαχο κομματάκι: για να δούμε πώς εξελίχθηκαν με την πάροδο των χρόνων οι σφραγίδες και τα λογότυπα της εταιρείας πάνω στα διάφορα κεραμεικά.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvBnl0TpB8TfWrbDg2G6tORSZZCjGaS5CYSJlzWo6KGa8UTtb73yImOJQl99ZwFbFSD-sPodUZ3QPiZkGM71OmIaps0HfTelI4EB-L87HLH_v5zEfcn31lXdtglW4YoHQWKKp5d2L-K9jM/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="490" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvBnl0TpB8TfWrbDg2G6tORSZZCjGaS5CYSJlzWo6KGa8UTtb73yImOJQl99ZwFbFSD-sPodUZ3QPiZkGM71OmIaps0HfTelI4EB-L87HLH_v5zEfcn31lXdtglW4YoHQWKKp5d2L-K9jM/s640/8.jpg" width="326" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3p7kvMHipoS2wxUF6MVwsRdLN7Wzxe_aL_Pvu1Z8P_KfRcHpM4i1ocXASgIvMODYpE8LuMKAyrCJh6IhMdI3WUIJ3TXpeEfjp0BDiZPPEBUjk7lNx93oxhs2yjxO7aA_AanbDDJCNh0n8/s1600/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="519" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3p7kvMHipoS2wxUF6MVwsRdLN7Wzxe_aL_Pvu1Z8P_KfRcHpM4i1ocXASgIvMODYpE8LuMKAyrCJh6IhMdI3WUIJ3TXpeEfjp0BDiZPPEBUjk7lNx93oxhs2yjxO7aA_AanbDDJCNh0n8/s640/9.jpg" width="346" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2ksx900F_P2gRqXoeiWj0Jb7USJ5eVPTbJav5XdrulPVX2LxQXI2AlHBRHWNrJYwdjYOEHwS0_o0-2gip7q-fzTjO7FdGdbs6nb_1SmwL1LJpQK-SO30TNC17r-WCuylgrSq3sRoGJP2/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="512" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY2ksx900F_P2gRqXoeiWj0Jb7USJ5eVPTbJav5XdrulPVX2LxQXI2AlHBRHWNrJYwdjYOEHwS0_o0-2gip7q-fzTjO7FdGdbs6nb_1SmwL1LJpQK-SO30TNC17r-WCuylgrSq3sRoGJP2/s640/10.jpg" width="340" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxVgUllialegIv4ls0c0R9G2S_6IBivfg951FWpPi-pq_pLQOoqJX_t0Eo2NxAWQcajkFKwvAyQ3id3Xtt2L4p8zPK8Kmp70xmZCulalYeqtnAw7KoJQpO5IbhIRfGfNnUkMRgKC_rNq49/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="501" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxVgUllialegIv4ls0c0R9G2S_6IBivfg951FWpPi-pq_pLQOoqJX_t0Eo2NxAWQcajkFKwvAyQ3id3Xtt2L4p8zPK8Kmp70xmZCulalYeqtnAw7KoJQpO5IbhIRfGfNnUkMRgKC_rNq49/s640/11.jpg" width="334" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKrKOkm5KrwdhOmJdpK7qfo8y-vR0ns1tdVEgRoUFArUSVUSw55-4zOjO_RcTxLXtWXUfQUSsGqQz_sfxr1W9O7YAdDMMxPxhdJmC4gES3l5m0xmt7f5Q6Y4FqWrnzjgNC0ZTJE8bAl23D/s1600/12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="268" data-original-width="621" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKrKOkm5KrwdhOmJdpK7qfo8y-vR0ns1tdVEgRoUFArUSVUSw55-4zOjO_RcTxLXtWXUfQUSsGqQz_sfxr1W9O7YAdDMMxPxhdJmC4gES3l5m0xmt7f5Q6Y4FqWrnzjgNC0ZTJE8bAl23D/s400/12.jpg" width="400" /></a></div>
<br /> Άρα λοιπόν έχουμε ένα κομμάτι «iron stone», μας το λέει η σφραγίδα άλλωστε… Για να προσπαθήσουμε τώρα να χρονολογήσουμε το κομματάκι μας, μάλλον θα μας βοηθήσει το εγχάρακτο λογότυπο με την άγκυρα: αν υποθέσουμε ότι ο αριθμός στα αριστερά της είναι 5, άρα μάλλον αντιστοιχεί στη χρονολογία 185… <br /> Κι ένα άλλο κεφάλαιο, μάλλον το γοητευτικότερο στην ιστορία των παλιών κεραμεικών: έχετε αναρωτηθεί αλήθεια τί παριστάνουν όλες αυτές οι παραμυθένιες εικόνες στα παλιά πιάτα; Ένα ενδιαφέρον, πρωτότυπο βιβλίο με τέτοιο θέμα είναι της Elizabeth Collard, The Potters' View of Canada: Canadian Scenes on Nineteenth-Century Earthenware. Εκεί θα δει κανείς ότι ακόμα και στα κεραμεικά της εποχής αποτυπώνονταν κομμάτια ιστορίας, όπως πχ η σταδιακή κατάκτηση – «αποικιοποίηση» του Νέου Κόσμου από τους Άγγλους (κι όχι μόνο), στην προκειμένη περίπτωση η περιοχή του Καναδά. Σε κομμάτια της Davenport απεικονίζεται η «Παναγία των Παρισίων», η «Notre Dame» με τους πύργους της να ανατέλλουν από τον ουρανό του Μόντρεαλ. Μιλάμε βέβαια για το αντίγραφο της Παρισινής «Παναγίας», που άρχισε να οικοδομείται στο Μόντρεαλ του Καναδά από τους ρωμαιοκαθολικούς το 1657. Άλλες, «ανώνυμες» σκηνές που συναντάμε συνήθως εκτός από τα πανταχού παρόντα ανθάκια και λουλουδάκια ήταν και σκηνές εξοχής, σεμνών ερωτικών… περιπτύξεων, αλλά και θρησκευτικής κατάνυξης.<br /> Γενικά ήθελε χρόνο για να παραχθεί ένα νέο σχέδιο. Δεν υπάρχουν σίγουρες ενδείξεις ότι η Davenport διέθετε «σχεδιαστήριο» στις εγκαταστάσεις της. Υπήρχαν ωστόσο «εξωτερικοί συνεργάτες» γι’ αυτή τη δουλειά, όπως οι γνωστοί Bentley, Wear & Bourne, στους οποίους ανήκουν τα περισσότερα σχέδια που εμφανίστηκαν πάνω στα κεραμεικά της παραγωγής του Staffordshire. Τα σχέδια ήταν αρχικά μονόχρωμα: γαλάζια, ροζ, καφέ, γκρι, μωβ ή μαύρα (όπως το δικό μας). Μάλιστα το απαλό γαλάζιο, όπως συνηθιζόταν αρχικά, στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στο έντονο μπλε – που θεωρούνταν της μόδας τη δεκαετία του 1820 και το προτιμούσε η πελατεία του Καναδά. Στα μονόχρωμα κεραμεικά το περιθώριο αποτελούνταν συνήθως από άνθη, διακοσμητικές ταινίες και διάφορα άλλα «κοσμήματα» όπως λέγονται συνήθως, ενώ η κυρίως «παράσταση», το κυρίως «θέμα» έμπαινε στη μέση. Εκτός από τα μονόχρωμα σχέδια, εμφανίστηκαν αργότερα και τριχρωμίες και τετραχρωμίες. Η Davenport τουλάχιστον παρήγαγε πολύχρωμα κεραμεικά ήδη από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1830. Ένα τέτοιο πιάτο της εταιρείας με τυπωμένη χρονολογία, 1836, περιέχει μια σκηνή από τη νουβέλα «Waverley» του Sir Walter Scott. Άλλη σειρά της Davenport του 1835 που περιλαμβάνει σερβίτσιο δείπνου, πάλι με πολύχρωμα σχέδια, περιγράφεται στους καταλόγους ως «Coloured Muleteer», κάτι σαν «Έγχρωμος Ημιονηγός» δηλαδή… Η ονομασία της σειράς, Muleteer, εμφανίζεται συχνά στα λογότυπα της εποχής. Δεν ξέρω τί σήμαινε πραγματικά η εικόνα του συμπαθούς μουλαρά για τους καλοφαγάδες της εποχής, αλλά σίγουρα ομόρφαινε το δείπνο τους.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-2vrfDGTG5uJjmIlWGNw4jYYeghTd3oDJROL-koRw5G8UDoDlKUslsQugAJrQy1b0NZH2wbYr9q-wFZZofSq6zGWufjLVkNbIkD8zWE35rQHKFI4fGH9uc8XwL5Z8opTd-OmMeZdA2W_r/s1600/13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-2vrfDGTG5uJjmIlWGNw4jYYeghTd3oDJROL-koRw5G8UDoDlKUslsQugAJrQy1b0NZH2wbYr9q-wFZZofSq6zGWufjLVkNbIkD8zWE35rQHKFI4fGH9uc8XwL5Z8opTd-OmMeZdA2W_r/s640/13.jpg" width="480" /></a></div>
<br />
Και πάμε στο τρίτο κομματάκι:<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhYjiL4pXLZXvhDnAZCzdiJgAQEp7mmy9MwZkId7QoP4uPpQwjHh8bH0hvxlkySApyKPpc_0j2QRjo_R1hd7n-yKPFIJlQog7XcCUxOAY__a1dBfE9SeP-E1FEXoKgxHT71aqIPc3u1b16/s1600/14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="176" data-original-width="329" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhYjiL4pXLZXvhDnAZCzdiJgAQEp7mmy9MwZkId7QoP4uPpQwjHh8bH0hvxlkySApyKPpc_0j2QRjo_R1hd7n-yKPFIJlQog7XcCUxOAY__a1dBfE9SeP-E1FEXoKgxHT71aqIPc3u1b16/s640/14.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />…OCH<br /> <br /> Αυτό πραγματικά ήταν το τρίτο και φαρμακερό. Με το μεγαλύτερο μέρος του λογότυπου κατεστραμμένο, αυτό το κομματάκι το ρημάδι μ’ έκανε να πονοκεφαλιάσω μέρες. Με μόνιμο σύμμαχο το ψαχτήρι του διαδικτύου, άρχισα να προσπαθώ να συνδυάσω τα ελάχιστα στοιχεία που μο<span style="font-family: inherit;">υ έδινε μαζί με μπόλικη φαντασία και πολλή τύχη. Όταν δεν έχεις στοιχεία, τι κάνεις; Απλά αυτοσχεδιάζεις. Άρχισ</span>α λοιπόν να δοκιμάζω ποια θα μπορούσε να είναι η υποθετική φίρμα του μυστηριώδους κομματιού, αλλάζοντας απλά το πρώτο γράμμα – με την προϋπόθεση ότι δεν προηγούνται άλλα γράμματα, έτσι;... Άρχισα λοιπόν: DOCH; POCH; TOCH; LOCH; BOCH;<br /> BOCH!!!<br /> Στη στιγμή το ψαχτήρι μου έδωσε την παρακάτω εικόνα: <h3 style="background: white; margin-bottom: 3.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 12.0pt; margin-top: 0cm;">
<span style="font-size: 11.0pt; font-weight: normal; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv9IrH1UbuJuJUIx-mnpStXhBo77iQLa70FWvc41w8h5i0g-inxMFojDAyNciHpSX5CT_2iJScvpceLX87gCNYEcq9o7aGJOmZu1_R6WbMD4lr0jToaUST37hGFf_C7Oi-ZsNN_zI0_0D3/s1600/15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="250" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv9IrH1UbuJuJUIx-mnpStXhBo77iQLa70FWvc41w8h5i0g-inxMFojDAyNciHpSX5CT_2iJScvpceLX87gCNYEcq9o7aGJOmZu1_R6WbMD4lr0jToaUST37hGFf_C7Oi-ZsNN_zI0_0D3/s640/15.jpg" width="559" /></a></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 3pt 12pt; text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-size: 11pt; font-weight: normal;"> </span> Αποκάλυψη! Να λοιπόν πού ανήκε το κομματάκι. Ολόκληρη η επωνυμία της εταιρείας λοιπόν: η γνωστή VILLEROY& BOCH (που εμένα μου έπεσε μόνο το …OCH και με παίδεψε τόσο) κι από δίπλα κάπου σφήνα και κάποια METTLACH... Κι ένα «Made in Germany» φαρδύ πλατύ.</div>
Για να πειστείτε, δείτε καλύτερα δίπλα δίπλα το επίμαχο κομματάκι και τη μορφή που είχε το λογότυπο της VILLEROY& BOCH μεταξύ 1874 και 1909:<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Mp1umSsjAxHGg2gEktTPuLWZBQprfLka85FM6VGy3DU2NxqGEEq4WYogLH-EkFSxXl4guQph2duA9w5m6IoyhKK9PDnN5l7MFSCXO3Sj1y9_uCu3PnviGv3wtvhODK2NWs-igNCozrk3/s1600/16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Mp1umSsjAxHGg2gEktTPuLWZBQprfLka85FM6VGy3DU2NxqGEEq4WYogLH-EkFSxXl4guQph2duA9w5m6IoyhKK9PDnN5l7MFSCXO3Sj1y9_uCu3PnviGv3wtvhODK2NWs-igNCozrk3/s640/16.jpg" width="480" /></a></div>
<h3 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 12pt 3pt 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: 11pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
Να και το περίγραμμα γύρω από το BOCH, να και τα φιδάκια γύρω από το ραβδί του Ερμή... Θεός του εμπορίου ο Ερμής, δε θα μπορούσε να λείπει από το σήμα μιας επιτυχημένης εταιρείας. Να λοιπόν που το κομματάκι μας είναι και υπεραιωνόβιο. Γιατί αν το συγκρίνει κανείς με τις διάφορες παραλλαγές του λογότυπου στις διάφορες χρονικές φάσεις, μ’ αυτήν εδώ μοιάζει εκπληκτικά.<br /> Αλλά για να τα δούμε όλα από την αρχή.</div>
<div>
<br /> VILLEROY& BOCH</div>
<div>
<br /> Η ιστορία της εταιρείας ξεκινά στο μικρό χωριό Lorraine της κοινότητας Audun-le-Tiche, στην περιοχή Moselle στο βορειοανατολικό άκρο της Γαλλίας – στα σύνορα με τη Γερμανία και το Λουξεμβούργο. Για την ιστορία: το όνομα Audun προέρχεται από το Awedeux, σαν φωνητική μετεξέλιξη του λατινικού Aquaeducta (υδραγωγείο), και το δεύτερο μέρος του ονόματος, le Tiche, μια μετεξέλιξη του Thieux, που σημαίνει «ο Γερμανός» - προφανώς λόγω της γειτονίας με την πατρίδα των συμπαθών Γερμανών... Εκεί λοιπόν ο πεπειραμένος αγγειοπλάστης François Boch μαζί με τους τρεις γιους του ίδρυσαν μια εταιρεία κεραμοποιίας το 1748. Το 1766 οι Boch έλαβαν άδεια να ανοίξουν νέα επιχείρηση στο Septfontains, στο γειτονικό Λουξεμβούργο, η οποία παρασκεύαζε πορσελάνες. Να το λοιπόν το συνθετικό BOCH...<br /> Για να δούμε τώρα και το VILLEROY... Το 1785 ο επίσης Γάλλος παρασκευαστής κεραμεικών Nicholas Villeroy γίνεται ο μοναδικός ιδιοκτήτης εργοστασίου πορσελάνινων ειδών στο Wallerfangen της Γερμανίας. Στο μεταξύ, ο 1812 ο νεαρός Jean – François Boch ξεκίνησε την κατασκευή καμίνων κεραμοποιίας στη γειτονική πόλη Mettlach – πολύ κοντά στη Γαλλία και στο Λουξεμβούργο. Το 1824 ο Boch ξεκίνησε τη μεταφορά εγχάρακτων παραστάσεων από χάλκινες πλάκες σε πορσελάνινες επιφάνειες με εκτύπωση. Στις 14 Απριλίου του 1836 ο νεαρός Boch και ο «κοντοχωριανός» ανταγωνιστής του, Villeroy, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε συγχώνευση – κι έτσι προέκυψε η φίρμα Villeroy & Boch (V & B, ή απλά VB...)<br /> Στο εξής, λοιπόν, η κύρια δράση της εταιρείας μεταφέρεται στη Γερμανία – και συγκεκριμένα στο Mettlach. Σε τρεις τομείς επεκτείνεται η δραστηριότητά της: πορσελάνες οικιακής χρήσης, πλακάκια και υδραυλικά.<br /><br /> Οι εγκαταστάσεις στο Mettlach στήθηκαν στο χώρο ενός πρώην αββαείου των Βενεδικτίνων, κοντά στον ποταμό Saar της δυτικής Γερμανίας. Αν και ήταν ένα από τα πολλά εργοστάσια της Villeroy & Boch, ωστόσο κατείχε τα πρωτεία σε αξία και ποιότητα. Ο τοπικός προσδιορισμός «METTLACH» πάνω στα κεραμεικά της V & B προσέδιδε επιπλέον πόντους ποιότητας.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-swaZfYzyrv6rCrnN-oQ-xR2Xrxf3VunLzt3Ktxhm8OTGtZ_bpEeJWx7xhwyqxncPw5UULHZXopXjU1ACN4ZMi6OrLxteveP7KiEe4JrjY8d8t_72MlXXaMA-f70Ccbw6D_w09hhYmyBM/s1600/17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-swaZfYzyrv6rCrnN-oQ-xR2Xrxf3VunLzt3Ktxhm8OTGtZ_bpEeJWx7xhwyqxncPw5UULHZXopXjU1ACN4ZMi6OrLxteveP7KiEe4JrjY8d8t_72MlXXaMA-f70Ccbw6D_w09hhYmyBM/s640/17.jpg" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<h3 style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 12pt 3pt 0cm;">
<span style="background-color: white; font-size: 11pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
Το 1886 το εργοστάσιο του Mettlach άρχισε να χρησιμοποιεί μια τεχνική διακόσμησης μικρότερου κόστους, βασισμένη σε μια διαδικασία που επινόησαν οι Άγγλοι. Αυτή περιλάμβανε τη χρήση λιθογραφημένων σχεδίων πάνω σε μεταλλικές πλάκες, από τις οποίες κατόπιν το σχέδιο με όλα του τα χρώματα μεταφερόταν σε χαρτί. To κεραμεικό τότε δεχόταν πρώτα την ειδική εφυάλωση, ψηνόταν, κατόπιν τοποθετούνταν επάνω το τυπωμένο χαρτί με το πλήρες σχέδιο, οπότε ακολουθούσε δεύτερη διαφανής εφυάλωση και τελικό ψήσιμο. Αυτή ήταν η τεχνική P.U.G. (Print Under Glaze). Υπήρχαν και περιπτώσεις που εκτυπωνόταν με λιθογραφία ένα αρχικό πρόχειρο σχέδιο στο χαρτί, κι όταν αυτό τοποθετούνταν πάνω στο κεραμεικό τα χρώματα προστίθονταν με το χέρι. Επειδή γενικά αυτή η τεχνική περιλάμβανε πολύ λιγότερη χειρωνακτική δουλειά, η τελική τιμή πώλησης του κεραμεικού έπεφτε μέχρι και στο 1/3 της αρχικής. Εξάλλου, αυτός ο τρόπος επέτρεπε και την παραγωγή μεγάλου αριθμού «ακριβών αντιγράφων» του αρχικού σχεδίου.<br /></div>
<div>
Ανάμεσα στις καινοτομίες που επιτεύχθηκαν στο Mettlach στο τέλος του 19ου αιώνα, ήταν και η παρασκευή του υλικού phanolith (φανόλιθος), ενός είδους ημιδιαφανούς πορσελάνης που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά και τα πλεονεκτήματα της «καμέας», που συνήθιζαν οι γλύπτες των ελληνιστικών χρόνων, και της τεχνικής «pâte-sur-pâte» - που ήδη είχαν επινοήσει οι Γάλλοι κατά λάθος, προσπαθώντας να αντιγράψουν μια τεχνική των Κινέζων αγγειοπλαστών. Ο φανόλιθος δηλαδή δεν ήταν παρά μια τεχνητή απόδοση της «καμέας» των αρχαίων. Η καμέα ήταν μια τεχνική μικρογλυπτικής που εκμεταλλευόταν τη χρωματική διαστρωμάτωση φυσικών ορυκτών, όπως ο όνυχας και ο ίασπις. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: λευκές συνήθως ανάγλυφες μορφές, πάνω σ’ ένα σκούρο φόντο άλλου χρώματος αναλόγως του χρησιμοποιούμενου υλικού. Τώρα, στην εποχή του φανόλιθου, υπήρχε ήδη το χρωματιστό υπόβαθρο, αλλά οι μορφές δεν σκαλίζονταν, αλλά «χτίζονταν» σιγά σιγά με πινέλο και με λευκό υγρό άργιλο.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ppKZqlcPxQp7v6H6bUtso_tvPlpbknXv8nrP1tKEqCli88oRdIYNkLrxrVkebFzQ3pZfHia_mwq3iGk4KyC-nqJlrC8xwzE0FEhddse5tHlqrRurHlKPUhbOrCBtDqnKZWwLA9eMeHdX/s1600/18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ppKZqlcPxQp7v6H6bUtso_tvPlpbknXv8nrP1tKEqCli88oRdIYNkLrxrVkebFzQ3pZfHia_mwq3iGk4KyC-nqJlrC8xwzE0FEhddse5tHlqrRurHlKPUhbOrCBtDqnKZWwLA9eMeHdX/s640/18.jpg" width="480" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 3pt 12pt;">
<span style="background-color: white; font-size: 11pt; font-weight: normal;"> </span><span style="font-weight: normal;"> Δημιουργός της «πατέντας» του φανόλιθου ήταν ο Jean Baptiste Stahl, ο επικεφαλής του τομέα σχεδιασμού της Villeroy & Boch. Η τεχνική αυτή κέρδισε για πρώτη φορά τη γενική αποδοχή στην έκθεση Exposition Universelle του Παρισιού το 1900...</span><span style="font-weight: normal;"><br /></span><span style="font-weight: normal;"><br /> </span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 3pt 12pt;">
<span style="font-weight: normal;"> Πραγματικό ταξίδι στην Ευρώπη του 1900. Σε μια εποχή αναταραχών, πολέμων, περιπέτειας, αλλά και δραστηριότητας, προόδου, καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με αφορμή μόνο και μόνο αυτά τα τρία ταπεινά κομματάκια πορσελάνης – που ταξίδεψαν, ήρθαν στο νησί, στολίστηκαν, καμάρωσαν, είδαν γάμους και γλέντια, είδαν θανάτους και ερήμωση, είδαν πολέμους, φωτιές και κατακτητές, έσπασαν, τρίφτηκαν, έπεσαν στη θάλασσα κι ανακατεύτηκαν μαζί με τα ταπεινά βοτσαλάκια της αμμουδιάς. Κουβαλάνε όμως ακόμα κάτι από την παλιά τους ομορφιά. Τα ευχαριστώ και τ’ αγαπώ που μου είπαν τη συναρπαστική ιστορία τους.</span><span style="font-weight: normal;"><br /> </span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin: 0cm 0cm 3pt 12pt;">
<span style="font-weight: normal;"> Κι ακόμα τα ευχαριστώ για κάτι ακόμα: που μου έμαθαν ότι ο άνθρωπος ό, τι έχει αυτό δίνει. Άλλος παράγει ομορφιά και τέχνη, άλλος μόνο καταστροφή.<br /> </span><span style="font-weight: normal;"><br /></span><span style="font-weight: normal;"> Παρασκευή Κουτούμπα</span><span style="font-weight: normal;"> Σκιάθος</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif";"><br /></span></div>
</div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-18014726092154426272018-01-07T23:43:00.001-08:002018-01-07T23:54:34.570-08:00Ο κυρ Αλέξανδρος στην Πάτμο του Θεού (11 χρόνια πριν)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στους φίλους - και εκλεκτούς δημοσιογράφους (αληθινούς δημοσιογράφους κι όχι "γιαλαντζί" - γεμίσαμε από δαύτους τελευταία) Γιώργο και Μίνα Πούλιου των "Βόρειων Σποράδων", που φιλοξένησαν αυτό το αρθράκι στην εφημερίδα τους - τότε που ήταν έντυπη, στην ακάματη Αθηνά Παπαγεωργίου - την Αθηνά της Σκιάθου - που της χρωστάω πολλά, και στον πολυτάλαντο και σεμνό αδερφούλη μου Κωστή Κουτούμπα. Και πάνω απ' όλα στα υπέροχα παιδιά της Πάτμου - που τώρα θα έχουν μεγαλώσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">11 χρόνια πριν, τότε που ο κυρ Αλέξανδρος πήγε για προσκύνημα στην Πάτμο του Θεού.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='600' height='499' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dy0olK7Lx1y5IrfBNBZGTGHIXZAJ8Si74W6GHlejFpnKAY7kHmJOrP_5xQB58y5Nxah8IWCXDBt2yqVeo1lbg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></span></div>
<div class="12pt" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc209240401">Ο κυρ-Αλέξανδρος στην Πάτμο του Θεού</a><!--[if supportFields]><span
style='mso-element:field-begin'></span> XE "Ο κυρ-Αλέξανδρος στην Πάτμο
του Θεού" <![endif]--><!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]--></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Περασμένες έντεκα,
και το καράβι ρίχνει άγκυρα στο μοναδικό ενδιάμεσο σταθμό του ταξιδιού: μπροστά
μας, η νυχτερινή Σύρος. Επιβλητική, αρχοντική, με τα μέγαρα και με τους θόλους
των εκκλησιών, η χώρα της Σύρου μας μπάζει σιγά – σιγά σε μια ατμόσφαιρα
αλλιώτικη και μυστηριακή. Σαν ένας πρόλογος για αυτά που θα ακολουθήσουν… Πέντε
– έξι καθολικές καλόγριες, με τα χαρακτηριστικά τους άσπρα κεφαλομάντηλα και με
σανδάλια στα πόδια, που μας είχαν συνοδέψει στο ταξίδι από τον Πειραιά, τώρα
βιαστικά κατεβαίνουν: η Σύρος είναι ο προορισμός τους. Μοναδική ανάμεσα στα
ελληνικά νησιά, απομεινάρι αλλοτινών βαρβαρικών καιρών, η Σύρος μένει μέχρι
σήμερα μοιρασμένη ανάμεσα σε δυο δόγματα, δυο κουλτούρες, δυο παραδόσεις. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Σε δυο – τρία λεπτά,
το καράβι σηκώνει και πάλι τη σκάλα: ξεκινάμε. Τα φώτα της Σύρου χάνονται
γρήγορα στο σκοτάδι. Ο καιρός είναι γλυκός – αν και η νοτιά είναι ήδη δυνατή.
Κι όμως, δεν είναι αρκετή για να σαλέψει, έστω, τον τεράστιο όγκο του καραβιού.
Σκάφος καμωμένο για μεγάλες θάλασσες, δυνατό και καλοτάξιδο, ακολουθεί πειθήνια
το θαλάσσιο δρόμο του: από τον Πειραιά ως τη Ρόδο, και πάλι Πειραιά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Είμαστε ήδη
κουρασμένοι: από τη Σκιάθο, αξημέρωτα, βάλαμε πλώρη για την Πάτμο. Ταξίδι μακρύ
και πολύωρο: σχεδόν, από τη μια άκρη του Αιγαίου στην άλλη. Καθαρή αποκοτιά… Κι
όμως, ο σκοπός άξιζε κάθε κόπο, κάθε κούραση: ήταν απλά μια πρόσκληση, μια
τρυφερή επιθυμία μερικών ανθρώπων, που από κει – από την άλλη άκρη του Αιγαίου
– λαχτάρησαν να ζήσουν λίγη από τη μυστηριακή μαγεία που εμείς, οι τυχεροί,
απολαμβάνουμε πλουσιοπάροχα. Η Πάτμος λαχτάρησε ν’ ακούσει – και να ζήσει –
Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ήταν μια από κείνες
τις προσκλήσεις που δε μπορείς, δεν επιτρέπεται να πεις «όχι». Και που ξέρεις
απ’ την αρχή ότι κάθε δυσκολία, κάθε ταλαιπωρία που σε περιμένει στην πορεία,
στο τέλος ανταμείβεται: κι αυτή είναι η πιο γλυκιά ανταμοιβή. Η χαρά και η
ευγνωμοσύνη στα μάτια των ανθρώπων. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Επικεφαλής της
«αποστολής», η Αθηνά – η γνωστή μας Αθηνά. Ακάματη εργάτρια του πολιτισμού,
αμετανόητη τοπικίστρια, που δουλεύει ακούραστα με μπούσουλα την αγάπη της για
τη Σκιάθο του Θεού και του Παπαδιαμάντη. Άπειρες φορές έχει δεχθεί παρόμοιες
προσκλήσεις από τις πιο μακρινές γωνιές της Ελλάδας – και όχι μόνο. Και κάθε
φορά έχει ανταποκριθεί: χρόνια τώρα, ταξιδεύει μεταφέροντας τη μαγεία του κυρ –
Αλέξανδρου, ό, που υπάρχει εύφορη γη. Αυτή τη φορά, συνεργάτης στο ταξίδι της
κι ο Κωστής – για να μεταφέρει με τη θέρμη της φωνής του τους ίδιους γλυκούς,
μελωδικούς φθόγγους που ψιθύριζε κάποτε κι η άγια ψυχή του κυρ – Αλέξανδρου.
Μαζί τους, και γω: όχι για να δώσω – δεν είχα τίποτα να δώσω. Να πάρω θέλησα:
να κλέψω λίγη από τη μαγεία. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η ώρα δύο τη νύχτα.
Το καράβι μπαίνει στο λιμάνι της Πάτμου: φτάσαμε. Μισοκοιμισμένοι ακόμα,
εγκαταλείπουμε θέλοντας και μη τη γλυκιά θαλπωρή του σαλονιού, και φορτωμένοι
τα μπαγκάζια μας βγαίνουμε στην αποβάθρα. Μπροστά μας, η Σκάλα με τα νυχτερινά
φώτα της. Το επίνειο της Πάτμου, η Σκάλα – η παραλία του νησιού – είναι ο ένας
από τους βασικούς οικισμούς της Πάτμου. Με αρκετά ανεπτυγμένη τουριστική
κίνηση, ακόμα και το χειμώνα, δε φαίνεται να ξεχωρίζει και πολύ από κάθε άλλη
κλασική νησιώτικη παραλία. Αυτό που τραβά αμέσως την προσοχή είναι η
χαρακτηριστική αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική: σε μας τους βορειοσποραδίτες,
τουλάχιστον, που το μάτι μας έχει συνηθίσει να βλέπει κόκκινα κεραμίδια, κάνει
αμέσως εντύπωση. Το κλασικό πατμιακό σπίτι, «πατινιώτικο» (όπως λένε οι
ντόπιοι), είναι ένα τετράγωνο σχεδόν κτίσμα από πέτρα, ασβεστωμένο, με επίπεδη
ταράτσα και μικρά ξύλινα παράθυρα – με τα παντζούρια από μέσα και τα τζαμωτά
απ’ έξω. Πουθενά κεραμοσκεπή. Αντίθετα, παντού υπάρχουν καμάρες: στις εισόδους,
στις βεράντες, ακόμα και στις στοές που πολλές φορές σκεπάζουν τα στενά σοκάκια.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μπροστά μας, στην
είσοδο του λιμανιού, ξεχωρίζει ένας άσπρος, στρογγυλός θόλος: με την πρώτη
ματιά νομίζεις ότι πρόκειται για κάποιο εκκλησάκι. Επίτηδες όμως έχει χτιστεί
έτσι: δεν είναι παρά η οροφή του κτιρίου που στεγάζει το κέντρο πληροφόρησης
της Εξαρχίας Πάτμου. Να που και η Πάτμος, με τη σειρά της, έχει τη δική της
μοναδικότητα ανάμεσα στα ελληνικά νησιά. Η εκκλησία της Πάτμου αποτελεί
εξαίρεση: διοικείται απ’ ευθείας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο επικεφαλής –
ο Έξαρχος της Πατμιακής εκκλησίας – είναι ο ηγούμενος της μονής του Αγίου
Ιωάννου του Θεολόγου. Ηγούμενος – και ταυτόχρονα «διοικών» της τοπικής
εκκλησίας: ο Αντίπας. Στο πρόσωπό του συγκεντρώνει όλα όσα αποτελούν την
οντότητα και την ταυτότητα της Πάτμου. Και σοφά επέλεξε να δημιουργήσει το
κέντρο πληροφόρησης μέσα στη μέση της Σκάλας, ώστε να είναι το πρώτο πράγμα που
συναντά κανείς όταν πρωτόρχεται στην Πάτμο: ακόμα και για κείνον που έρχεται
για πρώτη φορά, εντελώς ανυποψίαστος κι απληροφόρητος για το τι πρόκειται να
δει και να γνωρίσει, το Κέντρο του παρέχει την ευκαιρία από την αρχή να μάθει
και ν’ ακούσει σωστά, με λεπτομέρειες, όλα όσα είναι στην πραγματικότητα η
Πάτμος. Κι έτσι, να τη δει και να τη
γνωρίσει πολύ καλύτερα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η πρώτη ανθρώπινη
φιγούρα που συναντάμε, είναι η κυρία Ζαχαρούλα: για μας, είναι η βασική
«οικοδέσποινα», μιας και θα μείνουμε στο δικό της ξενοδοχείο. Έχει έρθει η ίδια
να μας παραλάβει: γλυκιά, καλοσυνάτη και χαμογελαστή, αποτελεί την πρώτη
ζωντανή απόδειξη ότι η ευγένεια και η φιλοξενία σ’ αυτό το νησί ακόμα υπάρχουν
ολοζώντανες. Με το αμάξι της, μας πάει ως το ξενοδοχείο – αν και είναι πολύ
κοντά στην αποβάθρα. Γρήγορα ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται ουσιαστικά για μια
μικρή, οικογενειακή βιλίτσα, που φέρει μάλιστα και το όνομα της οικοδέσποινας:
«Βίλλα Ζαχάρω»… Η δεύτερη, ευχάριστη έκπληξη, είναι ο αέρας θαλπωρής που
αποπνέει ο χώρος της βίλλας. Καμία σχέση με τα κρύα κι απρόσωπα ξενοδοχεία: εδώ
νιώθουμε ότι ξανασυναντιόμαστε, μετά από πολύ καιρό, με κάποια αγαπημένη θεία ή
ξαδέλφη, που είχαμε να δούμε χρόνια – και που τώρα έχουμε πολλά να πούμε. Κι ας
μην έχουμε ξαναπατήσει το πόδι μας στην Πάτμο…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">♦</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η ίδια αίσθηση
θαλπωρής και οικειότητας μας συντροφεύει και το επόμενο πρωί. Η κυρία Ζαχαρούλα
μας προσφέρει να δοκιμάσουμε το χαρακτηριστικό, πατινιώτικο γλύκισμα – το
«πουγκί» – ένα μικρό, γλυκό «πιτάκι» με μαλακή ζύμη και γλυκιά γέμιση από
καρύδι και μυρωδικά. Οι ντόπιοι το τηγανίζουν και το μελώνουν, ή το ψήνουν και
το πασπαλίζουν άχνη. Το «πουγκί» μοιάζει αρκετά με το δικό μας «χαμαλί»: η
βασική διαφορά βρίσκεται βέβαια στην αρχέγονη, σκιαθίτικη τέχνη του λεπτού
φύλλου. Φυσικά, το κέρασμα της κυρίας Ζαχαρούλας γνωρίζει άμεση ανταπόδοση: η
ακούραστη «πρέσβειρα» της σκιαθίτικης παράδοσης, η Αθηνά – ποιος άλλος; - έχει
προνοήσει και γι’ αυτό. Τα σκιαθίτικα «χαμαλιά» κάνουν τη θριαμβευτική τους
εμφάνιση στην τραπεζαρία της βίλλας «Ζαχάρω» της Πάτμου…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Σε λίγο, έρχονται
να μας παραλάβουν οι βασικοί οργανωτές της «αποστολής στην Πάτμο». Είναι ένα
ζευγάρι: ο κύριος Γιάννης και η κυρία Μαρία. Γελαστοί και πρόσχαροι, μας
καλωσορίζουν με πραγματική χαρά. Δεν υπάρχει προσποίηση: η χαρά είναι φανερή
στα μάτια τους. Είναι εκπληκτικό το πώς σε κερδίζουν με την πρώτη ματιά: φανερό
πως κάποια μυστική ευλογία κυβερνάει αυτό τον ήμερο τόπο. Και να σκεφτεί κανείς
πως ούτε ο κύριος Γιάννης, ούτε η κυρία Μαρία κατάγονται από την Πάτμο… Κι
όμως, ήρθαν, την αγάπησαν, δέθηκαν μαζί της κι έμειναν. Κι έγιναν κι αυτοί σιγά
– σιγά ντόπιοι… Άνθρωποι με βαθιά κουλτούρα – μουσικοί κι οι δυο στο επάγγελμα
– που έζησαν χρόνια στο εξωτερικό, κι όμως τώρα ρίζωσαν για τα καλά σ’ αυτή τη
μικρή γωνιά του Αιγαίου. Και την αγάπησαν, και την έκαναν πατρίδα τους. Και
πασχίζουν τώρα να της προσφέρουν ό, τι καλύτερο…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Με το αμάξι τους,
μας παίρνουν μαζί τους να μας δείξουν πρώτα – πρώτα αυτό που αποτελεί,
ουσιαστικά, την ίδια την οντότητα αυτού του ιερού νησιού. Το μοναστήρι του
Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – τον ίδιο τον τόπο της Αποκάλυψης… Ό, τι είναι για
μας τους Σκιαθίτες η Παναγία η Εικονίστρια, είναι και για τους Πάτμιους το
μοναστήρι της Αποκάλυψης. Ο τόπος της μεγάλης επιστροφής, η μυστική πνευματική
πατρίδα τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Χτισμένη επάνω στην
ψηλότερη κορυφή, η καστροπολιτεία της Πάτμου – η Χώρα – είναι ο μεγαλύτερος,
αλλά και ο πιο παλιός οικισμός του νησιού. Στη μέση, το μεγάλο μοναστήρι – ένα
πραγματικό «καστρομονάστηρο», με ψηλά, παμπάλαια τείχη, χτισμένα σε καιρούς
βαρβαρικούς, για να προφυλάξουν απ’ τη μανία των κουρσάρων τα ιερά και τα όσια.
Στις αρχές του δωδέκατου αιώνα ήταν που ο βυζαντινός αυτοκράτορας, ο Αλέξιος ο
Κομνηνός, με δική του διαταγή – το θρυλικό «χρυσόβουλλο» - δώρισε ολόκληρο το
νησί της Πάτμου στο μοναστήρι της Αποκάλυψης. Τα μικρά, πάλλευκα σπιτάκια της
Χώρας, αγκιστρωμένα πάνω στα χοντρά τείχια του μοναστηριού, το περιτριγυρίζουν
λες και ζητάνε προστασία. Και πράγματι – ουκ ολίγες φορές αυτά τα τείχια
προστάτεψαν τους ντόπιους απ’ τις αμέτρητες βαρβαρικές επιδρομές. Κατάλοιπο
αυτών των επιδρομών, το πιο χαρακτηριστικό ίσως – σήμα κατατεθέν κάθε
αιγαιοπελαγίτικου νησιού, μέχρι και σήμερα – η συνήθεια ν’ ασβεστώνουν, συχνά –
πυκνά, οι γυναίκες συνήθως, κάθε εξωτερικό τοίχο, πεζούλι και ταράτσα. Το πιο
πρόχειρο, αλλά κι αποτελεσματικό μέσο απολύμανσης, αντίδοτο για τις κακές,
μολυσματικές αρρώστειες που κουβαλούσαν συνήθως οι επιδρομείς απ’ τις μακρινές
τους πατρίδες…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Το μοναστήρι,
χτισμένο από τον όσιο Χριστόδουλο, μοιράζεται ουσιαστικά σε δυο κτίσματα: στο
κεντρικό μοναστήρι, στη μέση της Χώρας, και στο κτίσμα που περιβάλλει το
σπήλαιο της Αποκάλυψης, λίγο χαμηλότερα. Υπάρχει ακόμα το παλιό, πλακόστρωτο
μονοπάτι – εκτός απ’ τον καινούργιο αμαξιτό – που εύκολα, χωρίς πολύ κόπο, σε
μεταφέρει απ’ τη Σκάλα στο Σπήλαιο, κι από κει στη Χώρα. Η νησιώτικη αψίδα, η
«καμάρα», βασιλεύει παντού. Είναι ν’ απορεί κανείς πώς ο μικρός, αδύναμος
άνθρωπος, μπορεί καμιά φορά να μεγαλουργήσει… Μπροστά μας, η θεόρατη πύλη της
μονής ανοίγει και μας υποδέχεται. Μπαίνουμε στον αύλιο χώρο: ένα θαύμα
αρχιτεκτονικής. Ένα κτίσμα – χάρμα οφθαλμών – με άπειρους, βοηθητικούς χώρους,
ταράτσες, βεράντες, υπόγεια, στοές, λειτουργικό και φιλόξενο, μας τυλίγει κι
αυτό με τη σειρά του σε μια ατμόσφαιρα κατάνυξης, αλλά και θαλπωρής… Αριστερά
μας, καθώς μπαίνουμε, η είσοδος του καθολικού: ο κυρίως ναός της μονής. Μια
μυστηριακή γαλήνη έρχεται να σε αγκαλιάσει και να σου γαληνέψει την ψυχή… Το
σκήνωμα του ίδιου του κτήτορα, του οσίου Χριστοδούλου, αναπαύεται στο μικρό
παρεκκλήσι στα δεξιά. Στη μέση, ο ναός: το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο, ένα
εξαιρετικό έργο τέχνης, δουλεμένο από δώδεκα εκλεκτούς Χιώτες μαστόρους,
μαγεύει για ώρα το βλέμμα σου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ο ίδιος ο καθηγούμενος,
ο Αντίπας, μας υποδέχεται. Πράος και μειλίχιος, αλλά και συνετός πνευματικός
ηγέτης, μας κερδίζει με την πρώτη ματιά. Φιλόξενα μας προσκαλεί για φαγητό: η
εμπειρία αυτού του γεύματος στο μοναστήρι, είναι η πρώτη ζωντανή απόδειξη του
πόσο πιστά τηρείται η αγιορείτικη παράδοση σ’ αυτό τον ευλογημένο τόπο. Το
αγιορείτικο τυπικό προβλέπει χωριστή τραπεζαρία για τις γυναίκες της
συντροφιάς: οι άνδρες, μαζί και οι μοναχοί της αδελφότητας, αποσύρονται στην
Τράπεζα. Οι γυναίκες συγκεντρωνόμαστε σε άλλο χώρο: μια μικρή, φιλική
τραπεζαρία στα δεξιά της εισόδου. Το γεύμα είναι πλούσιο: μια καταπληκτική
ψαρόσουπα. Χριστόψαρα, λιθρίνια, σκορπίνες, ως και «αμπαλάδες», που μυρίζουν
ακόμα θάλασσα. Στις καράφες, ένα μυρωδάτο ρουμπινί κρασί από τη Ρόδο. Ο Θανάσης,
ο μάγειρας της μονής, είναι δεινός ψαράς: ό, τι πιάνουν τα δίχτυα του το
μαγειρεύει πάντοτε την ίδια μέρα. Ευγενικά, έρχεται να μας χαιρετίσει και να
μάθει αν μας άρεσε η μαγειρική του. Ε, δεν εκπλήσσομαι πια: πάλι η ίδια
ευγένεια κι η αρχοντιά, η καθαρά «πατινιώτικη». Από τι πάστα, αλήθεια, είναι
φτιαγμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Απ’ τον πρώτο ως τον τελευταίο, έχουν τον τρόπο
να σε κάνουν να νιώσεις ξεχωριστός: και κυρίως, πως βρίσκεσαι σπίτι σου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μετά το φαγητό, ο
γέροντας Αντίπας μας παίρνει και μας ξεναγεί στους χώρους της μονής. Μας μπάζει
στο συνοδικό – τη «σάλα υποδοχής», που ανοίγει στις μεγάλες λατρευτικές
συνάξεις. Δίπλα στην είσοδο, μια παλιά ξύλινη βιτρίνα και μέσα ένα ολόκληρο
σερβίτσιο: εγγλέζικη πορσελάνη. Δεκάδες οι ανώνυμοι δωρητές, που πρόσφεραν στη
μονή κατά καιρούς ο, τιδήποτε διέθεταν, σαν ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Μπαίνουμε στην αίθουσα: γύρω – γύρω, τα πορτραίτα των προκατόχων του
καθηγούμενου. Την προσοχή τραβάει αμέσως το παλιό, πανέμορφο ρολόι τοίχου –
ποιος ξέρει ποιο αρχοντόσπιτο το χάρισε στο μοναστήρι, και πότε. «Τεργέστη»
γράφει επάνω με καλλιγραφικά γράμματα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Καφές, και γλυκό
του κουταλιού μήλο. Κατεβαίνουμε στο ισόγειο, στο εργαστήριο συντήρησης
εικόνων. Μας υποδέχεται ο πατήρ Γρηγόριος – συντηρητής στο επάγγελμα. Γύρω του,
παμπάλαιες βυζαντινές εικόνες – κειμήλια αμύθητης αξίας και σημασίας. Εκείνος
υπομονετικά, με επιδεξιότητα αλλά και σεβασμό, αφαιρεί σιγά – σιγά από πάνω
τους τα σημάδια του χρόνου και της φθοράς – αλλά και της βάρβαρης, κάποτε,
ανθρώπινης επέμβασης…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μαζευόμαστε στο
καθολικό της μονής: είναι ώρα εσπερινού. Στο δεξί ψαλτήρι, ο ηγούμενος – στο
αριστερό αναλαμβάνει ο Κωστής. Καλλίφωνοι βεβαίως αμφότεροι… Ένας ηλικιωμένος
μοναχός κανοναρχεί, πηγαίνοντας ακούραστα κάθε τόσο πέρα – δώθε στα δυο αναλόγια,
σύμφωνα πάντα με το αγιορείτικο τυπικό. Σίγουρα, από κάποια γωνιά θα κρυφακούει
χαμογελώντας μακάρια κι ο κυρ – Αλέξανδρος, ο Σκιαθίτης…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Κατεβαίνουμε από τη
Χώρα. Ο γέροντας μας συνοδεύει με δεύτερο αμάξι. Στην άλλη άκρη του κολπίσκου,
απέναντι από τη Σκάλα, βρίσκεται ένα άλλο μοναστήρι – ένα «κάθισμα», όπως λένε
στην «αγιορείτικη» γλώσσα. Είναι η Παναγία της Κουμάνας: μας υποδέχεται μια
ηλικιωμένη μοναχή – η Φιλοθέη, μια μικροκαμωμένη και εύθραυστη γερόντισσα, με
το πιο γλυκό πρόσωπο και τα πιο έξυπνα γαλανά μάτια που μπορεί κανείς να
φανταστεί. Πίσω της, μισοκρύβεται ντροπαλά η τετράχρονη Σώζα – η κόρη του
πατέρα Γρηγόριου, που εργάζεται ως συντηρητής στη μονή. Η πιο μικρή σε ηλικία –
κι όμως, η πιο ενημερωμένη ξεναγός που έχω δει ποτέ στη ζωή μου… Θαρρετά, η
Σώζα τραβάει την Αθηνά και μένα απ’ το χέρι. «Ελάτε να δείτε κάτι υπέροχο» μας
λέει και μας οδηγεί στο εκκλησάκι της μονής. Μιλάει για την εικόνα της Παναγίας
που βρίσκεται εκεί: «Η των πάντων χαρά»… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Βράδυ. Κατεβαίνουμε
για μια χαλαρή βόλτα στη Σκάλα: σ’ ένα στενό μαγαζάκι, ένας ασπρομάλλης
ξυλογλύπτης δουλεύει κάτω από μια λάμπα. Θέλω να τον φωτογραφίσω. Τελικά,
γνωριζόμαστε. Μας συστήνεται: Αντώνης Μπαχάς, ο πολυτεχνίτης. Στην κυριολεξία
πολυτεχνίτης: ο κυρ – Αντώνης κατασκευάζει νησιώτικες λύρες, βιολιά,
ξυλόγλυπτα, είναι μαραγκός, σιδηρουργός, ραδιοτεχνίτης, ηλεκτρονικός, αλλά και
μελισσοκόμος! Επιπλέον, μαθαίνουμε ότι θα αναλάβει να φτιάξει το πρώτο
ελαιοτριβείο της Πάτμου…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">♦</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Παρασκευή πρωί.
Έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο: αποφασίζουμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για να
περιηγηθούμε μόνοι μας στα πέριξ. Σε λίγο βγαίνουμε από τη Σκάλα και
κατευθυνόμαστε προς τη Χώρα. Ξεκινάμε για το Σπήλαιο της Αποκάλυψης… Το κτίσμα,
που περιβάλλει τον ιερό βράχο, είναι στην ουσία ένα σύμπλεγμα από μικρά λευκά
σπιτάκια και κελιά – μια μικρογραφία της καστροπολιτείας που περιβάλλει το
μοναστήρι της Χώρας. Κατεβαίνουμε: παντού ασβεστωμένοι τοίχοι και θεριεμένοι
ιβίσκοι, με πελώρια κόκκινα, κίτρινα και λευκά λουλούδια. Ξαφνικά, μπροστά μας,
η είσοδος του ναού της Αποκάλυψης. Πάνω, ψηλά, το χαρακτηριστικό καμπαναριό –
μπροστά μας, η θολωτή είσοδος. Σχεδόν πάντοτε, στους ναούς της Πάτμου σκύβεις
για να μπεις: το εγώ υποκλίνεται μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας. Το θόλο του
νάρθηκα διαδέχεται η ανισόπεδη οροφή του σπηλαίου. Μπροστά, το παρεκκλήσι: λόγω
της ιδιορρυθμίας του χώρου, παραδόξως είναι μεγαλύτερο από τον κυρίως ναό. Ο
κυρίως ναός – ο ναός της Αποκάλυψης – βρίσκεται στα δεξιά. Και πάλι, για να
μπεις πρέπει να σκύψεις: ο βράχος της οροφής χαμηλώνει απότομα. Το παλιό,
ξυλόγλυπτο τέμπλο θυμίζει έντονα το Χριστό στο Κάστρο. Στη μέση, η εικόνα με το
όραμα του Ιωάννη: στα δεξιά, μια στρογγυλή, μεγάλη οπή στο βράχο – το σημείο
όπου ο Ευαγγελιστής ακουμπούσε το κεφάλι του για να προσευχηθεί, ή και ν’
αναπαυθεί... Λίγο πιο ψηλά, μια οπή μικρότερη – από κει πιανόταν για να
σηκωθεί. Ακριβώς δίπλα, ένα χρυσόδετο Ευαγγέλιο είναι ακουμπισμένο στο βράχο,
που σχηματίζει ένα φυσικό αναλόγιο. Είναι το σημείο όπου ο Πρόχορος – ο μαθητής
του Ιωάννη – ακουμπούσε στο βράχο κι έγραφε, όσα φοβερά του υπαγόρευε ο
«ηγαπημένος μαθητής»… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ο χρόνος μας
πιέζει: τώρα ανεβαίνουμε για να βγούμε στο δρόμο. Ξανά στο αυτοκίνητο: ο
Γροίκος, με τις νεόχτιστες ξενοδοχειακές μονάδες, τώρα είναι έρημος. Στο βάθος
ξεχωρίζει ο βράχος της Καλικατσούς. Διασχίζουμε σχεδόν το νησί και φτάνουμε στο
βόρειο άκρο: μπροστά μας, η παραλία της Λάμπης με τα ονομαστά πολύχρωμα
βότσαλα. Πρέπει να είμαστε το μεσημέρι στον Κάμπο – κάπου εκεί βρίσκεται και η
αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου, που θα φιλοξενήσει την εκδήλωση… Γεύμα στην
ταβέρνα του Πανάγου: πικάντικα ρεβύθια με κόκκινη σάλτσα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Σε λίγο,
βρισκόμαστε στην αίθουσα: η κυρία Μαρία είναι ήδη εκεί, το ίδιο και εννιά από
τους μαθητές της μουσικής σχολής. Γιατί μεταξύ όλων των άλλων δραστηριοτήτων
τους, η κυρία Μαρία και ο κύριος Γιάννης διδάσκουν μουσική και καλές τέχνες στα
παιδιά της Πάτμου. Τα παιδιά προβάρουν για τελευταία φορά τα κείμενά τους:
αποσπάσματα από τη «Φόνισσα», και το «Πατέρα στο σπίτι». Διαβάζουν
καταπληκτικά… Και να σκεφτεί κανείς ότι το μεγαλύτερο είναι δώδεκα – δεκατριών
χρονών, και το μικρότερο μόλις εννιά… Ποιος είπε ότι η γλώσσα του Παπαδιαμάντη
είναι στρυφνή, δύσκολη και ακατάλληλη για διδασκαλία; Ας ακούσει πρώτα τα λόγια
του κυρ – Αλέξανδρου ζωντανεμένα μοναδικά από τα χείλη των παιδιών της Πάτμου,
κι ύστερα είναι σίγουρο ότι θα αναθεωρήσει πολλά πράγματα…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Σούρουπο: ο κύριος
Γιάννης μας παίρνει με το αμάξι για μια ακόμα βόλτα. Φτάνουμε στο Λιβάδι των
Καλογέρων: μια ακρογιαλιά, που θυμίζει πολύ τη δική μας Κρυφή Άμμο… Στο βάθος
αχνοφαίνεται η γη της Ικαρίας. Ένα μικρό λιμανάκι στην άκρη, και πέντε – έξι
ψαρόβαρκες. Εκεί είναι κι ο Θανάσης: ετοιμάζεται να πάει για καλαμάρια. Πάλι
μας υποδέχεται η Σώζα! Σχεδόν δίπλα στη θάλασσα, μερικές πετρόχτιστες στάνες
για τα κατσίκια. Τα ζώα έχουν ανέβει ψηλά – στο μισοσκόταδο ακούγονται τα
κουδουνάκια στο λαιμό τους. Τα βότσαλα της αμμουδιάς τα διαδέχεται το
κοκκινόχωμα της εξοχής: πέφτει δροσιά. Στο βάθος, ο ναός της Κοίμησης: δεν ξέρω
γιατί, αλλά μου φέρνει στο νου τον άη Γιάννη στον Πύργο. Οι νεοσυντηρημένες
εικόνες του τέμπλου είναι εξαιρετικές – αν και μόλις φαίνονται στο σκοτάδι. Τις
θαυμάζουμε στο φως ενός κεριού… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τρώμε βραδινό στο
«Χιλιομόδι», την ψαροταβέρνα του Θεολόγου, που – μετά το Θανάση – δηλώνει
κορυφαίος ψαράς. Και είναι… Για επιδόρπιο, κολοκύθι γλυκό του κουταλιού… Μετά
το φαγητό, βόλτα με τα πόδια μέχρι τα σύνορα της Σκάλας. Το μέρος εδώ δεν έχει
απότομες ανηφόρες και κατηφόρες: το περπάτημα είναι τόσο ευχάριστο, που δε συνειδητοποιούμε
ότι ήδη έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση… Παντού κήποι με τριαντάφυλλα και
γιασεμιά. Κι από πάνω, ένα τεράστιο φεγγάρι…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">♦</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Σάββατο, πέντε το
απόγευμα. Είμαστε στον Κάμπο, στην αίθουσα του συλλόγου. Η αίθουσα είναι ήδη
κατάμεστη… Εδώ, που νυχτώνει νωρίς, όταν λένε πέντε, είναι πέντε… Παρόντες
είναι ήδη και ο γέροντας, ο πατήρ Γρηγόριος, ο συντηρητής της μονής, αλλά και ο
εφημέριος του ναού της Αποκάλυψης, ο πατήρ Συμεών…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η κυρία Μαρία
προλογίζει την εκδήλωση. Ο γέροντας Αντίπας, αφοπλιστικά φιλικός, απλός και
σύντομος, απευθύνει ένα χαιρετισμό. Η Αθηνά παίρνει τη θέση της στο βήμα… Πίσω
της, η οθόνη προβολής. Δεξιά κι αριστερά, τα παιδιά της Πάτμου – απλά ντυμένα
σε άσπρο μαύρο – περιμένουν κρατώντας τον τόμο του Παπαδιαμάντη στα χέρια. Βλέπω
με έκπληξη, ανάμεσα στο κοινό που έχει γεμίσει την αίθουσα, πολλά παιδιά – όλων
των ηλικιών – αλλά και αρκετές μητέρες με μωρά στα χέρια. Κι όμως, δεν
ακούγεται τσιμουδιά… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ένα εισαγωγικό
βίντεο, με την ατμοσφαιρική μουσική του Τσιαμούλη: εικόνες οικείες για μας τους
τυχερούς. Ο «άγιος των γραμμάτων» σε μια από τις λιγοστές φωτογραφίες του,
παλιά σκιαθίτικα τοπία, πρόσωπα από το παρελθόν, εναλλάσσονται με φωτογραφίες
που δείχνουν τα προσωπικά του αντικείμενα, τα χειρόγραφά του, τις δημοσιεύσεις
του. Όλα αυτά που ήταν ο κόσμος του – όλα όσα μας τον θυμίζουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η Αθηνά παίρνει το
λόγο. Ξέρω από πριν ότι δεν πρόκειται ν’ ακούσω στερεότυπα, χιλιοειπωμένα. Και
επιβεβαιώνομαι: κάθε φορά έχει κάτι καινούργιο να πει. Κάθε φορά φωτίζει μια
διαφορετική πλευρά των πραγμάτων. Τώρα, το θέμα της περιστρέφεται γύρω από ένα
γενικότερο θεματικό άξονα: τη μάνα, τη γυναίκα, την οικογένεια. Φανερό ότι η
Αθηνά αγαπάει αυτό που κάνει: ο Παπαδιαμάντης δε σου φανερώνεται, εκτός αν τον
αντικρύσεις με καρδιά καθαρή. Τότε μόνο θα σου αποκαλύψει τις αλήθειες του –
και θ’ ανακαλύπτεις καινούργιες, κάθε φορά που θα καταπιάνεσαι μαζί του…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Κι άλλη προβολή. Ο
Παπαδιαμάντης σε κινηματογραφική απόδοση… «Ο γάμος του Καραχμέτη» της Λένας
Βουδούρη. Η απιστία του άνδρα, η άνομη επιθυμία για μια άλλη γυναίκα, κρυμμένη
πίσω από το πρόσχημα της ανάγκης για απόκτηση απογόνου. Και η αποστομωτική
απάντηση της γυναίκας… Η Σεραϊνώ η Κουμπίνα, η προσωποποίηση μιας ακραίας
αγάπης, πέρα και πάνω απ’ τ’ ανθρώπινα όρια. Η υπέρτατη θυσία του εγώ: «Τα κόκκαλά
της είχον ευωδιάσει…».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Έρχεται η σειρά των
παιδιών. Διαβάζουν αποσπάσματα από τη «Φόνισσα». Ένα – ένα, με τη σειρά,
παίρνει στα χέρια του τον τόμο, διαβάζει ένα μικρό απόσπασμα, κι ύστερα ήσυχα,
ευλαβικά, προσφέρει τον τόμο στο επόμενο. Ο παπαδιαμαντικός λόγος, πάντα
διαχρονικός και ολοζώντανος, γίνεται τώρα δυο φορές πιο συγκλονιστικός – τώρα
που ζωντανεύει από στόματα παιδιών. «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων
κατηρτίσω αίνον» φαίνεται να λέει με τη σειρά του κι ο κυρ – Αλέξανδρος…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ο Κωστής, με το
μαύρο ράσο του ψάλτη, αποδίδει εκφραστικά εκκλησιαστικούς ύμνους, τα κείμενα
των οποίων έγραψε κατά καιρούς ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης. Παθιασμένη φύση, ανίατα
ερωτευμένος με τη ζωή, και συνάμα τόσο πολύ ζυμωμένος με την ορθόδοξη λατρεία,
«ο δούλος του Θεού Αλέξανδρος»… Ξέρει πως ο αφέντης του Χριστός δε θ’ απαρνηθεί
ποτέ την ανθρώπινη φύση του δούλου του: αντίθετα, θα τη λυτρώσει, θα τη
γιατρέψει, θα την καθαγιάσει. Το ίδιο πάθος που διακρίνεται στα διηγήματά του,
το ίδιο πάθος βασιλεύει και στα εκκλησιαστικά του μελωδήματα…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Δεύτερη ανάγνωση.
Τα παιδιά διαβάζουν τώρα το «Πατέρα στο σπίτι»… Να’ σαι καλά, Μαρία Βλαχοπούλου
– άξια κυρία Μαρία – που μπόρεσες να κάνεις τους μαθητές σου να βιώσουν έτσι
τον Παπαδιαμάντη. Τι ηχηρή απάντηση σ’ όλους αυτούς τους ανόητους και
ημιμαθείς, που κρατάνε στα ανάξια χέρια τους την τύχη της ελληνικής παιδείας!
Που διατείνονται και υποστηρίζουν με πάθος ότι η γλώσσα του Παπαδιαμάντη είναι
«αντιπαιδαγωγική»! Αντιπαιδαγωγική, ή μήπως επικίνδυνη; Όπως και κάθε τι που
ξυπνάει συνειδήσεις, γι’ αυτό και φροντίζουμε εγκαίρως να το χαρακτηρίσουμε
«απαγορευμένο» και «ακατάλληλο»; Κι όμως: τα παιδιά της Πάτμου, τουλάχιστον,
σας ξέφυγαν. Δεν πρόκειται να τα κάνετε σαν τα μούτρα σας…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η ανάγνωση
τελειώνει. Η Αθηνά παίρνει ξανά το λόγο: οι τελευταίες στιγμές του Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη. Την ίδια ώρα, το μηχάνημα προβάλλει στην οθόνη φωτογραφίες του
σπιτιού του: να το εικονοστάσι, το τζάκι, το ντιβάνι όπου ξάπλωσε άρρωστος, για
να μην ξανασηκωθεί. Άρρωστος κι αδύναμος ο ακάματος εραστής της ζωής και του
ονείρου… Να η γωνιά όπου παρέδωσε την άγια ψυχή του…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τα φώτα σβήνουν.
Μονάχα ένα κεράκι φωτίζει την αίθουσα. Ο Κωστής, με το μαύρο ράσο του,
ερμηνεύει υποβλητικά τον τελευταίο ύμνο, που βγήκε από τα χείλη «του δούλου του
Θεού Αλεξάνδρου». Λίγο πριν ξεψυχήσει: «Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον
κορυφήν του Δεσπότου…». Ο αγαπημένος
ύμνος του Παπαδιαμάντη. Μ’ αυτόν διάλεξε να ξεπροβοδίσει ο ίδιος την ψυχή του,
στο πέρασμά της στον άλλο κόσμο… Τα λόγια του απευθύνονται στον άγιο Ιωάννη τον
Πρόδρομο, το Βαπτιστή – που αξιώθηκε με το χέρι του ν’ ακουμπήσει την κορυφή
του ίδιου του Θεού του. Αυτό το ίδιο χέρι ζητάει ο ετοιμοθάνατος, ν’ απλωθεί
προς το μέρος του – αλλά σαν χέρι βοήθειας, τώρα που ετοιμάζεται να δρασκελίσει
το κατώφλι του ουρανού… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τα φώτα ανάβουν. Η
βραδιά έχει τελειώσει… Ταράζομαι. Βλέπω δεκάδες μάτια δακρυσμένα.
Ενθουσιασμένοι, μας γεμίζουν με ευχαριστώ… Ευχαριστούν και μένα. Γιατί; Δεν
έκανα απολύτως τίποτα… Ωστόσο, αυτά τα δακρυσμένα μάτια νιώθω τελικά πως θ’
άξιζαν κάθε κόπο, κάθε ταλαιπωρία. Το να τα βλέπεις και μόνο είναι η μεγαλύτερη
ανταμοιβή…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> ♦</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Κυριακή πρωί:
λειτουργία στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Η ασκητική μορφή του πατέρα Συμεών,
ανάμεσα στα βράχια και με το παλιό επιχρυσωμένο τέμπλο πίσω του, θυμίζει έντονα
τους παλιούς ιερείς, τους «παπαδιαμαντικούς» παπάδες «του Καστριού», που ο
ίδιος ο Παπαδιαμάντης περιέγραφε συχνά με τόση αγάπη στα διηγήματά του. Σα
φιγούρα που ξεπήδησε απ’ το χθες ο σεμνός παπα – Συμεών, λειτουργεί με τα μάτια
χαμηλωμένα. Κάπου εκεί, δεξιά, το σημείο όπου ακουμπούσε συχνά το κεφάλι ο
Ευαγγελιστής Ιωάννης. Το ίδιο κεφάλι, που έγειρε με φόβο κάποτε πάνω στο στήθος
του Διδασκάλου. Κι αργότερα, τη φοβερή ώρα της Σταύρωσης, ήταν ο μόνος απ’ τους
Δώδεκα, που τόλμησε να σταθεί κάτω απ’ το σταυρό Του…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Νιώθουμε
ανανεωμένοι. Ξεκινάμε ν’ ανέβουμε με τα πόδια στη Χώρα. Σε λιγάκι, προχωράμε
εκστατικοί ανάμεσα στα πάλλευκα πατινιώτικα αρχοντικά. Τόση ομορφιά, πώς
μπόρεσε να’ ρθει να κρυφτεί σ’ αυτά τα καλντερίμια… Μπαίνουμε στο μοναστήρι της
Ζωοδόχου Πηγής. Μια καλόγρια, η Καλλινίκη, μας υποδέχεται και μας μπάζει στο
ναό. Μπροστά μας, η τοιχογραφία της Παναγίας της Ελεούσας. Όλες οι
τοιχογραφίες, με τα λιτά χρώματά τους, είναι συγκλονιστικά ρεαλιστικές: η
αποτομή της κάρας του Προδρόμου, ο λιθοβολισμός του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, η
αγία Παρασκευή να κρατά στα χέρια την κάρα της…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η Χώρα είναι
μαγευτική. Φτάνουμε στο αρχοντικό Σημαντήρη – το παλιότερο αρχοντικό της
Πάτμου. Στην είσοδο μας υποδέχεται η αεικίνητη – παρά τα ογδοντατρία χρόνια της
– Μόρφω Σημαντήρη, η όγδοη απόγονος του κτήτορα, που συντηρεί μέχρι σήμερα
ολόκληρο το οίκημα και εκτελεί ακόμα και χρέη ξεναγού. Τα χάνουμε μπροστά σε
τόση ομορφιά… Τεράστιοι χώροι, τοξωτά χωρίσματα, πέτρινα δάπεδα, βελούδινες
πολυθρόνες και σερβίτσια από την Οδησσό, μπρούτζινα σαμοβάρια για το τσάι, το
χαρακτηριστικό πατινιώτικο κέντημα, το «αγκαθάκι» - ένα σχέδιο σαν άνθος
αγγινάρας, που δεν έχει «καλή» και «ανάποδη», όπως κι αν το δεις είναι κανονικό
κέντημα… Παλιά πορτραίτα που θυμίζουν Αναγέννηση, λεπτεπίλεπτα κρύσταλλα πάνω
στο τραπέζι, που κουδουνίζουν καθώς περπατάς δίπλα τους… Το απέναντι σπίτι, μας
λέει η κυρία Μόρφω, είχε αγοραστεί απ’ τον Αγά Χαν. Δωμάτια, δωμάτια… Λαβομάνα
από πορσελάνη, στην κρεμάστρα μια κάπα με φτερά, μπουκάλια σε σχήμα μιναρέ με
αρώματα αγορασμένα απ’ τη Σμύρνη. Τζάκι; Πουθενά τζάκι… Μας κάνει φοβερή
εντύπωση. Σπίτι χωρίς τζάκι; «Τι να το κάνω το τζάκι;» φωνάζει η κυρία Μόρφω.
Μια φορά όλη κι όλη έχει δει χιόνι στη ζωή της. Ποτέ δεν έκανε κρύο στην Πάτμο…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η κυρία Μόρφω μας
αποχαιρετά γελαστή. Φεύγουμε γρήγορα: ο γέροντας μας καλεί για φαγητό στο
μοναστήρι… Πρώτα, όμως, επισκεπτόμαστε το μουσείο. Να το πρώτο το θρυλικό
χρυσόβουλλο. Μ’ αυτό ο Αλέξιος, ο πρώτος των Κομνηνών, χάρισε το νησί της
Πάτμου στον όσιο Χριστόδουλο… Να και δυο φύλλα του Πορφυρού Κώδικα: χειρόγραφο
το κείμενο της Καινής Διαθήκης, γραμμένο με ασήμι πάνω σε φύλλα χαρτιού βαμμένα
με πολύτιμη πορφύρα, ενώ κάθε αρχίγραμμα έχει σχεδιαστεί με χρυσό… Να και η
εικόνα του αγίου Νικολάου: σε μέγεθος μικρού βιβλίου, κι όμως – απίστευτο:
είναι ψηφιδωτή… Με ψηφίδες μικρές σαν το κεφάλι της καρφίτσας… Στεκόμαστε
εκστατικοί μπροστά στο Χριστό του Ελ Γκρέκο. Η πιο συγκλονιστική απεικόνιση του
πόνου και της εγκαρτέρησης… Πιο κει, άλλη εικόνα του Χριστού – το «Μανδήλιον» –
που χάρισε κάποτε η Πάτμια Ειρήνη Κουντούρη στο μοναστήρι. Φαίνονται ακόμα τα
σημάδια των δακρύων πάνω στις παρειές του προσώπου. Κι όμως, κάποτε η εικόνα
παρά λίγο να πουληθεί από ανάγκη…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Γεύμα στη μονή:
αυτή τη φορά, ο Θανάσης μας ετοίμασε ξιφία σουβλάκι. Παρέα με το άλικο Ροδίτικο
κρασί, η γαστρονομική τέρψη φτάνει στο ζενίθ… Τώρα μας αναλαμβάνει ο πατήρ
Πολύκαρπος, ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης. Κατεβαίνουμε σ’ ένα δροσερό υπόγειο:
το ιδανικό μέρος για να προστατέψει αυτό το θησαυρό χειρογράφων. Στην είσοδο,
το πορτραίτο του Ιουστινιανού: δίπλα, ένα πανέμορφο εκκρεμές από το Άμστερνταμ.
Το μεγαλύτερο μέρος του Πορφυρού Κώδικα βρίσκεται εδώ… Ο πατήρ Πολύκαρπος
ακουμπάει ένα μαξιλαράκι στο τραπέζι. Φορά χοντρά, μάλλινα γάντια. Με προσοχή,
κατεβάζει ένα κουτί απ’ το ράφι. Το ανοίγει: ένας μικρός, δερματόδετος τόμος.
Δωδέκατος αιώνας... Με προσοχή, βγάζει τον τόμο απ’ το κουτί και τον ακουμπάει
στο μαξιλαράκι. Τον ανοίγει μπροστά μας: είναι ένα ευαγγέλιο. Κάθε σελίδα, κι
ένα ξεχωριστό έργο τέχνης…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Πρέπει να φύγουμε.
Ο γέροντας μας προσφέρει τον τελευταίο καφέ: «έκαστος στο είδος του», λένε, και
στην περίπτωση αυτή «ειδικός» στον καφέ είναι ο Σώζος – κλασικός Πατινιώτης κι
αυτός, με μια ευγένεια και μια αρχοντιά που φαίνονται στο πλατύ χαμόγελό του. Ο
γέροντας Αντίπας μας ξεπροβοδίζει μέχρι έξω – τι παράξενο! Ξαφνικά,
συνειδητοποιούμε ότι σε λίγες ώρες φεύγει το καράβι μας για Πειραιά. Κι όμως,
μέσα σε λίγες μέρες συνηθίσαμε τόσο πολύ, που νιώθουμε ότι θ’ αποχωριστούμε
δικούς μας ανθρώπους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Μια τελευταία βόλτα
στα Λουκάκια: είναι το μοναστήρι του αγίου Νεκταρίου, με μια και μοναδική
καλόγρια – τη Μαρία. Γεμάτη ζωή, μας προσφέρει καφέ και χορτόπιτα, ενώ μας
διασκεδάζει με τις διηγήσεις της. Σε λίγο εμφανίζεται κι ο παπα – Ιουστινιανός,
ένας λεβέντης Κρητικός καλογερόπαπας. Μαζί κι οι δυο είναι απολαυστικοί… Δεν
καταλαβαίνουμε για πότε περνάει η ώρα…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Έτοιμοι, με τα
μπαγκάζια μας στην προκυμαία. Μεσάνυχτα… Η κυρία Ζαχαρούλα μας φιλάει σταυρωτά
και μας αποχαιρετάει. Τι παράξενο… Πάλι η ίδια αίσθηση. Νομίζεις, όχι ότι
επιστρέφεις σπίτι σου, αλλά ότι φεύγεις απ’ το σπίτι σου… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Δεν έχω άλλα να πω.
Τι θα πάρω όμως μαζί μου φεύγοντας; Σίγουρα, ένα πράγμα. Μια εικόνα: εκεί κάπου
σ’ ένα μακρινό νησί του Αιγαίου, μια αίθουσα γεμάτη παιδιά, που μαζεύτηκαν για
να διαβάσουν, να νιώσουν και να βιώσουν λίγη από τη μαγεία του δικού μας
Αλέξανδρου: του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-66464228825489494092017-05-24T03:38:00.003-07:002017-06-13T23:40:39.491-07:00Κινηματογραφικές αναμνήσεις: η αυλή του "Φανούρη" στο Μαρούσι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σε μια παλιά ηλιόλουστη αυλή θα σας πάω σήμερα. Στην αυλή του "Φανούρη" - Μίμη Φωτόπουλου στην εξαιρετική ταινία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου "Ο Φανούρης και το σόι του" (1957), σε σενάριο του αχτύπητου διδύμου Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. Η μουσική του αγαπημένου μου Κώστα Καπνίση. Ο κινηματογραφικός "Φανούρης" ήταν απλά διασκευή ενός αντίστοιχου θεατρικού τους. Κάτω από τη σχετικά απλή, καθημερινή ιστορία κρύβονται πολλά εύστοχα σχόλια: η αναγκαστική σκλαβιά της μη εργαζόμενης γυναίκας, που για να μην επιβαρύνει τα αδέρφια της είναι αναγκασμένη να υποστεί ένα ανεπιθύμητο γάμο - αρκετά προχωρημένο αυτό για την εποχή - ο καλοπερασάκιας, αποξενωμένος από τους δικούς του "Αμερικάνος" αδελφός που έχει μάθει μόνο να τρώει και να κερδίζει, ο δουλευταράς "Έλληνας" αδελφός που θεωρεί αδιανόητο να κοιτάξει τη δική του ζωή αφήνοντας στο έλεος τις αδελφές του, τα προσωπικά αδιέξοδα που ο καθένας - από αγάπη - κρατάει κρυφά από τα άλλα του αδέλφια, η δήθεν ευαίσθητη ζωόφιλη - αλλά στην πραγματικότητα αναίσθητη Αμερικάνα νύφη, που καταβροχθίζει το "μπρέκφαστ" και λυπάται τα αδέσποτα της γειτονιάς, αλλά εποφθαλμιά και την περιουσία των συγγενών της πατώντας στην ανάγκη τους... Ο "θετικός" γαμπρός, ο έμπορος Σόλων-που δε διστάζει να παζαρέψει τη ζωή και την ευτυχία της άμοιρης Κατίνας για τρακόσες λίρες - έχοντας παράλληλα και την εναλλακτική της χήρας, που του δίνει τετρακόσες - κι όποια προλάβει και κερδίσει το κελεπούρι. Κι από την άλλη ο "από μηχανής θεός", ο παλιός φίλος που έρχεται να σώσει την κατάσταση και την Κατίνα, ο Βαγγέλης - αδελφικός φίλος του χαμένου της έρωτα - που έρχεται να πάρει τελικά τη θέση του - και σε αντίθεση με τον "έμπορο" δε θέλει να μιλήσει για λεφτά με το Φανούρη. Αχ, ίδιος ο γλυκός μου ο μπαμπάς, ναυτικός κι αυτός, ρομαντικός κι ευαίσθητος. Τί τεχνίτες οι παλιοί κωμωδιογράφοι, ψυχαγωγούσαν και δίδασκαν με τέχνη απίστευτη..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDU39oDf0KMN3MNiutLwmWOFe82y7Bv5YkLHIgWStk1XLO1HQ_orw6SfycR6c67OGEiznWRi3rG2H3vQiDJRhX5n5K0yZqt-jsb0Y1uKLAiR6etHfZ7XrV6B5KnFSN7mIIg0OD-AXwtdb4/s1600/05.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDU39oDf0KMN3MNiutLwmWOFe82y7Bv5YkLHIgWStk1XLO1HQ_orw6SfycR6c67OGEiznWRi3rG2H3vQiDJRhX5n5K0yZqt-jsb0Y1uKLAiR6etHfZ7XrV6B5KnFSN7mIIg0OD-AXwtdb4/s320/05.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmlfJbgDbvReXWUt66mONGIxzJu-UzYY2G7y1Xvlc2yBR-M4GbxBjFeENUNGH5zraHH49imAF2zVfM2IAAH9D_l756QCFc419YIct5ecgLoXC_0_KLGuZVe0KYH6mNTWvMWHYSW5CTNZm3/s1600/08.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmlfJbgDbvReXWUt66mONGIxzJu-UzYY2G7y1Xvlc2yBR-M4GbxBjFeENUNGH5zraHH49imAF2zVfM2IAAH9D_l756QCFc419YIct5ecgLoXC_0_KLGuZVe0KYH6mNTWvMWHYSW5CTNZm3/s320/08.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRGGfMzLbhcbd74_BC_vUen5-DTo4bPHCzJSiPksw60gVa0YIKfS9Fa500ZUxSGtnUUi6L2DtWJzqVguBOtC579Lmr3PtK_MuW4cCESWR_s8UZzfN5fQ-QzYlamgQQlipKv5IB15XpD0gN/s1600/524.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="348" data-original-width="439" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRGGfMzLbhcbd74_BC_vUen5-DTo4bPHCzJSiPksw60gVa0YIKfS9Fa500ZUxSGtnUUi6L2DtWJzqVguBOtC579Lmr3PtK_MuW4cCESWR_s8UZzfN5fQ-QzYlamgQQlipKv5IB15XpD0gN/s320/524.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ZK8sCb5deCnsZxIcvXhIOsZ2THT9ndP4hdPk2YFNeaSm-t4c-M1UkPksjkLSRyeCwyEEG3NgnyjnY70nUaZwt5l-GBbwIioGA-E5qD20V8f22jHeBME0zUkBvUPlfwZTAEqp5tvKVyQV/s1600/1280x720-lEn.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ZK8sCb5deCnsZxIcvXhIOsZ2THT9ndP4hdPk2YFNeaSm-t4c-M1UkPksjkLSRyeCwyEEG3NgnyjnY70nUaZwt5l-GBbwIioGA-E5qD20V8f22jHeBME0zUkBvUPlfwZTAEqp5tvKVyQV/s320/1280x720-lEn.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOX0R4b76uCzktpDz9dm3xKNBgOW30C8zhviyp7wtOLmsFyvpM_WZ4_iQw6-wqUWIoIgvg-yFZ9iLP_e4-A8TMjsvJCkPSfnTftthCzW_0IvCzRY36t1RoMoiD6D_hNHh9KGVQlZhcOWLR/s1600/1957DVDavi_snapshot_011409_20111008_191359.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="360" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOX0R4b76uCzktpDz9dm3xKNBgOW30C8zhviyp7wtOLmsFyvpM_WZ4_iQw6-wqUWIoIgvg-yFZ9iLP_e4-A8TMjsvJCkPSfnTftthCzW_0IvCzRY36t1RoMoiD6D_hNHh9KGVQlZhcOWLR/s320/1957DVDavi_snapshot_011409_20111008_191359.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMw8nkzPJ1BFR-Fx4iY2-hyGyOIm-ZOYxUH4cM1Vig5oLEVPB4tEN45a43Aj6F8j-5LUpl2Wfn-2G8lBLtyrhohVJ7A5pGq1oNvVpqkQBycF6daeyp81Q8kKzlOFeqd2DoavMApFa-bo7d/s1600/d629bb54b45225539837d66443429ea1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMw8nkzPJ1BFR-Fx4iY2-hyGyOIm-ZOYxUH4cM1Vig5oLEVPB4tEN45a43Aj6F8j-5LUpl2Wfn-2G8lBLtyrhohVJ7A5pGq1oNvVpqkQBycF6daeyp81Q8kKzlOFeqd2DoavMApFa-bo7d/s320/d629bb54b45225539837d66443429ea1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvqldK7D1VksGeiau1llG4VmiOCqNATb-JK6iUKRE6erN1TPy4Rur7CYfhrq0LDiHjrnSdhVe043cljzwZUhKZMTHx-1XS5aSlKallqPKmmx8_jAocULUkSpVXUUyA7yJ3l4r48o0NZqvM/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvqldK7D1VksGeiau1llG4VmiOCqNATb-JK6iUKRE6erN1TPy4Rur7CYfhrq0LDiHjrnSdhVe043cljzwZUhKZMTHx-1XS5aSlKallqPKmmx8_jAocULUkSpVXUUyA7yJ3l4r48o0NZqvM/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvUwlv2wrWSgOFA0qQcCdU9vLMKGWepOYkUfxXt97L8A8UW8QRjZG7dbQdwrxRo6tg92yF6BWIz5mgzo4Unq0tjNzoTVnUh2pdnja4xRZ8riUZV3V7RlFMMH2KGHrg_FbpdSLgidGbdWGs/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvUwlv2wrWSgOFA0qQcCdU9vLMKGWepOYkUfxXt97L8A8UW8QRjZG7dbQdwrxRo6tg92yF6BWIz5mgzo4Unq0tjNzoTVnUh2pdnja4xRZ8riUZV3V7RlFMMH2KGHrg_FbpdSLgidGbdWGs/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkpxKvXalGvFS_Rh1VVWhe_lzmMOhWyN9lnf4Mu71KYaYaVipIAdVQqR2sP8UQynx3wYHHuFQ2viJnRSuuhCOAMKaY6CTTUV62bvYit4lnkHchQ4XA0Vo7BVKsdAX5Nnqd8np0kk9naI_l/s1600/yQZShJz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="275" data-original-width="672" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkpxKvXalGvFS_Rh1VVWhe_lzmMOhWyN9lnf4Mu71KYaYaVipIAdVQqR2sP8UQynx3wYHHuFQ2viJnRSuuhCOAMKaY6CTTUV62bvYit4lnkHchQ4XA0Vo7BVKsdAX5Nnqd8np0kk9naI_l/s640/yQZShJz.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Μια από τις πιο αγαπημένες ηλιόλουστες αυλές της παλιάς Αθήνας λοιπόν-της παλιάς Ελλάδας μάλλον-από κείνες που σώζονται στις αγαπημένες ελληνικές ταινίες ήταν πάντα για μένα και η αυλή του Φανούρη. Η θέρμη της και η ατμόσφαιρά της. Και να που λίγες μέρες πριν έπεσα πάνω σε ένα "φόρουμ" που μου χτύπησε την ευαίσθητη χορδή μου: "Πού γυρίστηκαν ελληνικές ταινίες".<br />
<br />
Η αυλή αυτή ήταν στο Μαρούσι. Και υπάρχει ακόμα-σχεδόν η ίδια.<br />
<br />
Εξαιρετική έρευνα από ερασιτέχνες σινεφίλ στο retromaniax. Να που σε κάτι υπέροχους τρελλούς συλλέκτες αναμνήσεων χρωστάει πολλά η κινηματογραφική μας ιστορία.<br />
<br />
Αναπαράγω όπως το βρήκα (στο τέλος θα βρείτε και τους σχετικούς συνδέσμους). Απολαύστε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf3-8ouMHip-XCbZspiVmjuF0oNxHKjjD-ywd9EK-T-Y0tavGWRzDYVfLDgaApq3g-JDBpxHk9R9OVt46p9sRxlzua02RD7ODMwD5D8WU8-w34Zr_JE8_1tmAnZtO17BsbNIBHGklSLPiV/s1600/image_114803+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AE+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf3-8ouMHip-XCbZspiVmjuF0oNxHKjjD-ywd9EK-T-Y0tavGWRzDYVfLDgaApq3g-JDBpxHk9R9OVt46p9sRxlzua02RD7ODMwD5D8WU8-w34Zr_JE8_1tmAnZtO17BsbNIBHGklSLPiV/s640/image_114803+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AE+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1phx3pv8qIyILYCy15mIYLCSMucKL7EvlDRTmHyFIFcZI-yJCrfJzrXt9JfI-d9w_wDl4PjGsUakTvl8Lxdt_xWhuEaOKCD1xbMbrFFu5OPzGLBI1YQHY-lAmsXLZYieeJK5h8FXVITR/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="1055" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1phx3pv8qIyILYCy15mIYLCSMucKL7EvlDRTmHyFIFcZI-yJCrfJzrXt9JfI-d9w_wDl4PjGsUakTvl8Lxdt_xWhuEaOKCD1xbMbrFFu5OPzGLBI1YQHY-lAmsXLZYieeJK5h8FXVITR/s640/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhayzg8thVs7oE5TpGA-i5qphm7qdtlZwd2v0JrPkmkY_d6POrsEDmgVYbYAnFnz8_Wg4zesSptthSax3_SpNEa4Rdo5rdtoqKZkbMqWnp6gahIeLcz0kjkQ8gBEMYpWU0ZkoFl6LaShaQv/s1600/%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+Microsoft+Office+PowerPoint.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhayzg8thVs7oE5TpGA-i5qphm7qdtlZwd2v0JrPkmkY_d6POrsEDmgVYbYAnFnz8_Wg4zesSptthSax3_SpNEa4Rdo5rdtoqKZkbMqWnp6gahIeLcz0kjkQ8gBEMYpWU0ZkoFl6LaShaQv/s640/%25CE%259D%25CE%25AD%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+Microsoft+Office+PowerPoint.jpg" width="640" /></a></div>
<b><i>"...Teacher ετσι οπως βλεπω τις φωτο μπορεί να χεις δίκιο....αλλα ειναι ευκολο να το σιγουρεψουμε αν δουμε αλλες ταινίες που δειχνουν την Αγια Μαρίνα εκεινη την εποχή που δεν ειναι και λίγες. Οπότε δώσε μου λίγο χρόνο να το τσεκάρω.....</i></b><br />
<b><i><br /></i></b>
<b><i>Εχεις δίκιο.....βιάστηκα...Δεν ειναι η Αγια Μαρίνα στο Θησείο.</i></b><br />
<b><i>Η Αγία Μαρίνα ειναι μια τεράστια εκκλησία με πολλά επίπεδα κάτω απο τον τρουλο και οντως το διακοσμητικό στο παραθυρο δεν εχει καμμία σχέση με τις κλασσικες οριζόντιες γραμμές της Αγιας Μαρίνας. </i></b><br />
<b><i>Επισης οντως η εκκλησία της ταινίας ειναι σχεδόν μεσοτοιχία με τα σπίτια.</i></b><br />
<b><i>Τελικά με αφορμή την εκκλησία πισω απο το σπίτι στην ταινία ο Φανούρης και το σόι του κατάλαβα για άλλη μια φορά οτι δεν πρέπει να βγαζεις βιαστικά και εύκολα συμπεράσματα.</i></b><br />
<b><i>Η εκκλησία που με σιγουριά υπέθετα και έγραψα στον teacher οτι είναι η Aγία Μαρίνα στο Θησείο για το σπίτι του Φανούρη τελικά ήταν η Κοίμηση Θεοτόκου στο Μαρούσι.</i></b><br />
<b><i>Βρίσκοντας αυτή την παλία φωτογραφία είδα οτι ταίριαζε το μοτίβο στο παραθυρο οπως και στην εκκλησία που φαίνεται στον Φανούρη.</i></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBb1VzuycXwzuz96su-cdtjaaPZ1s5EiInfG6ExjHDQuQWA8fu4zqTGPNNsUZAmcFDs1ytCZpFQEAmUhyphenhyphenEHrqP1kBpFcDpzf2n33fuyys_PpL8kGQw9KGuPkxGx2AhOYpMoLkymG6aGqk-/s1600/image_114803+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AE+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBb1VzuycXwzuz96su-cdtjaaPZ1s5EiInfG6ExjHDQuQWA8fu4zqTGPNNsUZAmcFDs1ytCZpFQEAmUhyphenhyphenEHrqP1kBpFcDpzf2n33fuyys_PpL8kGQw9KGuPkxGx2AhOYpMoLkymG6aGqk-/s640/image_114803+%25CE%25B7+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AE+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<b><i>Απο το google Earth φαινόταν οτι υπάρχει ένα παλιό σπίτι που ταίριαζε με του Φανούρη αλλά με το street view δεν μπορούσα να πλησιάσω κοντά για να σιγουρευτώ.</i></b><br />
<b><i>Παρόλαυτά καταλάβαινα οτι κατα 99% τόσο η εκκλησία οσο και το σπίτι ηταν αυτά που ψάχνω .Χθές το βράδυ ομως βλέποντας μία αλλη αγαπημένη μου ταινία του Φωτόπουλου</i></b><br />
<b><i>το Σωφεράκι σε μία σκηνη οπου πήγαινε για βενζίνη στον "φιλόσοφο" παρατηρώ μια εκκλησία με παρόμοιο μοτίβο με του "Φανούρη" η οποία σίγουρα δεν ήταν στο Μαρούσι</i></b><br />
<b><i>οπότε ο μόνος τρόπος για ασφαλή συμπεράσματα ήταν η επιτόπου αυτοψία </i></b><br />
<b><i>Ετσι σήμερα αποφάσισα να πάω στο Μαρούσι για να δώ απο κοντά αν πράγματι ηταν εκεί</i></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXPivVKcGD7dkJo3-cr_b3e4VoCO8Dav3h_F80rLYxC6nPSo4N1PeYXRfbCfGnqwCBhwt0SHmQsI6zgoVlHp32IgdN5vX5Mf8vZkqjVLJT32PNX-nyApSiyFdpw3qvT_b9oveJcMGX4wID/s1600/image_114805.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXPivVKcGD7dkJo3-cr_b3e4VoCO8Dav3h_F80rLYxC6nPSo4N1PeYXRfbCfGnqwCBhwt0SHmQsI6zgoVlHp32IgdN5vX5Mf8vZkqjVLJT32PNX-nyApSiyFdpw3qvT_b9oveJcMGX4wID/s640/image_114805.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq-a-XrTnSA2WLFOhRcJT_v4talEHJxt5w56cwGIRjmgpatAhv-jwfk1qO6aIJln20-oYkPpj-bkASQyehNpBjvs-G-kQcKL6oTmnKhiA3ASxbXizEdBOtc2DzfEqjnfUCz1NxzxtFomcn/s1600/image_114807.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq-a-XrTnSA2WLFOhRcJT_v4talEHJxt5w56cwGIRjmgpatAhv-jwfk1qO6aIJln20-oYkPpj-bkASQyehNpBjvs-G-kQcKL6oTmnKhiA3ASxbXizEdBOtc2DzfEqjnfUCz1NxzxtFomcn/s640/image_114807.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXRLY02fu0Rphlbe6vj6AwYebXMWHxnUkN_QRE3sW-xmHr0KYYFxrhZijJdTJE0v1_aB6FmEXD6glVqwfKmPpPRSlQjZuiOVWIWO6JFpcpNeTwpwx2K0RfZxWLRxPFTT3Tt8xHSt_00P2e/s1600/image_114810.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXRLY02fu0Rphlbe6vj6AwYebXMWHxnUkN_QRE3sW-xmHr0KYYFxrhZijJdTJE0v1_aB6FmEXD6glVqwfKmPpPRSlQjZuiOVWIWO6JFpcpNeTwpwx2K0RfZxWLRxPFTT3Tt8xHSt_00P2e/s640/image_114810.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm7xdgD9LH0Su8x6zA-gH698Dxr8KL76tXwWntBH6wNUp6ems5L0KIisewr-r_f6ztxU-OyqMGnkp-hekNdOV3XCh59o9f65ugN4emqiW33hCLjok3xrNRrVYSVkcLQ_xU4BzYt7hEAHFJ/s1600/image_114806.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm7xdgD9LH0Su8x6zA-gH698Dxr8KL76tXwWntBH6wNUp6ems5L0KIisewr-r_f6ztxU-OyqMGnkp-hekNdOV3XCh59o9f65ugN4emqiW33hCLjok3xrNRrVYSVkcLQ_xU4BzYt7hEAHFJ/s640/image_114806.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVfq0o8a_LuznqV8zL8-plKnSruYDuiOpbTIiit0g5VzSX7Wl7MDwQcsv-_AY01ycpyai-vzswsK2XCntENnD46ojqGzguyyJaCB_Ky-lxJRlXDgOvxoX-r84yWVDuys1Mo9QQvCvALs8W/s1600/image_114812+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVfq0o8a_LuznqV8zL8-plKnSruYDuiOpbTIiit0g5VzSX7Wl7MDwQcsv-_AY01ycpyai-vzswsK2XCntENnD46ojqGzguyyJaCB_Ky-lxJRlXDgOvxoX-r84yWVDuys1Mo9QQvCvALs8W/s640/image_114812+%2528%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj71OUQqonAWxKIzAomW9wc-rWOarHUDDr4Tx8os_ZHi4DBMhiTh2k9JvjAFmW5hFelOh5j26Q4yRs5QQPryxeiTEdRfcUoPbVBF8BeSPXy8zw7IE7o9xlcvnz86obHJuBMdEH4VNpsggn4/s1600/image_114811.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="576" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj71OUQqonAWxKIzAomW9wc-rWOarHUDDr4Tx8os_ZHi4DBMhiTh2k9JvjAFmW5hFelOh5j26Q4yRs5QQPryxeiTEdRfcUoPbVBF8BeSPXy8zw7IE7o9xlcvnz86obHJuBMdEH4VNpsggn4/s640/image_114811.jpg" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><i>Τελικά το σπίτι του Φανούρη ειναι στο Μαρουσι, πισω απο την Κοιμηση της Θεοτόκου στο Μαρούσι βρίσκεται στο 38 03 16.78 23 48 34.73 στο τετραγωνο που σχηματίζεται απο τους δρόμους ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ,ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ,ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ,ΙΕΡ.ΔΟΥΣΗ σε ενα περιεργο αδιεξοδο σύμπλεγμα οικοπέδων μάλιστα είναι πολύ κοντά στο σπίτι του Βέγγου στο "Θα σε κάνω Βασίλισσα".</i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><i>Το σπίτι έχει κάποιες αλλαγές( εχει κλείσει η πάνω βεράντα τόσο στον πάνω όροφο οσο και κάτω απο την σκάλα ) αλλά η σκάλα και η αυλή σε γυρίζουν κατευθείαν στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Δυστυχώς ηταν κλειδωμένα και η πυκνή βλάστηση δεν μου επέτρεπε να βγάλω πιο λεπτομερείς φωτογραφίες της αυλής με το πηγάδι.</i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><i>Το αποκορύφωμα ήταν όταν εμφανίσθηκε κάποιος κύριος απο ενα διπλανό σπιτι για να μάθει γιατί τραβάω φωτογραφίες ο οποίος επιβεβαίωσε οτι σε αυτό το σπίτι έχει γυρισθεί η ταινία με τον Φωτόπουλο </i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn4M1RCtkftqf6ix4jCgC2iSRwAbw21JxMJrC-KPcMhCcXuNpnZmleZPRvE65ARCSad20nK2pO5d9T2m8xPitHVGvWV3OuTnjWH6NW11XNFq7_-T4Hpi_jG9nrGtzDGOqTaWnrTQU5bSuH/s1600/image_114804.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn4M1RCtkftqf6ix4jCgC2iSRwAbw21JxMJrC-KPcMhCcXuNpnZmleZPRvE65ARCSad20nK2pO5d9T2m8xPitHVGvWV3OuTnjWH6NW11XNFq7_-T4Hpi_jG9nrGtzDGOqTaWnrTQU5bSuH/s640/image_114804.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSFT_d9A4tJdgo80F4pmvpz_EaB-zxRkWAx-IVK5LbaG5XcxKOLVHgaJCoD43q6kfexJD7j8CWgUBxY2ZYw28DmYLncN6PG4076aYjhSDUCHAmomiZ3eaAgsSt2RTlNYrurGeoYwKiAgDr/s1600/image_114813.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="876" height="560" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSFT_d9A4tJdgo80F4pmvpz_EaB-zxRkWAx-IVK5LbaG5XcxKOLVHgaJCoD43q6kfexJD7j8CWgUBxY2ZYw28DmYLncN6PG4076aYjhSDUCHAmomiZ3eaAgsSt2RTlNYrurGeoYwKiAgDr/s640/image_114813.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<div>
<b><i>Στην παραπάνω φωτό απο το google earth στον ένα κόκκινο κύκλο είναι του "Φανούρη" και στον αλλο ειναι του Βέγγου οπως εχει προαναφερθεί σε παλiότερο post στο" θα σε κάνω Βασίλισσα".</i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i>Εγώ ειλικρινά χρόνια πιστευα οτι ειναι η Αγια Μαρίνα στο Θησείο...εβλεπα και τα σπιτια γύρω απο την εκκλησία και ελεγα τι να ψάξω ?....αφού το σπίτι δεν υπάρχει.</i></b></div>
<div>
<b><i>Τωρα..για το σπιτι...Απο αυτά που βλέπουμε στην ταινία σήμερα υπάρχει μόνο το σπίτι του Φανούρη και η Εκκλησία.</i></b></div>
<div>
<b><i>Το ξυλουργείο του τότε ειναι ενα αλλο σπιτι και η γωνία της εξωπορτας εχει αλλαξει επίσης τόσο η επάνω βεράντα οσο και η αλλη κάτω απο την σκάλα εχουν γίνει δωμάτια.....αλλα παρόλα αυτά πραγματικά νομίζεις οτι θα κατέβει ο Φωτόπουλος απο την σκάλα...στεναχωρήθηκα που ηταν κλειδωμένα και δεν μπορούσα να μπώ</i></b></div>
</div>
<div>
<b><i>•<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>19-03-2015, 09:38</i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<b><i>Ευχαριστώ PT8 !!<br /><br /><br />δείτε κάτι ακόμα να σας κουφάνω : <br /><br /><br />"Θα σε κάνω Βασίλισσα" (1964)<br /><br />Το σπίτι Μπειζάνη<br /><br />έχει γίνει συζήτηση για το σπίτι του Μπειζάνη στο Θα σε κάνω Βασίλισσα<br />και έχει γραφτεί ότι είναι στην Κοιμήσεως Θεοτόκου 12 <br />Έχω αμφισβητήσει ότι είναι αυτό το σπίτι από το post (#1076) όπου αναφέρω και <br />το σπίτι στο οποίο σταματάει ο Bill πηγαίνοντας στο σπίτι του Μπειζάνη<br />είναι στην Κοιμήσεως Θεοτόκου 20</i></b><br />
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ExMJ0RouzlW8ggMTzwJKgsw5EdmUQJOKDFopsWhAaacq8kp5dsCr-Q8fyW_H96bhz19UoLnhCQezAf3ny4BhnzhP0HefJysLb-FIgye0Uax6PSW9bAZZeSWdHJ2_PJP-vb15oOG2ronn/s1600/%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="619" data-original-width="952" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ExMJ0RouzlW8ggMTzwJKgsw5EdmUQJOKDFopsWhAaacq8kp5dsCr-Q8fyW_H96bhz19UoLnhCQezAf3ny4BhnzhP0HefJysLb-FIgye0Uax6PSW9bAZZeSWdHJ2_PJP-vb15oOG2ronn/s640/%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<b><i></i></b><br />
<div>
<b><i>Επίσης η σκηνή που φεύγει η Λινάρδου ο Κωνσταντάρας και ο Μούτσιος, και μένει μπουκάλα ο Μπειζάνης </i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<br />
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<div>
<b><i>πράγματι είναι η Κοιμήσεως της Θεοτόκου (φαίνεται και η εκκλησία)</i></b></div>
<b><i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHncOjB_mYznIEwXRINdUfl-TZZBysLYQoRk9x78LFxmaX8pAphhg6bqMWBSRhzOpeVjNnZnleGvdNSZ1zsEdIA6bHhIJ5ApExEDzyVlZgtiQMIRO_utEupHrAdYpnd6fu2HDT0DlLVpZB/s1600/image_115061.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="309" data-original-width="422" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHncOjB_mYznIEwXRINdUfl-TZZBysLYQoRk9x78LFxmaX8pAphhg6bqMWBSRhzOpeVjNnZnleGvdNSZ1zsEdIA6bHhIJ5ApExEDzyVlZgtiQMIRO_utEupHrAdYpnd6fu2HDT0DlLVpZB/s640/image_115061.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<div>
το σπίτι στο 12 όμως από την αρχή που το είδα δε μου άρεσε για σπίτι Μπειζάνη, επειδή όπως γράφω : </div>
<div>
<br /></div>
<div>
"Εντούτοις είναι ξεκάθαρο στα παρακάτω screenshots ότι ο Μπειζάνης κατεβαίνει </div>
<div>
από την κυκλική σκάλα και πηγαίνει σε κάθετο διάδρομο για να βγει στην Κοιμήσεως Θεοτόκου</div>
<div>
πράγμα που δε γίνεται με τη σημερινή διάταξη του χώρου στο σπίτι που είναι σήμερα στο 12 (1η φωτό 1η σειρά)"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χάρη στον τρισμέγιστο antonovar βρήκαμε λίγο πιο πίσω το σπίτι του Φανούρη από το ο Φανούρης και το σόι του</div>
<div>
και έχουμε και πολύτιμες φωτογραφίες</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHyz4ZElR7VVD-ag0xJQ9Tzo54vdkCzvMPOQIgpq65_l7jZYzNGG76nMZFQurgoRuxteiRsDm9O4lGMBSQ0BuCLEG3oD0Ifz9UYaxsjtgrtxX9NNEesS0uTUPqLnsWE6BvFP2hI5mNyA3K/s1600/image_115062+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B1+2+%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="196" data-original-width="287" height="437" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHyz4ZElR7VVD-ag0xJQ9Tzo54vdkCzvMPOQIgpq65_l7jZYzNGG76nMZFQurgoRuxteiRsDm9O4lGMBSQ0BuCLEG3oD0Ifz9UYaxsjtgrtxX9NNEesS0uTUPqLnsWE6BvFP2hI5mNyA3K/s640/image_115062+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B1+2+%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</i></b><br />
<div>
<b><i>Για δείτε καλά ρε παιδιά. Μήπως το σπίτι του Φανούρη και το σπίτι του Μπειζάνη είναι... το ίδιο ? (!!!)</i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv1mUm82DPrW0iYcsiyGv09SLJuxgEXVGXriGqh6UBExsbfDnrjqgOVOrjR-9xCdGOFAOpAu9RhaEWdV9t0iFE86YJg_nFN417z6HUeZm7cKqPV-_BkMmPJsWFlKi7JllAt85s1KLhWx1H/s1600/image_115063.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="283" data-original-width="383" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv1mUm82DPrW0iYcsiyGv09SLJuxgEXVGXriGqh6UBExsbfDnrjqgOVOrjR-9xCdGOFAOpAu9RhaEWdV9t0iFE86YJg_nFN417z6HUeZm7cKqPV-_BkMmPJsWFlKi7JllAt85s1KLhWx1H/s640/image_115063.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6XO1JnZkTawM7iUBvYAniEPbHzZdNWo6FFAdD3_2MtrEwchKkC6GtIQQPotIhQzuFTRF08EyDwBuiTeM-5RFOwqZDSSHciHXYZkCqm9W5crJRgqD3DybiP0IJ7BcU04B9_HtP94UTtrbj/s1600/image_115064.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="282" data-original-width="419" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6XO1JnZkTawM7iUBvYAniEPbHzZdNWo6FFAdD3_2MtrEwchKkC6GtIQQPotIhQzuFTRF08EyDwBuiTeM-5RFOwqZDSSHciHXYZkCqm9W5crJRgqD3DybiP0IJ7BcU04B9_HtP94UTtrbj/s640/image_115064.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhehJ3XdZ8YeCaa0czbTRxO4Sng31PRoMA98oaaxXVxeQG5U0VgFgBG5u75_Iss5orX5Tr_rU5OuXrc9bRL3S4-69JWnPhRJ30Gw0Xsm2jEJAplHjsnMFxa-wQcd2VSxF9M6CYRHCQ9KDhI/s1600/image_115065.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="425" height="442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhehJ3XdZ8YeCaa0czbTRxO4Sng31PRoMA98oaaxXVxeQG5U0VgFgBG5u75_Iss5orX5Tr_rU5OuXrc9bRL3S4-69JWnPhRJ30Gw0Xsm2jEJAplHjsnMFxa-wQcd2VSxF9M6CYRHCQ9KDhI/s640/image_115065.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidYI_ZgN3702s4dlQpuc8GrnJU5ErbSWCZWyruwt6UtLL7U1vRIFwXAY50shSRNBHbN5mfPWsZY8fuRJ06ka1bi7ZZPgxs1_hsg9znRWQrrcIjPvhpie7O6xm3TFEdoziCRSC5bSyQnO3w/s1600/image_115066.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="427" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidYI_ZgN3702s4dlQpuc8GrnJU5ErbSWCZWyruwt6UtLL7U1vRIFwXAY50shSRNBHbN5mfPWsZY8fuRJ06ka1bi7ZZPgxs1_hsg9znRWQrrcIjPvhpie7O6xm3TFEdoziCRSC5bSyQnO3w/s640/image_115066.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHBhBxh-_MuIgOrltIr_hhB0E6OXnPnixTFpypz43y86sgwQXGlRxIcBid-e1Bcb2ScR6MFtv-yv8Plxfy2Qvj4rD-MGrE2D0bZJbMstjMm3HxALBEg1_E3_D9TeEROlqjkss3W2gQj2u7/s1600/image_114806.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHBhBxh-_MuIgOrltIr_hhB0E6OXnPnixTFpypz43y86sgwQXGlRxIcBid-e1Bcb2ScR6MFtv-yv8Plxfy2Qvj4rD-MGrE2D0bZJbMstjMm3HxALBEg1_E3_D9TeEROlqjkss3W2gQj2u7/s640/image_114806.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<b><i></i></b><br />
<div>
<b><i>Μάλλον εεε ?? συγκίνηση ??</i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<br />
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<div>
<b><i>antonovar ανέβασε κι άλλες φωτογραφίες από τον μαντρότoιχο δεξιά του σπιτιού να δούμε το κάγγελο</i></b></div>
<b><i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipkuzDmcwHJeaHaxsCMFJ1lrtrQLt4RR-5ZzPhB4Yn4TF0BVloeZBHlRsfulIsXsKdzKi1quuHPatAVOlH_plR2UzjnlTO20gjVagpOhRMd4ZzIDcCIvBjr316Zgind2uxLlzuY2qF71F1/s1600/image_115066.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="427" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipkuzDmcwHJeaHaxsCMFJ1lrtrQLt4RR-5ZzPhB4Yn4TF0BVloeZBHlRsfulIsXsKdzKi1quuHPatAVOlH_plR2UzjnlTO20gjVagpOhRMd4ZzIDcCIvBjr316Zgind2uxLlzuY2qF71F1/s640/image_115066.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</i></b></div>
<b><i>πιστεύω ότι είναι το ίδιο με αυτό πίσω από τον Μούτσιο στην πιο πάνω φωτο<br />λοιπόν συμπεράσματα : <br /><br />1. Το σπίτι για να παίξει σε δύο ταινίες είχε κοινό γνωστό σε ΑΝΖΕΡΒΟΣ και Καραγιάννη-Καρατζόπουλο<br />2. Έχει αλλαγές ανάμεσα στα δύο παιξίματα Μπειζάνης (1964) - Φανούρης (1957)<br />3. έχει φύγει το ξυλουργείο και έχει γίνει άλλο σπίτι και έχει χωριστεί με μαντρότοιχο<br />4. Οι σκηνές με το αμάξι γυρίστηκαν στην κοιμήσεως επειδή ... δε χωρούσε το αμάξι στο στενό του σπιτιού<br />5. Το εσωτερικό του σπιτιού Μπειζάνη είναι studios ALFA</i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV6EGJKU-c1lDZZ-RNA1XO-Tk4or8AzJ7OMFWctDOHyowv37_O5ef5Wb2T98Gakze1HshRZYiPmTvcc1x5Pmw39tHpieN-gasV5hsMWgmy-kFnbTaowblfvAzW2UQG1XdqBBWByGjmdPGJ/s1600/image_115067.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="276" data-original-width="356" height="496" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV6EGJKU-c1lDZZ-RNA1XO-Tk4or8AzJ7OMFWctDOHyowv37_O5ef5Wb2T98Gakze1HshRZYiPmTvcc1x5Pmw39tHpieN-gasV5hsMWgmy-kFnbTaowblfvAzW2UQG1XdqBBWByGjmdPGJ/s640/image_115067.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<div>
<b><i>6. antonovar αν την ξανακοιτάξεις τη σκάλα από κοντά, δε θα κατέβει μόνο ο Φωτόπουλος, αλλά και ο Βέγγος ο Κωνσταντάρας και η Λινάρδου !!!</i></b></div>
<div>
<b><i>Τελευταία επεξεργασία από Teacher; 19-03-2015, 09:50.</i></b></div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i></i></b><br />
<div>
<b><i>antonovar</i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<br />
<div>
<b><i>RetroActive</i></b></div>
<b><i>
</i></b>
<div>
<b><i>o<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Εγγραφή: 06-02-2014</i></b></div>
<b><i>
<div>
o<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Μηνυματα : 596</div>
<div>
<div>
19-03-2015, 11:12</div>
<div>
Ρε συ teacher.....τι μου κάνεις τώρα???...ειμαι ετοιμος να παρατήσω την δουλειά μου και να ξαναπάω στο Μαρούσι.......Εισαι ΘΕΟΣ.....επειδή εχω προσωπική αποψη ναι ειναι αυτό το ιδιο με το σπίτι του Φανούρη.Οι πλάκες, η πόρτα, τα δένδρα....προσκυνώ ,προσκυνώ ,προσκυνώ εις την νιοστή (για να μην το βαλω 100 φορές) .</div>
<div>
Ακου τώρα και το δικό μου το story για να καταλάβεις(μου γίνεται δευτερη φορά μαθημα)....πως τελικά δεν πρέπει να βασιζεσαι απόλυτα σε τίποτε...Πριν πάω στο Μαρούσι εχω βρει αυτό το κειμενο </div>
<div>
http://aggelospolidoros.blogspot.gr/...g-post_06.html </div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<h3 style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="color: #d5000b; font-family: "georgia" , "serif"; font-size: 16.5pt; font-weight: normal;">Βέγγος ο αξέχαστος<o:p></o:p></span></h3>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0dp-58VwS6lfYMaFMda6jZmifIjsSSRN4rXGjFOYOy6st5GiDp4x1WIquqzeKNtuV21n95Lr4l71sV4bwWHk86ubNrxhqHMHLLdTdG2JmtJgmR9-2ZXqv6JIaH-3tIEndJhKXThsFQLi/s1600/Veggos+in+memoriam+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="414" data-original-width="551" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0dp-58VwS6lfYMaFMda6jZmifIjsSSRN4rXGjFOYOy6st5GiDp4x1WIquqzeKNtuV21n95Lr4l71sV4bwWHk86ubNrxhqHMHLLdTdG2JmtJgmR9-2ZXqv6JIaH-3tIEndJhKXThsFQLi/s320/Veggos+in+memoriam+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</i></b></div>
<div>
<div>
<b><i>"Ήμουν έφηβος, όταν είδα τον Βέγγο από κοντά για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1964. Είχε έρθει στο σπίτι μας επί της οδού Κοιμήσεως Θεοτόκου 18 στο Μαρούσι, μαζί με τον Αλέκο Σακελλάριο επικεφαλής ενός κινηματογραφικού συνεργείου και τους ηθοποιούς Νίκη Λινάρδου, Λάμπρο Κωνσταντάρα και Γιώργο Μούτσιο, προκειμένου να γυρίσουν τα «εξωτερικά» της ταινίας «Θα σε κάνω βασίλισσα». Μιας ταινίας που βασιζόταν σε θεατρικό έργο «δωματίου» και τα ελάχιστα «εξωτερικά» της απαιτούσαν ένα δρόμο (από διάφορες γωνίες για να τον δείξουν σε πολλές διαφορετικές σκηνές) και ένα πλάνο από μπαλκόνι και αυλή με πολλά δέντρα, ώστε να φαίνεται η εξοχική τοποθεσία του σπιτιού του Βέγγου και της Λινάρδου. Το σπίτι μας είχε κριθεί κατάλληλο, επειδή διέθετε ταράτσα και μεγάλη αυλή με δύο τεράστια δέντρα και άλλο ένα στο πεζοδρόμιο.</i></b></div>
<div>
<b><i>Θυμάμαι το σκηνοθέτη, που ζήτησε από τη μητέρα μου να πάρουν λίγο ρεύμα από τις πρίζες μας (για την κάμερα και τους προβολείς), καθώς και ένα δωμάτιο του σπιτιού, για «να αλλάξει ο κύριος Κωνσταντάρας και η κυρία Λινάρδου».</i></b></div>
<div>
<b><i>Θυμάμαι επίσης, τον Βέγγο, που σεμνά αρνιόταν τα κεράσματα της μητέρας μου (η οποία ως θαυμάστρια του Κωσταντάρα, αλλά και του σινεμά γενικότερα, μαγείρεψε για όλο το συνεργείο, που έμεινε μέχρι αργά το απόγευμα) και της έλεγε «καλή μου κυρία, μη ξοδεύεσαι, θα τα βολέψουμε».</i></b></div>
<div>
<b><i>Θυμάμαι επίσης, τον Θανάση που πήγε στο μπακάλικο των αδελφών Λούη (γωνία Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αναβρύτων) για να αγοράσει μια λεμονάδα ΗΒΗ Αμαρουσίου να ξεδιψάσει (όπως καταλάβατε τον ακολουθούσα συνέχεια) και όταν του απάντησε ο κυρ-Γιώργης ο Λούης «είναι κέρασμα», μόνον που δεν έκλαψε από συγκίνηση. «Όλοι κερνάνε σ’ αυτή τη γειτονιά;», γύρισε και μου είπε.</i></b></div>
<div>
<b><i>Θυμάμαι τέλος, ότι σε κάποιες φάσεις του γυρίσματος, δεν έκανε ακριβώς αυτά που του υποδείκνυε ο σκηνοθέτης («γιατί δε μου έρχεται βρε αδερφέ») και θυμάμαι ότι ο σκηνοθέτης δεν του τα έκοβε.</i></b></div>
<div>
<b><i>Ήταν πηγαίος, αυθόρμητος και ευρηματικός, κάτι που θεωρώ ότι λείπει σήμερα από τους περισσότερους κωμικούς. Ήταν αυτοδίδακτος ηθοποιός, υπόδειγμα ανθρωπιάς, ήθους και σεμνότητας και τολμώ να πω ότι ανήκε στην κατηγορία των ηθοποιών Τσάρλι Τσάπλιν και Μπάστερ Κίτον, που συνδύαζαν το κωμικό με την τραγικότητα. Ήταν «ένας άνθρωπος παντός καιρού», όπως τον αναφέρει και ο τίτλος ενός εξαιρετικού βιβλίου που γράφτηκε γι’ αυτόν από τον Γιάννη Σολδάτο πριν από λίγα χρόνια.</i></b></div>
<div>
<b><i>(Η φωτογραφία είναι από την ταινία "Θα σε κάνω βασίλισσα" και δείχνει τον Βέγγο καθισμένο στο πεζοδρόμιο απέναντι από το σπίτι μας, απογοητευμένο που εξ αιτίας ενός ψέματος που έχει πει, έχει δει τη γυναίκα του να φεύγει με το θείο της και έναν υποψήφιο γαμπρό από την Αμερική. Το ψέμα ήταν πως είναι χήρα, προκειμένου ο θείος να στέλνει δολάρια για να ζήσουν)."</i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i>(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αμαρυσία στις 14/5/2011 και η φωτογραφία πάρθηκε από το http://amaroussion.blogspot.com)</i></b></div>
<div>
<b><i>Αναρτήθηκε από Άγγελος Πολύδωρος </i></b></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b><i>διάβασε στό τελος τι γράφει ο τύπος???και πες μου τι καταλαβαίνεις??? Το υποτιθέμενο σπίτι τους δεν ειναι ΑΠΕΝΑΝΤΙ!!!!!.....ετσι οπως τα λεει και επειδη το εχω διαπιστώσει "ιδίοις όμμασι" αν το σπίτι τους ειναι το σπιτι του Φανούρη ειναι ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ 80-100 ΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΠΙΣΩ.</i></b></div>
<div>
<b><i>Το Σαββάτο φευγοντας απο το σπίτι του Φανούρη περναω και απο το υποτιθέμενο σπίτι του Βεγγου.....οντως κατι δεν κολλαει αλλα απέναντι ειναι μια σχετικά καινούργια πολυκατοικία οπότε δεν πολυασχολήθηκα και επίσης δεν εβαλα να δώ την ταινία με τον Βεγγο....οπου στο 1.01.58 βγαίνοντας να φύγουν και περπατώντας προς το αυτοκίνητο, που δεν φαινεται, για την εκδρομή στα 10 μέτρα έχουν το αδιεξοδο που υπαρχει και σήμερα στο σπίτι του Φανουρη....ενω αν ηταν στην Κοιμήσεως κανονικά θα επρεπε να φαινεται πολυ μακρυα στο βάθος η οδος Αναβρύτων.</i></b></div>
<div>
<b><i>Επειδή ειμαι στην δουλειά τωρα δεν τις εχω τις φωτογραφίες αλλα ο μαντρότοιχος ειναι πνιγμενος απο φυτά.οπότε δεν βγάζεις ακρη....Με βλεπω να ξαναπηγαίνω ετσι για να τους φανταστω ολους να κατεβαίνουν απο την σκάλα!!!!! και για να τραβηξω και τα υπόλοιπα σπιτια γύρω γύρω.</i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i>Πάντως ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ.......!!!!!!!!!!!!!!!!!!</i></b></div>
<div>
<b><i>Τελευταία επεξεργασία από antonovar; 19-03-2015, 13:13.</i></b></div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
Εγώ κι αν υποκλίνομαι. Σε όλους σας. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="MsoNormal">
Σύνδεσμοι:</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.retromaniax.gr/vb/forum/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82/23103-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-1%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82/page155">https://www.retromaniax.gr/vb/forum/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82/23103-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-1%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82/page155</a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.retromaniax.gr/vb/forum/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82/23103-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-1%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82/page157?22303-%C3%90%C3%AF%C3%BD-%C3%A3%C3%B5%C3%B1%C3%9F%C3%B3%C3%B4%C3%A7%C3%AA%C3%A1%C3%AD-%C3%AF%C3%A9-%C3%A5%C3%AB%C3%AB%C3%A7%C3%AD%C3%A9%C3%AA%C3%9D%C3%B2-%C3%B4%C3%A1%C3%A9%C3%AD%C3%9F%C3%A5%C3%B2-(1%C3%AF-%C3%8C%C3%9D%C3%B1%C3%AF%C3%B2)=&viewfull=1">https://www.retromaniax.gr/vb/forum/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82/23103-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-1%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82/page157?22303-%C3%90%C3%AF%C3%BD-%C3%A3%C3%B5%C3%B1%C3%9F%C3%B3%C3%B4%C3%A7%C3%AA%C3%A1%C3%AD-%C3%AF%C3%A9-%C3%A5%C3%AB%C3%AB%C3%A7%C3%AD%C3%A9%C3%AA%C3%9D%C3%B2-%C3%B4%C3%A1%C3%A9%C3%AD%C3%9F%C3%A5%C3%B2-(1%C3%AF-%C3%8C%C3%9D%C3%B1%C3%AF%C3%B2)=&viewfull=1</a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/goog_1424931261"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://aggelospolidoros.blogspot.gr/2011/05/blog-post_06.html">http://aggelospolidoros.blogspot.gr/2011/05/blog-post_06.html</a></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-31498567311649412652016-12-07T01:57:00.000-08:002016-12-07T01:57:10.721-08:00Πέτρος Φυσσούν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI2RooLHB14Jk0PzkgmR87m5j2E9OLqj5nMybNGF4C1etlTWp7d_l1-C0Fs8JDGDdZIMDEQABpcnMlRknrdfVRNw_eDDh3DCtot166T4drY4_HvTejRRd6zw2mdWi5zXSXvXFhKPbXrqVj/s1600/%25CE%2598%25CE%25A5%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2598%25CE%259F.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI2RooLHB14Jk0PzkgmR87m5j2E9OLqj5nMybNGF4C1etlTWp7d_l1-C0Fs8JDGDdZIMDEQABpcnMlRknrdfVRNw_eDDh3DCtot166T4drY4_HvTejRRd6zw2mdWi5zXSXvXFhKPbXrqVj/s640/%25CE%2598%25CE%25A5%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2598%25CE%259F.png" width="472" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Απίστευτη η τηλεοπτική βιομηχανία. Περίμενε το φευγιό του μεγάλου πρωταγωνιστή για να «σβήσει» τις καλύτερες κινηματογραφικές του συμμετοχές από την «ελεύθερη αγορά» του ίντερνετ. Και τις πιο «επικίνδυνες» θα έλεγα: γιατί ο αξέχαστος Πέτρος Φυσσούν δεν ακολούθησε τον εύκολο, μέσο όρο του εύπεπτου θεάματος. Έπαιξε κάποιες φορές και σε πιο εμπορικές ταινίες – γιατί απλούστατα άνθρωπος ήταν, έπρεπε να ζήσει – αλλά τόλμησε κι όλας να βάλει τη σφραγίδα του σε ταινίες που είχαν να πουν κάτι διαφορετικό. Και γι’ αυτό ειδικά τον αγαπώ.<br />
Λίγο καιρό πριν, εντελώς συμπτωματικά, τις θυμήθηκα. Σκηνοθεσίες των σπουδαίων Κώστα Μανουσάκη, Γρηγόρη Γρηγορίου και Ερρίκου Ανδρέου. Μουσική συνήθως του Γιάννη Μαρκόπουλου. Σπουδαίοι συμπρωταγωνιστές, σαν τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, την Έλλη Φωτίου και το Βαγγέλη Καζάν.<br />
Όλες αυτές τις ταινίες το youtube τις κατέβασε. Ψάξτε να τις βρείτε, αξίζει τον κόπο. Αυτές οι ταινίες είναι παρακαταθήκη. Εικόνες παλιάς αγαπημένης αλλά και πληγωμένης Ελλάδας. Ιστορίες σαν φωτιά και καθαρός αέρας. Όλες επικίνδυνες για την πονηρή εποχή μας. Δεν απορώ που τα μεγάλα κανάλια σκόπιμα δεν τις ανέφεραν. Πεισματικά, τις θυμίζω. Σαν δώρο στη μνήμη του.<br />
<br />
<div>
<div>
«Διωγμός» (1964)</div>
<div>
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Γρηγορίου</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzRLG75bUhhj-qh_9MtO4jdJJswsgWaYkdA3ZLDSxqKze55qDMU4uig3ke1NFKhlEn51T6bMAc3MTT87r4Xbsy3RTQIELDMhxAsku2UAwIeLiU_ltt9z-MUZxBftJmo-XRNsu3zVh27Pi/s1600/424822-diogmos7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzRLG75bUhhj-qh_9MtO4jdJJswsgWaYkdA3ZLDSxqKze55qDMU4uig3ke1NFKhlEn51T6bMAc3MTT87r4Xbsy3RTQIELDMhxAsku2UAwIeLiU_ltt9z-MUZxBftJmo-XRNsu3zVh27Pi/s640/424822-diogmos7.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-Yl7aaZAWcJaBzWbtSXpGCkQcdsjFdSoWKgN92k4QRMeTzLkO-X8zIm-hOMZYtXkZKZAw9E20Uj3ZbmMwbGRyi3zJeO5NSvlupggvaXGGC3ppA7O3cLc5tWFtFG6HnB2QxikMeRzjGaN/s1600/424831-3707d8f2be163bd14c78cf07586f13bb_M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="560" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-Yl7aaZAWcJaBzWbtSXpGCkQcdsjFdSoWKgN92k4QRMeTzLkO-X8zIm-hOMZYtXkZKZAw9E20Uj3ZbmMwbGRyi3zJeO5NSvlupggvaXGGC3ppA7O3cLc5tWFtFG6HnB2QxikMeRzjGaN/s640/424831-3707d8f2be163bd14c78cf07586f13bb_M.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpzYFLSWnP2SXoAxXd6xR3VKWWrGNnF36oHD7yxH96VVbPYz3WoNBJ9qy2ew1O7J7oSUeoqR8W9oQOXHohGEeLf9dvYEzuLl7bGhfZEBagKWThGw6j35qgCGPyTbCck3MN_wu01hU9nXFj/s1600/%25CE%2594%25CE%25B9%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+43.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpzYFLSWnP2SXoAxXd6xR3VKWWrGNnF36oHD7yxH96VVbPYz3WoNBJ9qy2ew1O7J7oSUeoqR8W9oQOXHohGEeLf9dvYEzuLl7bGhfZEBagKWThGw6j35qgCGPyTbCck3MN_wu01hU9nXFj/s640/%25CE%2594%25CE%25B9%25CF%2589%25CE%25B3%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+43.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<div>
Παραγωγή</div>
<div>
Τζέιμς Πάρις</div>
<div>
Σενάριο</div>
<div>
Πάνος Κοντέλλης</div>
<div>
Πρωταγωνιστές</div>
<div>
Βούλα Ζουμπουλάκη</div>
<div>
Πέτρος Φυσσούν</div>
<div>
Λάκης Σκέλας</div>
<div>
Βαγγέλης Καζάν</div>
<div>
Φαίδων Γεωργίτσης</div>
<div>
Μάνος Κατράκης</div>
<div>
Ανέστης Βλάχος</div>
<div>
Βύρων Πάλλης</div>
<div>
Χρυσή Κοζίρη</div>
<div>
Μάκης Ρευματάς</div>
<div>
Νίκος Μεντής</div>
<div>
Μουσική</div>
<div>
Γιάννης Μαρκόπουλος</div>
<div>
Τραγούδι</div>
<div>
Μαρία Δαλακού</div>
<div>
Στίχοι:</div>
<div>
Δημήτρης Χριστοδούλου</div>
<div>
Φωτογραφία</div>
<div>
Γρηγόρης Δανάλης</div>
<div>
Μοντάζ</div>
<div>
Αριστείδης Καρύδης-Φουκς</div>
<div>
Σκηνογραφία</div>
<div>
Τάσος Ζωγράφος (και ενδυματολόγος)</div>
<div>
Εταιρεία παραγωγής</div>
<div>
Paris Film</div>
<div>
Πρώτη προβολή</div>
<div>
12 Οκτωβρίου 1964 </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πλοκή: Το 1942 σε κάποια παραλία κάποιου ελληνικού νησιού απέναντι από τις Μικρασιατικές ακτές, μια γυναίκα εντοπίζει έναν νεαρό άντρα τραυματία. Επρόκειτο για έναν αντιστασιακό που ετοιμαζόταν να φύγει για την Τουρκία. Θα τον περιθάλψει και θα τον βοηθήσει με μια βάρκα να περάσει απέναντι. Θα πιαστούν όμως και θα κρατηθούν σε ένα στρατόπεδο φυγάδων με Τούρκο επικεφαλής. Οι Άγγλοι ζητούν να τον αφήσει ενώ οι Γερμανοί τον διεκδικούν κι αυτοί. Τελικά κατορθώνει να φύγει όμως η γυναίκα –που στο μεταξύ έψαχνε να βρει τον από το 1922 χαμένο γιο της-ανακαλύπτει πως δεν είναι άλλος από τον αξιωματικό που διοικεί το στρατόπεδο των φυγάδων. Καθώς επιχειρεί να τον συναντήσει πυροβολείται από τούρκους στρατιώτες.</div>
<div>
ΤΡΙΑ ΒΡΑΒΕΙΑ:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ</div>
<div>
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ</div>
<div>
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ για τον ΠΑΝΟ ΚΟΝΤΕΛΗ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ θυμάται χαρακτηριστικά την κουβέντα του με τον ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟ για την ταινία:</div>
<div>
«Μ΄αγκάλιασε και με φίλησε και μου είπε πως η ταινία θα σκίσει, αλλά έχασα από χέρι διακόσιες χιλιάδες εισιτήρια. Κι όταν ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι στο φινάλε, όταν η μάνα έπεφτε χτυπημένη από τις σφαίρες, έπρεπε να ψιθυρίσει πεθαίνοντας: ''Παιδί μου''! Δεν την έκανα αυτήν την παραχώρηση»</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
«Προδοσία» (1964)</div>
<div>
Σκηνοθεσία: Κώστας Μανουσάκης</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqZjRXfETkkI2hDBu1XfaMYFB9jG0m80fdRd3VdrzHP7kjpD_TOn1FpqOxI9BLvJxZHJYEnAa4pGWfFYTUHFPPNOD-4lRJ8RktqVmCPUbTNlfWCL8x3ByEdGxJGroIxQ1q428ebZrPuTqs/s1600/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1_%2528%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%252C_1964%252C_%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B1%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqZjRXfETkkI2hDBu1XfaMYFB9jG0m80fdRd3VdrzHP7kjpD_TOn1FpqOxI9BLvJxZHJYEnAa4pGWfFYTUHFPPNOD-4lRJ8RktqVmCPUbTNlfWCL8x3ByEdGxJGroIxQ1q428ebZrPuTqs/s640/%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1_%2528%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1%252C_1964%252C_%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B1%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLIewL9PutKRfKPnUgHCDjayweUkD626UMeGSGJNehrbY2nuxxUE_36aDNQ5K6FPmhWXbyu-YwR3ItFqGxxeLRJW8Wkv-m4LYIhaiWywGGeud8nizhWa42YK9AEPRq3D-Q_UfZ7ofNkP7W/s1600/PRODOSIA+TAINIA+20-11-1964-page-001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLIewL9PutKRfKPnUgHCDjayweUkD626UMeGSGJNehrbY2nuxxUE_36aDNQ5K6FPmhWXbyu-YwR3ItFqGxxeLRJW8Wkv-m4LYIhaiWywGGeud8nizhWa42YK9AEPRq3D-Q_UfZ7ofNkP7W/s640/PRODOSIA+TAINIA+20-11-1964-page-001.jpg" width="492" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF16wIEHpe9Khfy8v5bNEmJPLNHz6VGegHcv57Z5Ld1ZsiugxJj4djyN8nCDofDlmtpQTQJNN0VfZV0HVWMqaYCs645DUPpGYlITt5oxK0Q81LBbWdFtXFPIq8gbeUbjHSwl9p8Vs11Rew/s1600/Prodosia1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF16wIEHpe9Khfy8v5bNEmJPLNHz6VGegHcv57Z5Ld1ZsiugxJj4djyN8nCDofDlmtpQTQJNN0VfZV0HVWMqaYCs645DUPpGYlITt5oxK0Q81LBbWdFtXFPIq8gbeUbjHSwl9p8Vs11Rew/s640/Prodosia1.JPG" width="510" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Hu3pc0vy5wb7MorQoJF7YjkHiwVzGTczTyLPJmi-ElcsOCJ0t1s3S7KuAq50nMctIpeNUITe-xTvTEh8Go1rHvjCtzLpr6ks1FWCr_IHPGvBvgZNNqB5coqTfwS7mI5g3zk0zyUpjZmF/s1600/886077274-05211.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Hu3pc0vy5wb7MorQoJF7YjkHiwVzGTczTyLPJmi-ElcsOCJ0t1s3S7KuAq50nMctIpeNUITe-xTvTEh8Go1rHvjCtzLpr6ks1FWCr_IHPGvBvgZNNqB5coqTfwS7mI5g3zk0zyUpjZmF/s640/886077274-05211.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSwU8aybPd9op3mOoE6v0WGMIPd9K_7uohGIIdt-ZKXKnDGcPVPPxJyo29rVV26opHYzC0kKTHvtTejyTWCnG5XvMGwVpXSfPePz_eVSCMTYK2yCMaiXsNAzCU4KYe5-C7K9zGPGzIZk7H/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="507" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSwU8aybPd9op3mOoE6v0WGMIPd9K_7uohGIIdt-ZKXKnDGcPVPPxJyo29rVV26opHYzC0kKTHvtTejyTWCnG5XvMGwVpXSfPePz_eVSCMTYK2yCMaiXsNAzCU4KYe5-C7K9zGPGzIZk7H/s640/images.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdlb947ooBYbH5m__e0PCda6MefqFZL7HGS3CmxUUYAPZsuUZTjNeKo650rj9xV-0Gd0g1cX2SaBSs4RmneOPctBWbAf01OdFd3YwFKAa0BJBrQUSDHBcYW9oWBXdhFst3buXtPJtbXh26/s1600/Prodosia3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="508" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdlb947ooBYbH5m__e0PCda6MefqFZL7HGS3CmxUUYAPZsuUZTjNeKo650rj9xV-0Gd0g1cX2SaBSs4RmneOPctBWbAf01OdFd3YwFKAa0BJBrQUSDHBcYW9oWBXdhFst3buXtPJtbXh26/s640/Prodosia3.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyDZ1GZVb5Yznz-P14YBDc6WMDp6YLjhOH90rOW7GObqelnp9aUDVlbIXQHYmNWVcBcL0SCNWw-2_facbTSPGFVQmdZqpmTW02x7_m13rZVwoK5AgNXDX9IyqRmKaIkM4MAe0Fo8Pd1nU6/s1600/Prodosiafyssoun.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="567" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyDZ1GZVb5Yznz-P14YBDc6WMDp6YLjhOH90rOW7GObqelnp9aUDVlbIXQHYmNWVcBcL0SCNWw-2_facbTSPGFVQmdZqpmTW02x7_m13rZVwoK5AgNXDX9IyqRmKaIkM4MAe0Fo8Pd1nU6/s640/Prodosiafyssoun.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwuzVTFruxcOdiIlNb0PcSBUeEdr1f3KMPl8i6xqfQFFaF9giHhkrUl7wE0th21jxQ3GYd_fEWJg_yiRg8IBfy-XdKJH9FuTlqRwsMaASSZLoSkn3eXOBklIJ4KoNLkWVWvddwHgMo4-fl/s1600/%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwuzVTFruxcOdiIlNb0PcSBUeEdr1f3KMPl8i6xqfQFFaF9giHhkrUl7wE0th21jxQ3GYd_fEWJg_yiRg8IBfy-XdKJH9FuTlqRwsMaASSZLoSkn3eXOBklIJ4KoNLkWVWvddwHgMo4-fl/s640/%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2594%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div>
Παραγωγή</div>
<div>
Κλέαρχος Κονιτσιώτης</div>
<div>
Σενάριο</div>
<div>
Άρης Αλεξάνδρου</div>
<div>
Κώστας Μανουσάκης</div>
<div>
Ιστορία</div>
<div>
Νότη Περγιάλη</div>
<div>
Πρωταγωνιστές</div>
<div>
Πέτρος Φυσσούν</div>
<div>
Μάνος Κατράκης</div>
<div>
Δημήτρης Μυράτ</div>
<div>
Έλλη Φωτίου</div>
<div>
Ζωρζ Σαρρή</div>
<div>
Φωτογραφία</div>
<div>
Νίκος Γαρδέλης</div>
<div>
Μοντάζ</div>
<div>
Γεράσιμος Παπαδάτος</div>
<div>
Σκηνογραφία</div>
<div>
Κώστας Παπαχρήστος</div>
<div>
Εταιρεία παραγωγής</div>
<div>
Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης</div>
<div>
Πρώτη προβολή</div>
<div>
23 Νοεμβρίου 1964 (Ελλάδα)</div>
<div>
•<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>3 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1964 (φωτογραφίας, α’ ανδρικού ρόλου και κριτικών καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους)</div>
<div>
•<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Ειδικό βραβείο επιτροπής ειρήνης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας (Ρωσία) 1965</div>
<div>
•<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (Γαλλία) 1965</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πλοκή: Ένας άνθρωπος σκοτώνεται. Ο Δρ. Ράινχαρτ Στόκμαν που γνώριζε το θύμα αφηγείται στην αστυνομία την ιστορία του, που αρχίζει στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε η Γκεστάπο επίταξε τη βίλα του καθηγητή Βίκτορα Καστριώτη για την εγκατάσταση του υπολοχαγού Καρλ Φον Στάιν. Ο αξιωματικός γνωρίστηκε με την ανιψιά του καθηγητή, Λίζα, και την ερωτεύθηκε χωρίς να γνωρίζει ότι είναι Εβραία.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<br />«Η μοίρα του αθώου» (1965) <br />Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Γρηγορίου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiakKesRrNRH0h5crbqG4kMM9zla3JQMibGpY3O4chtbi6gfFsout0i6H6qrq4Rpgid_VfbYOpJT0PQ9hTBXf9IAR5k9cux78nbA6_rXOMLtw12UjrcGhl1lhvVYtTie1tiDF18gvfWun51/s1600/%25CE%2597_%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%258E%25CE%25BF%25CF%2585_%2528%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiakKesRrNRH0h5crbqG4kMM9zla3JQMibGpY3O4chtbi6gfFsout0i6H6qrq4Rpgid_VfbYOpJT0PQ9hTBXf9IAR5k9cux78nbA6_rXOMLtw12UjrcGhl1lhvVYtTie1tiDF18gvfWun51/s640/%25CE%2597_%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%258E%25CE%25BF%25CF%2585_%2528%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%2529.jpg" width="457" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihLQSIlADnWfa5JngEfGQ7QYbw9E0N1kv16NqW8-P8-e_oQlSG_ty9BAikiKwpOKxMIW1EgY7V9lUiMOsVc7FoZcfOBYJOlpkSoIrtdMRJ2oQn_tW289PJbOgyO8T7-bmllJbia1WUb48k/s1600/%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihLQSIlADnWfa5JngEfGQ7QYbw9E0N1kv16NqW8-P8-e_oQlSG_ty9BAikiKwpOKxMIW1EgY7V9lUiMOsVc7FoZcfOBYJOlpkSoIrtdMRJ2oQn_tW289PJbOgyO8T7-bmllJbia1WUb48k/s640/%25CE%25B7_%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1_%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585_%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTOutUABfsNW6SgRmaC24VJLH6PYPG0SiHhCICFEE8ge4UoS_14dN7hGOqKOQEDLm7LpnSVIuouR9irv0JzTqxvDIbqXghwKOf2FgahlhrynIiSa5hM6z_QMfM3S3qQqAgSGYNwHKDnyA/s1600/avi_snapshot_005912_20110925_093858.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="496" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTOutUABfsNW6SgRmaC24VJLH6PYPG0SiHhCICFEE8ge4UoS_14dN7hGOqKOQEDLm7LpnSVIuouR9irv0JzTqxvDIbqXghwKOf2FgahlhrynIiSa5hM6z_QMfM3S3qQqAgSGYNwHKDnyA/s640/avi_snapshot_005912_20110925_093858.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdoy-tb4bfriK3OsSNHFt6nz6_4P0mexcv6T65Mxv6J5YWwLtYYgNh-2HefuQJRQINSbUbhAvZwgPxzufMHGEdFJvkWkCUdHdBGKrywFRPYyKIMklBt2eQ8Bs35tiLd_ge1DGIMkX76EbU/s1600/c82e68ecc91a6115905b52a4dab0ec5b_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="560" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdoy-tb4bfriK3OsSNHFt6nz6_4P0mexcv6T65Mxv6J5YWwLtYYgNh-2HefuQJRQINSbUbhAvZwgPxzufMHGEdFJvkWkCUdHdBGKrywFRPYyKIMklBt2eQ8Bs35tiLd_ge1DGIMkX76EbU/s640/c82e68ecc91a6115905b52a4dab0ec5b_XL.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj89cAybZ_PSLCtCeLP9VqhSlcCwa_c4maIFp-rOheFGVgokT_kZGRu4BuYng-jwUIJoVX_vLmn7eqQFfGwSzrRewLKWu49mSuOV4e5zb140izY59plGBAM5Y_MIGIImynbwpNE5-bm6Gzu/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="479" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj89cAybZ_PSLCtCeLP9VqhSlcCwa_c4maIFp-rOheFGVgokT_kZGRu4BuYng-jwUIJoVX_vLmn7eqQFfGwSzrRewLKWu49mSuOV4e5zb140izY59plGBAM5Y_MIGIImynbwpNE5-bm6Gzu/s640/images+%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
Παραγωγή<br />Τζέιμς Πάρις<br />Σενάριο<br />Πάνος Κοντέλης<br />Πρωταγωνιστές<br />Πέτρος Φυσσούν<br />Γιάννης Αργύρης<br />Παντελής Ζερβός<br />Ελένη Ανουσάκη<br />Ανέστης Βλάχος<br />Νίκη Τριανταφυλλίδη<br />Χριστόφορος Νέζερ<br />Μουσική<br />Γιάννης Μαρκόπουλος<br />Φωτογραφία<br />Αριστείδης Καρύδης-Φουκς<br />Μοντάζ<br />Αριστείδης Καρύδης-Φουκς<br />Εταιρεία παραγωγής<br />Anna Film<br />Διανομή<br />Καραγιάννης - Καρατζόπουλος<br />Πρώτη προβολή 1965 (Ελλάδα)<br />Πλοκή: Σύγκρουση ανάμεσα σε έναν μεσήλικα μεγαλοτσιφλικά και τοκογλύφο και έναν νέο που προσπαθεί να ενώσει τους συγχωριανούς του να φτιάξουν ένα συνεταιρισμό και να γλιτώσουν από την καταπίεση. Ο αδελφός του νεαρού θα σκοτώσει τη νεαρή γυναίκα του τοκογλύφου και ο τελευταίος θα φορτώσει το έγκλημα στον ανυπότακτο αδελφό του ο οποίος τελικά θα σκοτωθεί.<br /><br />"..όποιο κεφάλι δε σκύβει, το κόβουν.."<br /><br />Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες της ταινίας που - παραδόξως - γλίτωσε τις 7 απανωτές λογοκρισίες του σεναρίου, μέχρι να καταφέρει να φτάσει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του '65 - όπου και απέσπασε βραβείο για την υπέροχη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου. <br /><br />Μια από τις ελάχιστες ελληνικές ταινίες της εποχής που τολμούν να μιλήσουν για εργασιακή καταπίεση και συνδικαλισμό. Γυρισμένη στον πανέμορφο Μόλυβο της Λέσβου. Μοναδική ίσως εμφάνιση του πάντα γλυκύτατου Παντελή Ζερβού στο ρόλο "κακού", πανέμορφη η αξέχαστη Νίκη Τριανταφυλλίδη. <br /><br /><br /><div>
<div>
«Διχασμός» (1965)</div>
<div>
Σκηνοθεσία: Ερρίκος Ανδρέου</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuMM07YoYp87xgNLTaW_MdrOtsM7W5Svzl-Qne1_m6ZGFI81IvPUAzmbzX8wqJBaZrNuNXBGHp_lIlABeQfft-HXF1SKEewB6VetZjjNdcQepNVtO8UszzN8swWac_Fei10iClKFMXIw8c/s1600/Dihasmos1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="461" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuMM07YoYp87xgNLTaW_MdrOtsM7W5Svzl-Qne1_m6ZGFI81IvPUAzmbzX8wqJBaZrNuNXBGHp_lIlABeQfft-HXF1SKEewB6VetZjjNdcQepNVtO8UszzN8swWac_Fei10iClKFMXIw8c/s640/Dihasmos1.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimvTXvI-opVNODPvBEfjFRG9vtxjueiYs-1dNVDDt42uMjxYadecgf-rXt8iqXDhyphenhyphenNk9L1pwywWosg3MrckUIipu2-I6Br878cgZvr1pXOcNJpT4JQhuv_OWl7t-mzdByv9v712pnyeEkj/s1600/780149ddfa09fbd86eb140fe6810d770_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="560" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimvTXvI-opVNODPvBEfjFRG9vtxjueiYs-1dNVDDt42uMjxYadecgf-rXt8iqXDhyphenhyphenNk9L1pwywWosg3MrckUIipu2-I6Br878cgZvr1pXOcNJpT4JQhuv_OWl7t-mzdByv9v712pnyeEkj/s640/780149ddfa09fbd86eb140fe6810d770_XL.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicOAC9f9O8O51m5arWziRSpEFiirJGfq4crafQWbJGH-f7omBxveLb5LPLCCnVfJaDybAsWE4QTWlnIYqcI5mZ_eMAofauvUaiCja1T4t-xsa72ERk9jOapmRxiqgqWo2xdrpna-bjTyUF/s1600/Dihasmos2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicOAC9f9O8O51m5arWziRSpEFiirJGfq4crafQWbJGH-f7omBxveLb5LPLCCnVfJaDybAsWE4QTWlnIYqcI5mZ_eMAofauvUaiCja1T4t-xsa72ERk9jOapmRxiqgqWo2xdrpna-bjTyUF/s640/Dihasmos2.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8U-tZcOdkdm1qgtDH7qjeYoAtW_hcI0YQ9G0efWXWUbk86Qxk1dptqSyfIwTAIynjGXUprnXzKQvvaf3EgUOmJWHd4X1GfG9pHhazHPiSaNLKRIuDQ47Ea1kC8TB_ZyeYvM93kTlGR3Z/s1600/Dihasmos3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu8U-tZcOdkdm1qgtDH7qjeYoAtW_hcI0YQ9G0efWXWUbk86Qxk1dptqSyfIwTAIynjGXUprnXzKQvvaf3EgUOmJWHd4X1GfG9pHhazHPiSaNLKRIuDQ47Ea1kC8TB_ZyeYvM93kTlGR3Z/s640/Dihasmos3.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAYjE-o0u-exStjKNpVBD5wESI1Rzn76p_yKfz4ylVzAdPZOEkoFx2yP0tm64N5B1lZoc8F52D-NTjpXtowRGCYAGU6KR67R5LwoxBQ2G8wzV9P_ddpmq_fEd3-RlrxebC9WqNBOrtF1UW/s1600/Dihasmos4.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAYjE-o0u-exStjKNpVBD5wESI1Rzn76p_yKfz4ylVzAdPZOEkoFx2yP0tm64N5B1lZoc8F52D-NTjpXtowRGCYAGU6KR67R5LwoxBQ2G8wzV9P_ddpmq_fEd3-RlrxebC9WqNBOrtF1UW/s640/Dihasmos4.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMKreR3giYLZKWDdDHtJ9PgxRLkWLUlO7HtNEynw80oNecVR18-fTwdxp50zfeJDplW9XeGJJv9gi2FRV-tlWRLeN9_efTPhMR2G5ADOJH7vWRNLXcrptVssUlVdsovp1diJnHqqK0WgL8/s1600/Dihasmos5.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMKreR3giYLZKWDdDHtJ9PgxRLkWLUlO7HtNEynw80oNecVR18-fTwdxp50zfeJDplW9XeGJJv9gi2FRV-tlWRLeN9_efTPhMR2G5ADOJH7vWRNLXcrptVssUlVdsovp1diJnHqqK0WgL8/s640/Dihasmos5.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div>
Εταιρία παραγωγής: Ραβέν Φιλμ</div>
<div>
Σκηνοθεσία: Ερρίκος Ανδρέου</div>
<div>
Σενάριο: Πάνος Κοντέλλης , Ειρήνη Βαρδουλάκη</div>
<div>
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Μαρκόπουλος</div>
<div>
Παραγωγός: Τζέιμς Πάρις</div>
<div>
Φωτογραφία: Δημήτρης Παπακωνσταντής</div>
<div>
Ηθοποιοί: Πέτρος Φυσσούν , Έλλη Φωτίου , Δέσπω Διαμαντίδου , Βαγγέλης Καζάν , Νίκος Ρίζος , Niki Shelby , Γιώργος Βελέντζας , Έλλη Ξανθάκη , Έλσα Ρίζου , Νίνα Κούλη , Εύα Ευαγγελίδου , Βαγγέλης Σάκαινας , Σερά Δημητριάδου</div>
<div>
Πλοκή: Οι σφουγγαράδες προετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι τους. Τα περισσότερα καΐκια ανήκουν στην αρχόντισσα του νησιού, η οποία τους εκμεταλλεύεται σκληρά, μέχρι που ένας απ’ τους σφουγγαράδες, ο Κωσταντής, εξεγείρεται κατά της άπληστης κι αυταρχικής γυναίκας. Όταν η αρχόντισσα μαθαίνει ότι η μικρότερη κόρη της Θάλεια είναι ερωτευμένη με τον φίλο του Κωσταντή, τον Γιωργή, το αναπάντεχο νέο δημιουργεί βαθιά ρήξη στο σπιτικό της, και η κατάσταση παίρνει δυσάρεστη τροπή, όταν η Θάλεια ομολογεί πως στην πραγματικότητα θέλει τον Κωσταντή. Αντιστέκεται σθεναρά στη θέληση της μάνας της, η οποία την αρραβωνιάζει με τον Γιωργή, και δεν διστάζει να κλεφτεί με τον αγαπημένο της. Έτσι οι δύο φίλοι έρχονται αντιμέτωποι, ενώ βγαίνουν μαχαίρια για να ξεπλυθεί η ατίμωση. </div>
<div>
Νομίζω (και οι υπόλοιποι σινεφίλ θα συμφωνήσουν) η κορυφαία παρουσία του αγαπημένου πρωταγωνιστή. Υπέροχο δίδυμο με την πανέμορφη Έλλη Φωτίου (Ευαγγελία Τριγωνοπούλου ήταν, αλλά την προτιμώ με το καλλιτεχνικό της..) </div>
<div>
Γυρισμένος επίσης στο Μόλυβο της Λέσβου-όπως και η "Μοίρα του αθώου" του Γρηγόρη Γρηγορίου-ο "Διχασμός", το αριστούργημα του Ερρίκου Ανδρέου είναι πρώτα πρώτα μια πανέμορφη νοσταλγική αποτύπωση της παλιάς νησιωτικής Ελλάδας σε ασπρόμαυρο φιλμ: η ομορφιά ενός (δεν έχει σημασία ποιού) ελληνικού νησιού, οι χάρες της θάλασσας, η ξενοιασιά του καλοκαιριού-και την ίδια στιγμή η φτώχεια, η ανάγκη και η σκληρή δουλειά. Η ζωή των σφουγγαράδων όπως ήταν: μια διαρκής μάχη με τον κίνδυνο. "Εδώ είναι πόλεμος". Κι όχι μόνο με τη θάλασσα, αλλά-κυρίως-με την αναλγησία των δυνατών. Συγκλονιστική η Δέσπω Διαμαντίδου ως η αυταρχική "καπετάνισσα", που καταδυναστεύει τους σφουγγαράδες, τους φτωχούς, την αλλοδαπή "πόρνη" του νησιού, και προπάντων τις ίδιες τις κόρες της, που δε θέλει να "ανακατευτούν με παρακατιανούς". </div>
<div>
Για όλα τα δεινά λοιπόν αιτία είναι η καταπίεση: η εργασιακή-αφού εξαιτίας της καπετάνισσας όλοι πεινάνε. Η οικογενειακή-αφού οι ερωτικά στερημένες μεγαλύτερες κόρες της παρηγορούνται η μια στην αγκαλιά της άλλης-διακριτικά αλλά με σαφήνεια μια μικρή σκηνούλα υπαινίσσεται τη διαστροφική σχέση των δύο αδελφών. Και προπάντων, η ερωτική καταπίεση-που οδηγεί τη μικρή κόρη να κλέψει τη μάνα της και τους δυο φίλους να αλληλοσφαγούν. Άλλη μια φορά, δυνατό χαρτί και η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου-με εμβόλιμα δυο κομμάτια από το "Κορίτσι με το κορδελάκι", θεατρικό του Νότη Περγιάλη που ανέβηκε περίπου την ίδια χρονιά. </div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-6515040141871456912016-03-04T00:59:00.000-08:002016-03-04T00:59:00.824-08:00Κέντρα υποδοχής ή πεντάστερα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKogzW6ZSWHif6kElx9xImFIBV0X0AN4Te9ACWjFMno2akNTRzaThqybAHzMY6U9sub0o5OyHWhBRSdhPS-CIovyVPc6NsePpTk8nP8Sg2csbvVbBBI-alJxIShHAaDqvMTldlBaQW3vfC/s1600/mikrasiates-prosfyges-plateia-peiraia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKogzW6ZSWHif6kElx9xImFIBV0X0AN4Te9ACWjFMno2akNTRzaThqybAHzMY6U9sub0o5OyHWhBRSdhPS-CIovyVPc6NsePpTk8nP8Sg2csbvVbBBI-alJxIShHAaDqvMTldlBaQW3vfC/s640/mikrasiates-prosfyges-plateia-peiraia.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1922, πλατεία Πειραιά. Μικρασιάτες πρόσφυγες</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Δε θα ξεχάσω τις κουβέντες μας με τη γιαγιά, όποτε θυμόταν τις μέρες από το ’22 και μετά. Κοριτσάκι η ίδια τότε, έζησε από κοντά τον ερχομό των Ελλήνων προσφύγων απ’ τη Μικρασία. Το ξέρουν κι οι πέτρες ότι η μισή Σκιάθος είναι Αϊβαλιώτηδες (κι οι άλλοι μισοί Κανταράκηδες, αλλά αυτό σηκώνει χωριστή μελέτη..). Θυμόταν τους πρώτους πρόσφυγες που ήρθαν από τον Τσεσμέ, την αγία Παρασκευή – τα αντίσκηνα και τις παράγκες ανάμεσα στις βουρλιές, μέσα στις λάσπες – στο μετέπειτα εμπορικό κέντρο της Παπαδιαμάντη – τις Μικρασιάτισσες που περίμεναν στη σειρά μαζί με τις ντόπιες στους φούρνους, με τεράστια ταψιά γεμάτα ακανέδες, με τους χορούς τους και τα τραγούδια τους κάθε Κυριακή – να γιατί άντεξαν… Με τα στολίδια τους και το μακιγιάζ τους οι γυναίκες σε κάθε γιορτή, με τα κειμήλια και τις εικόνες τους: η γιαγιά θυμόταν καθαρά ένα χάλασμα στη γειτονιά της, που το κατοίκησε μια οικογένεια προσφύγων με παιδιά. Ένα σούρουπο, είδε μέσα από το τζάμι του παραθύρου μια εικόνα κρεμασμένη στον τοίχο, ένα αναμμένο καντηλάκι κι έναν άνδρα-τον πατέρα-όρθιο μπροστά στην εικόνα να προσεύχεται δακρυσμένος. Πρωτόγνωρη εικόνα: τέτοιες εκδηλώσεις ευλάβειας δε συνηθίζονταν από τους άνδρες, παρά μόνο από τις γυναίκες της Σκιάθου. Αλλά και με σκηνές απείρου κάλλους σε κοινόχρηστες βρύσες, που οι γυναίκες πρόσφυγες πήγαιναν να πάρουν νερό, ή στους φούρνους και στα μαγαζιά – με φωνές και με βρισιές καμιά φορά, που ούτε λέγονται ούτε γράφονται – βάλτε μπροστά το πρώτο συνθετικό «τουρκο-…» και συμπληρώστε το με ό, τι πιο αρρωστημένο μπορεί να κατεβάσει η φαντασία σας. Είναι γεγονότα, δεν είναι αποκύημα φαντασίας, δυστυχώς. Ούτε και εικόνες όπως αυτές: πρόσφυγες να κάνουν μόλις τα πρώτα τους βήματα στο λιμάνι, και – κάποιοι – ντόπιοι να αρπάζουν τις αποσκευές τους και να τις ξαναπετάνε στη θάλασσα. Όχι όλοι οι ντόπιοι, βέβαια. Αυτοί – οι θερμόαιμοι – ήταν λίγοι. Ευτυχώς. Αλλά δε φτάνει αυτό να σβήσει τη ντροπή.<br />
Αυτά, για όσους χρησιμοποιήσουν το εύκολο επιχείρημα: οι πρόσφυγες του ’22 ήταν Έλληνες, ορθόδοξοι, υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου πολλοί από αυτούς, ενώ τώρα έρχεται «η σάρα και η μάρα και το κακό συναπάντημα» που λέει και κάποια πολιτευόμενη ψυχή – και λοιπά, και λοιπά, και λοιπά… Μα και τότε έτσι αντέδρασε μεγάλη μερίδα του κόσμου με τους Έλληνες ορθόδοξους. Κλείνοντας τις πόρτες της. Ούτε που τη συγκίνησε το γεγονός ότι οι ξεσπιτωμένοι ήταν ομοαίματοι και ομόδοξοι. Απλά τώρα η «προάσπιση» της ορθοδοξίας και του ελληνισμού έγινε η εύκολη καραμελίτσα. Αλλιώς… γραμμένα στα παλιά μας τα παπούτσια θα τα είχαμε τα ιδεώδη της φυλής μας. Το γεγονός ότι αυτές οι πέντε – έξι δεκαετίες τουρισμού ναι μεν μας έθρεψαν, μας έζησαν – και, πολλούς από μας, μας πλούτισαν κιόλας – αλλά παράλληλα τις αφήσαμε να πάρουν και να σηκώσουν όλα όσα μας έκαναν να ξεχωρίζουμε ως ιδιαίτερο ελληνικό τόπο, το κάναμε γαργάρα… Το γεγονός ότι μαζί με όλα τα καλά του τουρισμού χτυπήσαμε πρωτιές και στο εμπόριο ναρκωτικών, στο εμπόριο γυναικών – και ανδρών, στα γκέι φέστιβαλ και σε ό, τι άλλο μπορούν να εμπνευστούν οι μεγαλοπαράγοντες της τουριστικής βιομηχανίας, προκειμένου να βγάζει φράγκα, το κατάπιαμε και βγάλαμε και το σκασμό – γιατί οι προαγωγοί που ξέρουν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, υποσχέθηκαν να μας δώσουν να γλύψουμε τα κόκκαλα στο τέλος.<br />
<br />
Και κάτι που μάλλον ξεχνάμε: τα δεδομένα άλλαξαν. Εδώ και καιρό δυστυχώς δεν είμαστε πια σε περίοδο ειρήνης. Είμαστε σε εμπόλεμη περιοχή και σε εμπόλεμη χρονική περίοδο. Είμαστε σε πόλεμο. Οι ισχυροί της γης ισοπεδώνουν πόλεις μια ανάσα μακριά μας. Είναι μοιραίο κάποια στιγμή τα επακόλουθα να τα δούμε και με τα μάτια μας. Είναι λιγάκι αστείο αυτή τη στιγμή να μας νοιάζει τί θα πουν οι τουρίστες.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh639_OiK16sUwVf_PucaOq2VY2IT8DkJ1Nq5FaQuDrJ4xi3tyWGcvf4ImtDqdiP9oG5WMeNr0B1izRYhzdCmYDJCeJ06VbLNoafxv0HGXnBgH67APOep_sBK2udW8eMe2nzEKQbmR2fzBF/s1600/%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25AC+%25CE%259B%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%252C+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%259D%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh639_OiK16sUwVf_PucaOq2VY2IT8DkJ1Nq5FaQuDrJ4xi3tyWGcvf4ImtDqdiP9oG5WMeNr0B1izRYhzdCmYDJCeJ06VbLNoafxv0HGXnBgH67APOep_sBK2udW8eMe2nzEKQbmR2fzBF/s640/%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25AC+%25CE%259B%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%252C+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B8%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%259D%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Συκαμιά Λέσβου: ο Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Ρίο, Ανδρέας Ηλιάδης, που εργάζεται εκεί εθελοντικά, έχοντας μόλις σώσει από βέβαιο θάνατο ένα βρέφος προσφύγων.</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlwIWaBgMLrvgrIi54EtTfhDcfVw076Skn-Y3NNeDReBAuln5iNUiLPIQya4AIm2EGe5-1sXgjcJYe4qAgeKacoWv38P_4EEFiAbWHW7D9px7sFn_Yjjk6wp3Y7VNf3NpR9mfbq4yH8S1V/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1-%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlwIWaBgMLrvgrIi54EtTfhDcfVw076Skn-Y3NNeDReBAuln5iNUiLPIQya4AIm2EGe5-1sXgjcJYe4qAgeKacoWv38P_4EEFiAbWHW7D9px7sFn_Yjjk6wp3Y7VNf3NpR9mfbq4yH8S1V/s640/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1-%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο μακαριστός παπα-Στρατής Δήμου, ο "καλός Σαμαρείτης της Λέσβου", ιδρυτής της "Αγκαλιάς".</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Και
κάτι έτσι για σκέψη: το ’22, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Μικρασίας
ξεσπιτώθηκαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών για να’ ρθουν διά της βίας στην
Ελλάδα, η Συρία δέχτηκε και φιλοξένησε μερικές δεκάδες χιλιάδες από αυτούς. Κι
όχι μόνο τότε, αλλά και σε άλλες φάσεις της ταραγμένης ιστορίας του ελληνισμού,
η Συρία άνοιξε φιλόξενα την αγκαλιά της στους διωκόμενους Έλληνες. </span><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFtZx5_qWCGUUei6VLNmd6xJdCvUbtOOYP3OhYLgEBcQ0FFwPsReJXI2NBS8M5mNT9ihyphenhyphenFyabeUl6XB7MVtTXxsmnmKMcakevSTwEOM3I3MXzKHgPVCepA9lrJfeCVL9RO1LIVxKy8FA0D/s1600/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+1860..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFtZx5_qWCGUUei6VLNmd6xJdCvUbtOOYP3OhYLgEBcQ0FFwPsReJXI2NBS8M5mNT9ihyphenhyphenFyabeUl6XB7MVtTXxsmnmKMcakevSTwEOM3I3MXzKHgPVCepA9lrJfeCVL9RO1LIVxKy8FA0D/s640/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%252C+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+1860..jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χριστιανοί πρόσφυγες από την περιοχή του Λιβάνου διασκορπίζονται στη Συρία, την Ελλάδα και αλλού κατά τις συγκρούσεις του 1860.</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Διαβάστε:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», 3/5/2015</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
(γράφει ο Τ. Κατσιμάρδος):</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«TO ΜΕΓΑΛΟ «ΚΥΜΑ» ΑΠΟ ΤΟΝ 19Ο ΕΩΣ ΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ</div>
<div class="MsoNormal">
Όταν οι Ελληνες πρόσφυγες έβρισκαν καταφύγιο στη Συρία:</div>
<div class="MsoNormal">
Καθώς τα κύματα των προσφύγων από τη Συρία προς τη χώρα μας
συνεχίζονται, έχει ενδιαφέρον να ανατρέξουμε σε μερικές σχετικές ιστορικές
σελίδες. Με πρωταγωνιστές, όμως, Έλληνες.</div>
<div class="MsoNormal">
Προς τη Συρία και από τη Συρία. Τουλάχιστον τέσσερις φορές
σημειώνεται στα χρονικά το φαινόμενο, έχοντας μαζικό χαρακτήρα:</div>
<div class="MsoNormal">
Το 1923 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στο πλαίσιο της
υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Το 1939 όταν η περιοχή της Αλεξανδρέττας, μέρος της Μεγάλης
Συρίας, προσαρτήθηκε στις επαρχίες της Τουρκίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Το 1860 όταν ξεκίνησαν σφαγές και διώξεις χριστιανών στη Β.
Αφρική.</div>
<div class="MsoNormal">
Το 1882 στη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες Ελληνες πρόσφυγες βρέθηκαν
στη Συρία και Ελληνες πρόσφυγες ήρθαν από την ευρύτερη περιοχή στην Ελλάδα
διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Κοινός, όμως, παρονομαστής ήταν ο πόλεμος και ο
φόβος για τη ζωή τους. Αλλά και η ομοιότητα των προσφυγικών τραγωδιών
ανεξαρτήτως εποχών, προέλευσης και προορισμού των θυμάτων.</div>
<div class="MsoNormal">
Από το 1922<br />
Η πιο μαζική περίπτωση Ελλήνων προσφύγων, που αναζητούν άσυλο στη Συρία,
καταγράφεται αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μερικές χιλιάδες, από τις
εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που ξεριζώνονται από τη Μικρασία το δεύτερο
εξάμηνο του 1922 και τις αρχές του 1923 και ενώ συνεχίζονται στη Λοζάνη οι
διαπραγματεύσεις για την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, καταφεύγουν στη
Συρία.</div>
<div class="MsoNormal">
Η οθωμανοκρατούμενη περιοχή της φυσικής Συρίας (περιλάμβανε,
εκτός από τη σημερινή, δηλ. τη γεωγραφική Συρία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και
την Υπεριορδονία) είχε καταληφθεί ως εχθρικό έδαφος, ενώ διαρκούσε ο Α'
Παγκόσμιος Πόλεμος από αγγλογαλλικά στρατεύματα (ο σουλτάνος της
Κωνσταντινούπολης είχε ταχθεί με την πλευρά των Κεντρικών Δυνάμεων).</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά τη λήξη του πολέμου οι Γάλλοι, προλαβαίνοντας και
καταστέλλοντας με στρατιωτικά μέσα την «αραβική αφύπνιση», έγιναν κύριοι της
Δαμασκού, αντικαθιστώντας τους Αγγλους (είχαν αποχωρήσει λίγο νωρίτερα ύστερα
από γαλλοαγγλική διανομή εδαφών περιοριζόμενοι σε Παλαιστίνη και Υπεριορδανία).
Με τη συμφωνία του Σαν Ρέμο (1920) νομιμοποιείται η γαλλική στρατιωτική
παρουσία σε Συρία - Λίβανο στο όνομα της Κοινωνίας των Εθνών. Τυπικά, για την
προστασία των μειονοτήτων και μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί η περιοχή. Ουσιαστικά
η «εντολή» σήμανε μετατροπή σε γαλλική αποικία. Εκεί καταφεύγουν για προστασία
χιλιάδες Ελληνες. Είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός για μετάβαση σε ελληνικά εδάφη
ή αλλού.</div>
<div class="MsoNormal">
Μια περιγραφή της κατάστασης παραθέτει ο Βρετανός
δημοσιογράφος και συγγραφέας Χάρολντ Σπένσερ, ο οποίος αυτή την περίοδο
βρίσκεται στην Ελλάδα και αρθρογραφεί για την προσφυγική τραγωδία. Γράφει αρχές
Μαρτίου του 1923: «Η κατάστασις εχειροτέρευσεν, ιδίως λόγω της πολιτικής της
Γαλλικής Κυβερνήσεως... Μέγας αριθμός προσφύγων της Μικράς Ασίας επί των πλοίων
εις τους Γαλλικούς λιμένας της Συρίας, οι δε Γάλλοι ουχί μόνον αρνούνται να
επιτρέψουν εις αυτούς να παραμείνουν τουλάχιστον εις Συρίαν, αλλά αρνούνται και
να τους δώσουν τροφήν... Ο εκεί Ελλην πρόξενος ζητεί εσπευσμένως χρήματα διά να
σώση τους πληθυσμούς αυτούς εκ πείνης θανάτου, παρίσταται δε ανάγκη να
μεταφερθούν και οι πρόσφυγες ούτοι της Συρίας εις την Ελλάδα εφ' όσον οι Γάλλοι
τους εκδιώκουν...» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 3/3/1923).</div>
<div class="MsoNormal">
Για τους Γάλλους αυτή την περίοδο το τελευταίο που
ενδιαφέρει είναι η ανθρώπινη ζωή και η προστασία των μειονοτήτων. Δεν θα
διστάσουν, άλλωστε, δύο χρόνια αργότερα να βομβαρδίσουν την ίδια τη Δαμασκό,
όταν ξέσπασε αραβική επανάσταση (Μεγάλη Επανάσταση του 1925 στη συριακή
ιστορία).</div>
<div class="MsoNormal">
Η στάση της Γαλλίας στιγματίζεται ως «απάνθρωπος», ενώ
γίνονται εκκλήσεις προς Αμερικανούς και Βρετανούς για βοήθεια. Οι πρώτοι
ανταποκρίνονται στο πλαίσιο της ευρύτερης βοήθειας προς τους Ελληνες πρόσφυγες.
Αμερικανικές πηγές (Ερυθρός Σταυρός) κάνουν λόγο για διάθεση ενός συνολικού
ποσού 30 εκ. δολαρίων, από τα οποία τα 2-3 διατίθενται για τους πρόσφυγες στη
Συρία μέχρι τον Αύγουστο του 1923.</div>
<div class="MsoNormal">
Είναι δυσδιάκριτο ποια ακριβώς είναι η συνέχεια του δράματος
των 15.000 -ίσως και παραπάνω- προσφύγων στη Συρία. Ελάχιστες πληροφορίες είναι
διαθέσιμες. Πολλοί απ' αυτούς μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και άλλοι κατέφυγαν
αλλού. Πάντως, προς το τέλος Ιουνίου του 1923 μερικές χιλιάδες βρίσκονταν ακόμη
στην περιοχή, προσμένοντας τη μεταφορά τους (πηγές της ελληνικής κυβέρνησης
εκείνη τη χρονική περίοδο κάνουν λόγο για 2.000-3.000 μόνο στη Βηρυτό). Αυτοί
είχαν μεταφερθεί εκεί από τις συριακές ακτές με ελληνικά μέσα, ύστερα από
απαίτηση των Γάλλων της Συρίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Αρκετοί απ' αυτούς, πάντως, παρέμειναν στη Συρία, όπου
προφανώς το κλίμα δεν ήταν εχθρικό τότε. Ούτε λίγο αργότερα με την έκρηξη της
επανάστασης, όταν οι συνθήκες έγιναν πολεμικές και οι συγκρούσεις πήραν
επιπλέον και θρησκευτικό χαρακτήρα.</div>
<div class="MsoNormal">
Για την ιστορία ας σημειωθεί ότι στη Δαμασκό προϋπήρχε από
το 1917 σύλλογος Ελλήνων, αλλά τότε δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας της
κατοπινής ελληνικής χριστιανικής κοινότητας. Επειτα την πρωτεύουσα θα
ακολουθήσει αμέσως μετά δημιουργία κοινότητας στο Χαλέπι. Αυτή θα εξελιχθεί στη
μεγαλύτερη της Συρίας , ενώ θα «τροφοδοτεί» με μέλη και την ελληνική κοινότητα
της Βηρυτού.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGQe75yG0JV9jZp1HHlvIYS1QO6yPJAhW92iphGTv_GLOzcu5KZTedzX8x8Z9NGquS6hwitXC_tzBrQUKbnX4VS4WFpjeSoRXkraXl0jW7wx-C-Nl8m_HHoiaHxjrCxjJgwGNR5NtApjPL/s1600/%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2595%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B8%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGQe75yG0JV9jZp1HHlvIYS1QO6yPJAhW92iphGTv_GLOzcu5KZTedzX8x8Z9NGquS6hwitXC_tzBrQUKbnX4VS4WFpjeSoRXkraXl0jW7wx-C-Nl8m_HHoiaHxjrCxjJgwGNR5NtApjPL/s640/%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%2595%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B8%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D..jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8px;">Φωτογραφικό ντοκουμέντο με Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι να περιμένουν στην ουρά για συσσίτιο του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.<br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΟ ΧΑΛΕΠΙ<br />
Πείνα και εξαθλίωση για 12.000 Μικρασιάτες</div>
<div class="MsoNormal">
Με αφορμή την πρόσφατη απεργία πείνας Σύρων προσφύγων στην
πλατεία Συντάγματος, ο δημοσιογράφος Νταμιάν Μακόν Ουλάντ (ανταποκριτής της
εφημερίδας «Irish Times» στην Αθήνα) δημοσιοποίησε από την ιστοσελίδα του
(https://damomac.wordpress.com ) ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο που δείχνει
Ελληνες «Πρόσφυγες στο Χαλέπι», όπως αναγράφεται στην κορυφή της εικόνας. Οπως
γράφει ο Ουλάντ ένας Σύρος πρόσφυγας- απεργός πείνας του υπέδειξε ότι στην ίδια
θέση που βρίσκεται αυτός σήμερα, βρέθηκαν άλλοτε Ελληνες στη Συρία. Ο δημοσιογράφος
ερεύνησε το θέμα, εντόπισε σχετική φωτογραφία στο αρχείο της αμερικανικής
Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου και τη δημοσίευσε με το ακόλουθο κείμενο: «Η
φωτογραφία δεν έχει ημερομηνία, έχει τίτλο ''Ελληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι'',
και δείχνει μια ομάδα ανθρώπων με κουρελιασμένα ρούχα, ανάμεσά τους μικρά
αγόρια, που περιμένουν να φάνε. Σε πρώτο πλάνο, μια γυναίκα, με ένα τενεκεδάκι
στα πόδια της, στέκεται δίπλα σε ένα πρότυπο ''μαγειρείο''. Κάτω από τη
φωτογραφία ως λεζάντα γράφει: ''Δόθηκε φαγητό σε 12.000 Ελληνες από τους
Αμερικανούς''.</div>
<div class="MsoNormal">
«Τραγική και αβέβαιη κατάσταση»<br />
Σύμφωνα με τα στοιχεία για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας
και Τουρκίας, όπως συμφωνήθηκε με τη συνθήκη της Λοζάνης το 1923, περίπου
17.000 Ελληνες από τη Μικρά Ασία βρέθηκαν πρόσφυγες σε διάφορες πόλεις της
Συρίας. Τόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση που τον Αύγουστο του 1923 ο υπεύθυνος των
Ελλήνων προσφύγων στο Χαλέπι έστειλε τηλεγράφημα στο υπουργείο Εξωτερικών της
Αθήνας ζητώντας να αποτρέψει άλλους Ελληνες να φτάσουν στην πόλη, γιατί ''ήταν
αδύνατο να δεχτούν άλλους πρόσφυγες''. Η γενικότερη κατάσταση για τους Ελληνες
πρόσφυγες το καλοκαίρι του 1923 περιγράφεται ως ''τραγική και αβέβαιη'', όπως
σήμερα των Σύρων προσφύγων...». Ας προστεθεί ότι η φωτογραφία χρονικά ανήκει,
κατά πάσα πιθανότητα, στις μέρες του Μαΐου-Ιουνίου 1923.</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ 1939<br />
Ελληνοαρμενικά καραβάνια από την Αλεξανδρέττα</div>
<div class="MsoNormal">
Ενα δεύτερο κύμα Ελλήνων προσφύγων στη Συρία σημειώνεται με
την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία.</div>
<div class="MsoNormal">
Η επαρχία (σαντζάκι) της Αλεξανδρέττας (κοντά στην αρχαία
Αλεξάνδρεια, που ιδρύθηκε μετά τη μάχη στην Ισσό το 333 π.Χ.) από τον 16ο αιώνα
μέχρι το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αποτελούσε μέρος της επαρχίας Χαλεπίου της Μεγάλης Συρίας, αλλά το 1918
ανεξαρτητοποιήθηκε και τέθηκε, όπως η υπόλοιπη Συρία και ο Λίβανος, υπό γαλλική
κατοχή. Το στρατηγικό λιμάνι ήταν ένας από τους πρώτους επεκτατικούς στόχους
του νέου τουρκικού κράτους. Οπως και έγινε με την ανοχή και υποστήριξη της
Γαλλίας, ενώ ξεσπούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Το 1938 τουρκικά στρατεύματα
εισέβαλαν εκεί, ενώ το επόμενη χρονιά προκηρύχθηκε ένα νόθο δημοψήφισμα (για
την ένωση ή όχι με την Τουρκία).</div>
<div class="MsoNormal">
Από τότε η επαρχία Χατάι προστέθηκε στην τουρκική
επικράτεια. Ιστορικά η περιοχή κατοικούνταν από Αραβες, αλλά και άλλες
μειονότητες. Οι Τούρκοι ακολουθώντας τακτική εθνοκάθαρσης άλλαξαν την
πληθυσμιακή σύνθεση. Το 1939-1940 υπολογίζεται ότι ένας πληθυσμός περίπου
50.000 ανθρώπων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή. Απ' αυτούς
11.000-12.000 ήταν Ελληνες και 26.000-27.000 Αρμένιοι.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι περισσότεροι Ελληνες κατέφυγαν τότε στη Δαμασκό και στο
Χαλέπι, ενισχύοντας τις υπάρχουσες ελληνικές κοινότητες.</div>
<div class="MsoNormal">
Από τα δύο βασικά ελληνικά προσφυγικά ρεύματα (1923 και
1939) προέρχονταν και οι 1.200 περίπου κάτοικοι της Συρίας, που είχαν ελληνικά
διαβατήρια κατά την έναρξη του σημερινού.</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ<br />
Οι επεμβάσεις στη Β. Αφρική έδιωξαν τους χριστιανούς</div>
<div class="MsoNormal">
Ελληνες πρόσφυγες θα καταφύγουν κυρίως στη Δαμασκό και στο
Χαλέπι δύο φορές κατά τον 19ο αιώνα. Μάλιστα, θα προκύψει ταυτοχρόνως και στη
χώρα μας ζήτημα με Ελληνες πρόσφυγες από την ευρύτερη περιοχή. Η πρώτη
διαδραματίζεται στην οθωνική Ελλάδα το 1860.</div>
<div class="MsoNormal">
Η τότε βασιλική κυβέρνηση Μιαούλη μετέχει με ναυτική δύναμη
σε γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην οθωμανοκρατούμενη περιοχή, σε μία
από τις πρώτες διεθνείς «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» για την προστασία χριστιανών
από «ιθαγενείς». Προσχηματικοί, βεβαίως, ήταν οι λόγοι και πραγματική αιτία ο
έλεγχος της περιοχής και ο καθορισμός γαλλοβρετανικών ζωνών.</div>
<div class="MsoNormal">
Πολλοί χριστιανικοί πληθυσμοί, απειλούμενοι πραγματικά ή
όχι, εγκαταλείπουν τις ακτές της Β. Αφρικής και καταφεύγουν σε άλλα μέρη.
Ανάμεσά στους πρόσφυγες και Ελληνες που κατευθύνονται προς τη Δαμασκό και το
Χαλέπι. Αρκετοί απ' αυτούς θα μεταφερθούν και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις
σύγχρονες πηγές μετά το τέλος της επιχείρησης (Οκτώβριος 1860) τα ελληνικά
πλοία μετέφεραν στη χώρα «τους εις αυτά προσφεύγοντες... Ουκ ολίγοι τότε ήλθον
εις Αθήνας και άλλας Ελληνικάς πόλεις... Πλήθος προσφύγων μετήγαγον εις την
Ελλάδα και τα Ρωσικά πλοία, τους ενταύθα γενικώς κληθέντες Βερουτιανούς
(κατοίκους της Βηρυτού), όπερ όνομα απέκτησε έκτοτε εν Ελλάδι την σημασίαν του
πρόσφυξ...».</div>
<div class="MsoNormal">
Στην επαναστατημένη Αλεξάνδρεια<br />
Η δεύτερη περίπτωση εξελίσσεται το 1882 (κυβέρνηση Τρικούπη). Οταν πάλι η
Ελλάδα παίρνει μέρος με στρατιωτικές δυνάμεις στη γαλλοβρετανική επέμβαση, με
επίκεντρο την επαναστατημένη Αλεξάνδρεια (επανάσταση του Ουράμπι στην Αίγυπτο).</div>
<div class="MsoNormal">
Αρκετοί από τους δεκάδες χιλιάδες Ελληνες (υπολογίζονται σε
40.000-50.000), οι οποίοι εγκαταλείπουν την Αλεξάνδρεια και γενικότερα την
Αίγυπτο, όπου υπάρχει έντονη ελληνική παρουσία, καταφεύγουν σε άλλες περιοχές
(Κωνσταντινούπολη, Δαμασκό, Χαλέπι κ.α.). Κατά τη διάρκεια της κρίσης (Μάιος -
Ιούλιος 1882) και μέχρι το βομβαρδισμό της Αλεξάνδρειας από τα αγγλικά πολεμικά
(11 Ιουλίου) τα ελληνικά πλοία συμμετέχουν στην εκκένωση.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι περισσότεροι Ελληνες μεταφέρονται σε διάφορες πόλεις
ελληνικές πόλεις με εμπορικά πλοία που πηγαινοέρχονται. Η κατάσταση περιγράφεται
ως εξής σε ένα χρονικό της εποχής: «Απειράριθμοι οι συσσωρευθέντες εκ των
προσφύγων εν Αθήναις και εις διαφόρους πόλεις της Ελλάδος Ελληνες (της
Αιγύπτου)... Η Κυβέρνησις και αυτός ο Ελληνικός λαός διά συνεισφορών τους
συντηρούσι? Καίτοι εγείρονται υπόνοιαι και φόβοι περί επιδηματικών ασθενειών
και υπό των επιτροπών υγείας γνωματεύεται η αραίωσις, η συμπάθεια του κοινού
άκαμπτος...».</div>
<div class="MsoNormal">
Οι Έλληνες της Αιγύπτου θα επιστρέψουν αργότερα από τα
σημεία όπου έχουν διασκορπιστεί στην ισοπεδωμένη σχεδόν Αλεξάνδρεια και στην
αγγλοκρατούμενη, πλέον, Αίγυπτο. Θα ξεκινήσει τότε η λεγόμενη δεύτερη άνθηση
της «Αλεξάνδρειας των Ελλήνων» και γενικότερα των ελληνικών κοινοτήτων στην
Αίγυπτο…»</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Τα πράγματα είναι
ζόρικα. Πολύ ζόρικα. Όμως όπως και να’ χει, έχουμε πρώτα απ’ όλα ανθρωπιστική
υποχρέωση απέναντι σε κάθε δοκιμαζόμενο λαό. Επιπλέον όμως ως Έλληνες έχουμε
και ιστορική υποχρέωση ειδικά απέναντι στο Συριακό λαό. Όχι να θυμόμαστε τον
παππού μας τον Ξένιο Δία μόνο όταν έχουμε να κάνουμε με φραγκάτους Ευρωπαίους,
που θα γεμίσουν τα δωμάτιά μας και τις τσέπες μας με παραδάκι – αλλά και όταν
έχουμε να κάνουμε με κατατρεγμένους που στο κάτω κάτω – διάολε – κι αυτοί όταν
ήταν η σειρά τους μας βοήθησαν.</div>
</div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-3184915781965570662015-10-21T13:00:00.002-07:002015-10-21T13:01:02.786-07:00ποτέ μου δε σε θρήνησα όσο τώρα, γλυκειά κατακαημένη πατρίδα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/RUvOnUKggqw/0.jpg" frameborder="0" height="500" src="https://www.youtube.com/embed/RUvOnUKggqw?feature=player_embedded" width="600"></iframe></div>
<br /></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-13990333749927053972015-07-23T00:34:00.001-07:002015-07-23T00:34:46.238-07:00Το νου σου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFhJpdwMdjfq6DF_t6EBFC2yM21IopWZQbXozg1vLUTHrxQ3h3bLrsMjk5Jc2x0ShY0PigrfzkhMSAUjtnECdUBnJkXk7fXuzWaJS0ngvOGzCtbaGU_4ekfQ6EKrQL2EeYm9LpMDhLwNZx/s1600/tsipras15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFhJpdwMdjfq6DF_t6EBFC2yM21IopWZQbXozg1vLUTHrxQ3h3bLrsMjk5Jc2x0ShY0PigrfzkhMSAUjtnECdUBnJkXk7fXuzWaJS0ngvOGzCtbaGU_4ekfQ6EKrQL2EeYm9LpMDhLwNZx/s640/tsipras15.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Δε θέλω να πιστέψω πως όλο αυτό δεν είναι παρά το πείσμα του "μικρού" που κάνει του κεφαλιού του γιατί δε θέλησε ν' ακούσει τους "μεγαλύτερους". Θέλω να πιστεύω πως έχεις μια λύση για όλα αυτά - και πως έχεις πάντα σε πρώτο πλάνο τις αρχές σου, πως δε σε άλλαξαν. Θέλω να πιστεύω πως ξέρεις τί κάνεις, μικρέ. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Δε σε υποτιμώ με το "μικρέ". Την ίδια ηλικία έχουμε. Ίσα ίσα που σε τοποθετώ στην από δω πλευρά κι όχι στην από κει. Αλλά έτσι βέβαια το μερίδιο ευθύνης σου μεγαλώνει. Θέλω να πιστεύω ότι τη θανατική μας καταδίκη, που σε έβαλαν με το ζόρι να υπογράψεις, θα κάνεις τα αδύνατα δυνατά να τους τη γυρίσεις μπούμερανκ. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Το ξέρεις και το ξέρουμε ότι η πραγματικά μεγάλη δύναμη της ομάδας σου είναι η διαφορετικότητα και ο διάλογος - και η διαφωνία που γεννιέται απ' το διάλογο. Δημιουργική είναι κι αυτή. Το ξέρουν οι βασανιστές μας και γι' αυτό προσπαθούν να τη σπάσουν. Μην τους αφήσεις, θα είναι η αρχή της ήττας. Χρειάζεσαι όλη την ομάδα σου, είναι η φωνή της συνείδησής σου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Θέλω να δω τώρα να κάνεις πράξη εκείνα που έλεγες. Να πληρώσουν πλέον και οι γνωστές-γνωστότατες πέντε-έξι οικογένειες καρχαριών που πλουτίζουν χρόνια τώρα από το αίμα της Ελλάδας. Όχι να τους χώσεις φυλακή. Απλά βάλτους να πληρώσουν όσα τους αναλογούν. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Το νου σου όμως: μην τα παρατήσεις και μη ζητήσεις από μας να βουλώσουμε για άλλη μια φορά εμείς τις τρύπες του προϋπολογισμού. Το ξέρεις πως δε γίνεται. Έχουμε πονέσει, έχουμε ματώσει, έχουμε εξοργιστεί με τη συμμορία των προκατόχων σου. Δεν αντέχουμε άλλο. Πίστεψέ με, αυτόν το θυμό δε θες να τον αντιμετωπίσεις και συ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Αν δω ότι προσπαθείς πραγματικά, θα σε στηρίξω με όλη μου την ψυχή. Αν δω όμως να βάζεις χέρι στη σύνταξη του πατέρα μου, να ξεζουμίζεις την ήδη ξεζουμισμένη περιουσιούλα(;) της μάνας μου, να τους στερείς τα φάρμακα και την περίθαλψη, αν σε καταφέρουν να ξεπουλήσεις τη γη μας, το νερό και τον αέρα που αναπνέουμε.. ε τότε, θα με βρεις απέναντι αγαπητέ Αλέξη.</div>
<br /></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-48943089960445300922015-06-30T09:17:00.002-07:002015-06-30T09:22:51.757-07:00Κι αν "όχι";<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4VIW1GT8yhsd6OAsoXDiJ8xYuORwZXSENmIRh4XC7Gh8r30kYstFL-DNFuaPoc-xYjddbFyU6HPtLEi34ni9dDQvNDAQuPzj5di1DBU6JEEya03fGgTCW-eTk5uJn3zO8F1Xm50nskUSq/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4VIW1GT8yhsd6OAsoXDiJ8xYuORwZXSENmIRh4XC7Gh8r30kYstFL-DNFuaPoc-xYjddbFyU6HPtLEi34ni9dDQvNDAQuPzj5di1DBU6JEEya03fGgTCW-eTk5uJn3zO8F1Xm50nskUSq/s640/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" width="640" /></a></div>
Αφιερωμένο σε σένα, φραγκοχλιδάτε μεγαλεπήβολε μεγαλοπαράγοντα της ελληνικής επαρχίας.<br />
Λέω επαρχίας γιατί σε επαρχία και μάλιστα νησιωτική ζούμε και συ και γω. Εσύ με τα φράγκα σου και γω με το τίποτα. Και δω οι συνθήκες είναι όπως ξέρεις και ξέρω ιδιαίτερες.<br />
Βλέπω εδώ και μέρες τον πανικό στα μάτια σου. Η πάντα τουρλωτή καμαρωτή κοιλιά σου τώρα τελευταία πάλλεται και λαχανιάζει σπασμωδικά με σένα να είσαι στα πρόθυρα εμφράγματος.<br />
Δεν ξέρω πόσες από τις καταθέσεις σου φιλοξενούνται σε ελληνικές και πόσες σε ξένες τράπεζες. Αλλά όλο και κάτι θα' χεις και δω. Αφού όποτε πάω στην τράπεζα αρχές του μήνα, για να καταθέσω το 70% του μισθουλάκου σε λογαριασμούς και χαράτσια, σε βλέπω να στρογγυλοκάθεσαι κάθε φορά σα μαχαραγιάς στο γραφείο του διευθυντή. Άρα όλο και θα' χεις πάρε δώσε με την τράπεζα. Μπορεί πενταψήφιο, μπορεί και εξαψήφιο το νούμερο του αθροίσματος των πέντε-έξι διαφορετικών λογαριασμών σου.<br />
(Εγώ προσωπικά δε θυμάμαι πια πώς είναι να' χεις λογαριασμό στην τράπεζα. Αν θες να σου πω για χρέη, ναι.)<br />
Μα πώς και σε πήρε ξαφνικά ο πόνος για τους συνταξιούχους, που θα στηθούν στην ουρά να πάρουν το 60άρι της μέρας; Εσένα δε σ' έχω δει ποτέ σε ΑΤΜ. Στοιχηματίζω ότι δεν ξέρεις καν να το χρησιμοποιείς.<br />
Πονάς για τον τουρισμό, λες. Μάλλον για τις κρατήσεις του πεντάστερου ξενοδοχείου σου. Κόπτεσαι για την εικόνα που θα δίνει προς τα έξω η χρεωκοπημένη Ελλάδα. Ναι, μα όποτε σε πλησίασαν άνθρωποι των γραμμάτων και του πολιτισμού, που δούλευαν ακριβώς για να βελτιώσουν αυτή την εικόνα, για να δείξουν ότι ο τόπος εκτός από θάλασσα και ήλιος είναι πολύ περισσότερα πράγματα, και σου ζήτησαν να συνδράμεις χρηματικά το έργο τους, τους αγνόησες επιδεικτικά. Όποτε σου ζήτησαν τα σχολεία του τόπου σου να τσοντάρεις λιγάκι στο άδειο τους ταμείο, τους κορόιδεψες με λίγα κυβικά πετρέλαιο λες κι ήταν φτωχοί συγγενείς. Τα κρατικά ιδρύματα υγείας τα έχεις γραμμένα στα αναπαραγωγικά σου όργανα. Εσύ αν - χτύπα ξύλο - χρειαστείς γιατρό δεν έχεις παρά να πεταχτείς ως το γιατρό σου στην Αθήνα, ο οποίος κατά τύχη είναι και διευθυντής καμιάς χλιδάτης ιδιωτικής κλινικής. Του σκας έτσι για πλάκα δυο πεντακοσάρικα και σε κάνει στο λεπτό περδίκι. Στα βλαστάρια σου έχεις εξασφαλίσει προδιαγεγραμμένο μέλλον: ανέμελη μαθητική ζωή, χωρίς φροντιστήρια, άγχος και πανελλήνιες, στο καπάκι σπουδές σε κανένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού, απ' ό, που θα τους αγοράσεις ένα ωραίο πτυχίο και καναδυό μεταπτυχιακά, και θα' ρθουν ύστερα να κορδώνονται με καμάρι μπροστά στους άφραγκους άπλυτους πτυχιούχους των ελληνικών πανεπιστημίων, που έχουν και το θράσος κιόλας να διεκδικούν ισάξιες θέσεις εργασίας.<br />
Σε βλέπω χρόνια τώρα να τα' χεις καλά με όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Στα παράπονα και στις διαμαρτυρίες των "άπλυτων", γελάς ειρωνικά. Σιγά μη γίνεις τώρα ένα με την πλέμπα. Εσύ είσαι ανώτερος, ευρωπαϊστής, άνθρωπος της προόδου. Καλά μας κάνουν οι Γερμανοί, έλεγες πάντα σε κάθε ευκαιρία. Για την ακρίβεια, εννοούσες "καλά τους κάνουν οι Γερμανοί" γιατί σε σένα οι Γερμανοί δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Απλούστατα επειδή εσύ είχες την εξυπνάδα να συνεργαστείς. Αφού για να δείξεις το ζήλο σου έστειλες και το βλαστάρι σου να γραφτεί στη νεολαία του (τότε) κυβερνώντος κόμματος - και νάααα οι επιχορηγήσεις, και νάαα οι φοροαπαλλαγές. Άσε τα κορόιδα να πληρώσουν και να χορτάσουν με πατριωτισμούς και μπούρδες. Και δεν παρέλειπες κάθε σεζόν να φιλοξενείς, ινκόγκνιτο συνήθως και διακριτικά, υψηλόβαθμα στελέχη της κρατικής μηχανής, εξαργυρώνοντας με χλιδάτες περιποιήσεις τις πολύτιμες εξυπηρετήσεις που σου πρόσφεραν. Ήσουν ο άνθρωπός τους σ' αυτή την επαρχία των φραγκάτων.<br />
Βλέπεις πως σε καταλαβαίνω απόλυτα. Καταλαβαίνω γιατί τους τελευταίους μήνες δε σε χωρά ο τόπος. Ό, που σταθείς κι ό, που βρεθείς βρίζεις και καταριέσαι τα κομμούνια που κατέλαβαν την εξουσία. Το μάτι σου έχει αγριέψει. Δεν έχεις πού να ξεσπάσεις και ξεσπάς στο προσωπικό που δουλεύει στις επιχειρήσεις σου, στα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά σου, τους απαγορεύεις τα πολλά πολλά, τις πολιτικές συζητήσεις, ψάχνεις μανιωδώς στο facebook να ψαρέψεις ύποπτα σχόλια. Ό, που σε παίρνει γίνεσαι δικτάτορας και καθοδηγητής, παρεμβαίνεις στις κάθε λογής υπηρεσίες - τοπικός παράγοντας δεν είσαι; - και ζητάς να εφαρμόσεις συστήματα παρακολούθησης του προσωπικού για να εντοπίσεις τους αντιρρησίες, τους απείθαρχους και τους επαναστάτες "του γλυκού νερού", όπως τους λες. Και δεν παραλείπεις βέβαια να γεμίσεις καθημερινά ό, τι μέσο κοινωνικής δικτύωσης έχεις μάθει να χειρίζεσαι με βαρυσήμαντα δικά σου σχόλια. Καθ' όσον η πλέμπα είναι χοντροκέφαλη και θέλει καθοδήγηση από φωτισμένα μυαλά σαν και σένα. Τί θα γίνει αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βγει κάνα "όχι" την Κυριακή; Τέτοιο εφιαλτικό σενάριο ούτε να το σκέφτεσαι. Εσύ παλεύεις με νύχια και με δόντια για την πολυπόθητη ανατροπή των άπλυτων. Αρκετά κυβερνήσανε, καιρός να επαναφέρεις στην εξουσία τα παλιοφιλαράκια σου με τους Γερμανούς νονούς τους. Κι όλοι μαζί όπως παλιά να ξαναρχίσετε να ξεκοκκαλίζετε τα τελευταία απομεινάρια του σφαχτού. Έχει ακόμα πράμα για πούλημα.<br />
Καλό κουράγιο πολυχρονεμένε μου - και πίνε και κάνα υπογλώσσιο. Μη σε χάσουμε στα ξαφνικά.</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-66106258709249193212015-02-27T01:46:00.001-08:002015-02-27T01:50:48.936-08:00Ο πραγματικός εχθρός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6JHKaLWHkXUsVlJumv1RBdJtZhzktmqS5ybHBqiZ4wizddzTPyZLw_AxuHJpGal624WtWcYk_oW1q-VBBH0H4573c56HUxT84PHGgOJgO2qTEFbeXCKcrlsr58qJ42h1PWTfh9xUNUYM/s1600/%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD+%CF%84%CE%B1+%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6JHKaLWHkXUsVlJumv1RBdJtZhzktmqS5ybHBqiZ4wizddzTPyZLw_AxuHJpGal624WtWcYk_oW1q-VBBH0H4573c56HUxT84PHGgOJgO2qTEFbeXCKcrlsr58qJ42h1PWTfh9xUNUYM/s1600/%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD+%CF%84%CE%B1+%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC.JPG" height="225" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Μπορεί να συνηθίζουμε να καίμε τον "Εβραίο" το Πάσχα, μπορεί να ψάλλουμε στους επιτάφιους της Μεγάλης Παρασκευής "Εβραίων παρανόμων" με περισσό πάθος - εμείς δεν είμαστε σαν εκείνους τους αχάριστους που σταύρωσαν το Θεάνθρωπο Χριστό - όμως, πόσο τους μοιάζουμε ώρες ώρες... Πόσο εύκολα ο ενθουσιασμός μας φουντώνει στο λεπτό, αγκαλιαζόμαστε και βγαίνουμε τσούρμο στους δρόμους να δείξουμε τη συμπαράστασή μας - και πόσο γρήγορα οι επιτήδειοι λαοπλάνοι μας αλλάζουν τα μυαλά... Τί απείθαρχοι - αλλά και τί πειθαρχημένοι που είμαστε στα αλάθευτα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (όχι, δεν έκανα λάθος, μια χαρά πάει το "ξου" στη θέση του "μου"...) Μόλις μας άλλαξαν σκοπό, προσαρμόσαμε και μεις τα βήματά μας στον καινούργιο χορό...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ούτε πολιτικές αναλύσεις επιδίωξα ποτέ, ούτε ξέρω τί μου γίνεται από διεθνή διπλωματία ή οικονομία. Απλώς βλέπω τις γύρω μου αντιδράσεις, ακούω και διαβάζω όσα μπορώ να κλέψω - ή όσα μου σερβίρουν. Και βλέπω μια απότομη αλλαγή. Μια ομαδική επίθεση στη φρέσκια κυβέρνηση που μόλις έκλεισε μήνα στην εξουσία. Κι επειδή κάπου βαθιά ένα ενοχλητικό καβουράκι τσιμπάει και θέλει απαντήσεις, ψάχνω μήπως βρω εξήγηση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Έχουν ακουστεί διάφορες εξαγγελίες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζω τις πιο βασικές - κατά τη γνώμη μου: κυνήγι φοροδιαφυγής, κανάλια και άδειες.. Μήπως - μήπως, λέω - κάποιοι καναλαρχοεκδοτομεγαλοεργολάβοι θίγονται άμεσα; Μήπως βλέπουν την τσιμπίδα - για πρώτη φορά μετά από... πόσα χρόνια άραγε; - να γυρίζει κατά πάνω τους; Και ποιό είναι το προχειρότερο όπλο που έχουν στα χέρια τους; Μα η δύναμη του τύπου, φυσικά. Του έντυπου, ραδιοτηλεοπτικού και ηλεκτρονικού τύπου. Ως και στρατιές "ανώνυμων" bloggers διαθέτουν (πόσους άνεργους έφτιαξε η τελευταία πενταετία "ανάπτυξης";;) που τουιτάρουν και σχολιάζουν ακατάπαυστα εναντίον, μέχρι βαθμού χυδαιότητας, με αντάλλαγμα μερικά κατοστάρικα το μήνα... Για να μη μιλήσω για τις δεκάδες θλιβερά επώνυμα "παπαγαλάκια" του ραδιοτηλεοπτικού και όχι μόνο τοπίου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Λέμε όλοι ότι η νέα κυβέρνηση κρέμεται από τις λέξεις, και παίζει με τις λέξεις - μα όπως συμβαίνει σε κάθε επιστημονικό ή ερευνητικό πεδίο, όπως επιτάσσει η απλή ανθρώπινη λογική, υπάρχει πάντα ένα συγκεκριμένο λεξιλόγιο, μια σταθερή ορολογία για να ξέρουμε κάθε φορά για τί πράγμα μιλάμε. Όπως δουλεύει ένας μαθηματικός με συγκεκριμένα σύμβολα, άλλο τόσο και ένας πολιτικός οφείλει να χρησιμοποιεί συγκεκριμένες λέξεις. Και ίσως περισσότερο από το μαθηματικό - μια και "ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες", έτσι δε λένε; - και ο διάβολος, εδώ που τα λέμε, πιο μεγάλο ενδιαφέρον βρίσκει στην πολιτική παρά στα μαθηματικά. Όταν λοιπόν λέμε για "θεσμούς" κι όχι για "τρόικα", δε σημαίνει ότι επειδή έτσι μας βόλευε βαφτίσαμε την "τρόικα" "θεσμούς". Γιατί απλά πρόκειται για δυο διαφορετικές έννοιες. Είναι πρώτα πρώτα θέμα εθνικής αξιοπρέπειας. "Θεσμοί" είναι απλά οι ομότιμοι και ίσοι με μας Ευρωπαίοι, είναι οι τράπεζες και τα ταμεία - που, ανεξαρτήτως χρέους, οφείλουν να μας αντιμετωπίζουν ως ίσους. "Θεσμός" είμαστε και μεις για αυτούς. Αυτόματα ο ίδιος ο όρος μας επαναφέρει στο ύψος μας. "Τρόικα" είναι οι υπάλληλοί τους. Όοοοολοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι που χρόνια τώρα έρχονταν κάθε τόσο με τα βαλιτσάκια τους, κατσικώνονταν στα υπουργεία και τις υπηρεσίες, έτρωγαν τον άμπακο (γνωρίζουμε άραγε ότι τα μηνιαία τους εισοδήματα ανέβαιναν σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα, και τους πλήρωνε το ελληνικό δημόσιο;;) κι από πάνω ξύνιζαν τα μούτρα τους που δεν πεθάναμε ακόμα από την πείνα οι αναιδέστατοι. Όλος αυτός ο συρφετός των εντολοδόχων ήταν η τρόικα. Οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, με δυο λόγια, δεν καταδέχονταν να μας αντιμετωπίσουν ως ίσους κι έστελναν τους υπαλλήλους τους. Αυτό για πρώτη φορά σταμάτησε. Δε μιλάμε πια με τον "κλητήρα", αλλά απευθείας με το "διευθυντή". Οι Ευρωπαίοι "φίλοι" μας, όσο κι αν δε μας αρέσει, μας θεωρούσαν πάντα κατώτερους. Δε μας αντιμετώπισαν ποτέ ως ίσος προς ίσο. Φυσικό αν σκεφτούμε ότι ούτε μεταξύ τους υπάρχει ισότητα: η Ευρώπη ήταν και είναι γερμανοκρατούμενη. Γατζώνεται σε παλιά εθνικά κόμπλεξ, φοβάται το νεωτερισμό, φοβάται τη λαϊκή εντολή, φοβάται τον απείθαρχο Νότο. Θα μπορούσαμε ίσως να την υποτάξουμε και να την εξημερώσουμε - όμως της δώσαμε ένα ισχυρό όπλο: ξεπουληθήκαμε με αντίτιμο την ίδια μας την εθνική αξιοπρέπεια. Ποιός ξέρει πόσες και ποιές "ανειλημμένες υποχρεώσεις" είχαν απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες κάποιοι δικοί μας "πρώην" (ονόματα φαντάζομαι δε χρειάζεται να πω!) και αναγκάζονταν να βγάζουν το σκασμό σε μια τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά. Δηλαδή, πιο ωμά, επειδή είχαμε χεσμένη τη φωλιά μας και μεις σε πολλά θέματα (θυμίζω: αμαρτωλή Siemens, υποβρύχια, μίζες και άλλα εσπεριδοειδή) οι βόρειοι φίλοι μας μας κρατούσαν μόνιμα απ' το λαιμό.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Πολύ φοριέται επίσης και η λέξη "κωλοτούμπα". Αγαπημένη λέξη πλέον των παπαγαλακίων που μέχρι χθες θώπευαν σχεδόν ερωτικά το νέο υπουργό Οικονομικών. Που αφού εξάντλησαν μέχρι αηδίας ό, τι αφορούσε την εξωτερική του εμφάνιση - από τα μαλλιά, το γιακά, την κόκκινη ρίγα στο γιακά, την καρό εσάρπα, με πόσα "ν" γράφει το όνομά του, μέχρι το πού έχει το δεξί χέρι και πού το αριστερό όταν χαιρετά τον Ντάισελμπλουμ - ξαφνικά θυμήθηκαν να κάνουν και πολιτικό σχολιασμό. Ως διά μαγείας ξέχασαν ότι προηγήθηκαν ήδη δύο περιπετειώδη Eurogroup, αμέτρητα πέρα δώθε, διάλογοι και διαξιφισμοί που δεν κατέγραψαν οι κάμερες... Μα δε μας είχαν συνηθίσει σ' αυτά οι προηγούμενοι. Η διαδικασία γινόταν κοφτά και σύντομα όπως οι εκτελέσεις: ακούγαμε στην τηλεόραση "έρχεται η τρόικα", βλέπαμε για λίγο στις ειδήσεις τον Τόμσεν (τον θυμάστε;;) να περπατά αγέρωχος με το βαλιτσάκι βγαίνοντας από του Μαξίμου, μαζί με την αξιοπρεπή συνοδεία του, περνούσαν κάποιες μέρες με χτυποκάρδι "τώρα τί θα μας κόψουνε πάλι" και σε λίγο να και τα νέα μέτρα... Τα θυμάστε ή όχι; Οι τότε "αντιπρόσωποι" του ελληνικού λαού έμεναν κλειδαμπαρωμένοι στου Μαξίμου, πίσω από σιδερόφραχτες στρατιές ΜΑΤ, και δεν έκαναν τον κόπο να πατήσουν ούτε στη Βουλή... Τα θυμάστε τα "ναι σε όλα"; Κι όταν κάποιος τολμούσε να διαφοροποιηθεί, γιατί δεν άντεχε άλλο η συνείδησή του, η διαγραφή από το κόμμα της "εξουσίας" τον περίμενε στην πόρτα. Κι όταν ακολουθούσε η ψήφιση των μέτρων, οι διαδικασίες ήταν απλούστατες: δεκάδες κρυφές φαρμακερές "πράξεις νομοθετικού περιεχομένου", μέσα σε άσχετα ανώδυνα νομοσχέδια, ψηφίζονταν σε μια μισοάδεια Βουλή. Κι όλοι (οι Ευρωπαίοι "φίλοι") έμεναν ευχαριστημένοι... Ε, λοιπόν, να γιατί ξαφνιάστηκαν τώρα. Δεν είχαν συνηθίσει να ακούν αντιρρήσεις. Να γιατί τους κακοφάνηκε τώρα που ένας καινούργιος Έλληνας πολιτικός, που δεν είναι από το σινάφι τους, δεν ακολουθεί τους κώδικές τους - και προπάντων, ΔΕΝ τους χρωστά καμιά χάρη, ούτε υποχρέωση - τόλμησε ο αναιδής να διαφωνήσει. Κι αφού πέρασε το πρώτο ξάφνιασμα, αποφάσισαν να οχυρωθούν εναντίον του. Και πρόσθεσαν τη δική τους πινελιά - από τη δική τους οπτική, υπακούοντας στα δικά τους συμφέροντα - στην ομαδική "μιντιακή" επίθεση εναντίον της νέας ελληνικής κυβέρνησης και σ' αυτό τον αναιδέστατο οικονομολόγο που έστειλε να την εκπροσωπήσει στην Ευρώπη. Ένα μέτωπο λοιπόν από το εσωτερικό (μεγαλοεργολαβοεφοπλιστοκαναλάρχες) κι ένα από το εξωτερικό (Ευρώπη - δηλαδή Γερμανία). Αναρωτιέμαι ποιό είναι το χειρότερο.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Και ω, του (ελληνικού) θαύματος. Πόσο μα πόσο μοιάζουμε με τους "άνομους Εβραίους" που με τόσο πάθος αναθεματίζουμε κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Τον άκρατο ενθουσιασμό - όταν ο Έλληνας υπουργός είπε πολύ απλά στον "υπάλληλο" Ντάισενμπλουμ "δε θέλω παρτίδες με σένα, θα μιλάω απευθείας με το αφεντικό σου από δω και μπρος" - διαδέχτηκε η οργή και οι κατάρες - και η προαιώνια εμφύλια φαγωμάρα. Εμείς που 40 χρόνια τώρα (μέχρι και ο Γιούνκερ μας το έτριψε στη μούρη) άλλο δεν τολμούσαμε να ψηφίσουμε, κουβαλώντας ακόμα μετεμφυλιακά σύνδρομα αριστεροφοβίας, ξαφνικά νιώσαμε τον "αριστερό" εαυτό μας να επαναστατεί, μόλις ακούσαμε ότι "επετεύχθη συμφωνία"... Κι αμέσως, σπεύσαμε να τη βαφτίσουμε κι αυτή "μνημόνιο" - ξεχνώντας από πόσα κύματα πέρασε και τί γαϊδουρινό γερμανικό πείσμα αντιμετώπισε η ελληνική πρόταση... Και δεν ανοίγουμε τα μάτια μας να δούμε ότι είναι ό, τι καλύτερο μπορούσαμε να πετύχουμε αυτή τη στιγμή. Ο διπλός εχθρός (από το εσωτερικό κι από το εξωτερικό) είναι πανίσχυρος και λέγεται "συμφέροντα". Ένιωσε να θίγεται και να κινδυνεύει. Θα κάνει λοιπόν τα πάντα για να μας ταπεινώσει: πόλεμο νεύρων, πόλεμο εντυπώσεων, συνδαύλισμα πολιτικών και ιδεολογικών αδυναμιών, απόπειρα "φθοράς εκ των έσω". Και το χειρότερο: οικονομικό πόλεμο. Δεν το κρύβω, φοβάμαι. Οι περισσότεροι δεν αντέχουμε στην πείνα, πολλοί δεν αντέχουμε σε (άλλη) πείνα, κάποιοι δεν αντέχουν να χάσουν τη βολή τους. Φοβάμαι μην υποκύψουμε. Όμως παίρνω λιγάκι θάρρος όταν βλέπω ότι κάποιοι συμφωνούμε - έστω και σιωπηρά. Μακάρι να αντέξουμε.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-82788819901913428812015-01-23T05:37:00.003-08:002015-01-23T05:37:40.658-08:00Μικρέ, το καλό που σου θέλω…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Σε αποκαλώ έτσι γιατί σε θεωρώ «μικρό» ηλικιακά – όχι σε σύγκριση με μένα, της ίδιας φουρνιάς είμαστε πάνω κάτω – αλλά «μικρό» σε σύγκριση με ό, τι παλιό, σαθρό και παρηκμασμένο πλέον σχετίζεται με όλο αυτό που – μέχρι τώρα, τουλάχιστον – είχε να κάνει με την πολιτική ζωή αυτού του έρμου τόπου. Θέλω να ελπίζω ότι είσαι φρέσκος όχι μόνο στα χρόνια, αλλά και στα μυαλά, στα «θέλω», στο χαρακτήρα και στην ψυχή. Θέλω να πιστεύω ότι έρχεσαι να φέρεις τα πάνω κάτω. Θέλω να σε θεωρώ όπως την ξαφνική βροχή μετά από πολύχρονη ξηρασία, που έρχεται να ζωντανέψει το χώμα, να διώξει τον κουρνιαχτό και να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Να καθαρίσει ο αέρας, να ξαναφανούν χρώματα.</div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά πρόσεξε. Θέλω να σε βλέπω να σηκώνεις ανάστημα. Να είσαι ο πρώτος μετά από πολλά χρόνια που θα σταθεί ξαφνικό εμπόδιο σε καρχαρίες και δεινόσαυρους. Σωστά είπε κάποιος ότι «ο χειρότερος εχθρός είναι από μέσα». Όλοι αυτοί εδώ μέσα είναι ο χειρότερος εχθρός σου κι όχι τόσο οι ξένοι εκεί έξω. Εδώ πρώτα έχεις να παλέψεις. Θέλω λοιπόν να σε βλέπω να τα βάζεις με καναλάρχες, με μεγαλοεκδότες, με εφοπλ(η)στές. Επίτρεψέ μου την ανορθογραφία, έχω προσωπικά υποφέρει απ’ αυτή την απίστευτη φάρα ως κόρη ναυτικού, έχει νόημα το «η» στη θέση του «ι». Φορολόγησέ τους, να νιώσουν για πρώτη φορά ίσως ότι κάτι οφείλουν κι αυτοί σ’ αυτή την έρμη πατρίδα που τους χάρισε πλούτη και καλά – αλλά προπάντων στις ψυχούλες των ναυτικών που πνίγηκαν και κινδύνεψαν μέσα στα καράβια τους. Θέλω να σε βλέπω να νοιάζεσαι για τη νεολαία, για μαθητές, φοιτητές και καθηγητές, να τους ξανασηκώνεις στο ύψος τους, να επαναφέρεις την τσαλαπατημένη τους αξιοπρέπεια. Θέλω να σε δω να επαναπροσλαμβάνεις απολυμένους, να επαναπατρίζεις ξενιτεμένους, να τιμωρείς μεγαλοκλέφτες και όχι κλεφτρόνια, να κυνηγάς εμπόρους θανάτου και όχι βαποράκια, να μην κάνεις χατήρια, να μην ακούς κακούς συμβουλάτορες. Θέλω να σε δω να καταγγέλλεις δημόσια τους καταχραστές δημοσίου χρήματος, να ξεκοκκαλίζεις τις λίστες της ντροπής, να μη φοβηθείς να τα βάλεις με τα μεγάλα κεφάλια. Όχι διαγραφή του χρέους – αυτό σημαίνει αθώωση εκείνων που το δημιούργησαν κλέβοντας. Διερεύνηση και εξακρίβωση της κλοπής, έτσι θα μας δικαιώσεις όλους εμάς που όχι, γαμώ το, ΔΕΝ τα φάγαμε μαζί τους. Δεν οφείλουμε, δε θέλουμε και δε μπορούμε εμείς να πληρώσουμε αυτά που έφαγαν άλλοι. Δε θέλω να σε δω να συνεργάζεσαι μαζί τους. Δε θέλω να με απογοητεύσεις, μικρέ. Δε θέλω να μας απογοητεύσεις. </div>
<div class="MsoNormal">
Θέλω εκεί έξω να μας σέβονται. Δε θέλω πια να λένε «να ο ξεφτίλας πρωθυπουργός μιας ξεφτιλισμένης χώρας που έφαγε, γλέντησε και τώρα έχει το θράσος να ζητιανεύει». Θέλω να λένε «να ο εκλεγμένος πρωθυπουργός μιας μικρής, φτωχής χώρας που είχε τα κότσια να σηκώσει κεφάλι και να τιμωρήσει τους κλέφτες». Όταν ξανάρθουν οι τουρίστες στο νησί μου, δε θέλω πια να δω υπεροπτικά βλέμματα και ν’ ακούω κακεντρεχή σχόλια για Ελλάδα, κρίση, χρέος, κλοπές και καταχρήσεις. Θέλω να λένε για θάρρος, συνέπεια, αγώνα, αξιοπρέπεια, πολιτισμό. Θέλω να μας κοιτάζουν με ζήλεια και θαυμασμό, όχι με ειρωνία και οίκτο. Θέλω να μπορείς να τα βάλεις με τους δυνατούς. Δε θέλω να σε δω να υποχωρείς και να τους κάνεις τα χατήρια. Το ξέρεις πως τα παίρνεις όλα αυτά επάνω σου τώρα, μικρέ. Το νου σου μη μας διαψεύσεις.</div>
<div class="MsoNormal">
Θέλω να έχω φωνή. Θέλω να μπορώ να αρθρώσω τη φωνή και την αντίρρησή μου. Είπες να μη διστάσουμε να βγούμε στους δρόμους αν νιώσουμε ότι αδικούμαστε. Να το ξέρεις ότι θα το κάνουμε αν χρειαστεί.</div>
<div class="MsoNormal">
Θέλω να την αγαπάς αυτή τη χώρα. Αγάπα την και κάνε όπως νομίζεις. Μόνο όχι άλλη διάψευση, δεν την αντέχει ο ταλαιπωρημένος οργανισμός μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά και πρόσεχε, μικρέ, το καλό που σου θέλω. Κανόνισε την πορεία σου…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
Παρασκευή Κουτούμπα</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
Σκιάθος</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-87373126491901925952014-05-28T23:40:00.005-07:002014-05-28T23:40:54.630-07:00Save Our Seas!!!!!!!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Β. Πισσίας: «Απαγορεύουν το ψάρεμα στη Μεσόγειο για να φέρουν τα χημικά» (Ηχητικό)</span></b></div>
<br />
Για τις εξελίξεις στο θέμα της καταστροφής των χημικών της Συρίας μίλησε στον CandiaNews ο Βαγγέλης Πισσίας, μέλος της πρωτοβουλίας «Ένα καράβι για τη Γάζα». Όπως αποκάλυψε, δύομέρες πριν τις ευρωεκλογές εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία αναστέλλεται για δύο μήνες η αλιεία στην περιοχή της Μεσογείου, όπου αναμένεται να ξεκινήσει η υδρόλυση των χημικών της Συρίας.<br />
<br />
Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, η αλιεία απαγορεύεται νοτιοδυτικά της Κρήτης και νότια της Πελοποννήσου και των Ιονίων Νήσων, τουλάχιστον μέχρι τις 22 Ιουλίου. Είναι ακριβώς το διάστημα κατά το οποίο, σύμφωνα με το σχεδιασμό, θα ξεκινήσει η καταστροφή των χημικών της Συρίας πάνω στο πλοίο Cape Ray.<br />
<br />
Όπως ανέφερε ο κ. Πισσίας, η ομάδα των ακτιβιστών που θα βρεθεί όσο γίνεται πιο κοντά στο Cape Ray είναι έτοιμη και αυτή τη φορά θα έχουν μαζί τους και τους αλιείς της περιοχής, πραγματώνοντας την ιδέα του «κοινωνικού ακτιβισμού».<br />
<br />
<b>Ακούστε τι είπε στη συνέντευξή του:</b><br />
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/TUUOqMmV9gQ" width="459"></iframe></b></div>
</div>
<div>
<b><br /></b>
<i><b><span style="font-size: large;">Πηγή: <a href="http://www.candianews.gr/2014/05/28/%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4/" target="_blank">www.candianews.gr </a></span></b></i></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-11900526449757968332014-05-12T10:48:00.001-07:002014-05-12T10:50:11.432-07:00"Σταγώνες" στην ΕΤ3.............<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white;"><strong style="font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 26px; text-align: justify;">Η ΕΤ3 θα προβάλει το ντοκιμαντέρ την Τετάρτη, 14 Μαΐου, στις 18.00 και σε επανάληψη το Σάββατο 17 Μαΐου, στις 20.30</strong><span style="font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 26px; text-align: justify;">, μία ημέρα πριν το </span><strong style="font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 26px; text-align: justify;">δημοψήφισμα</strong><span style="font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 26px; text-align: justify;"> που οργανώνουν Θεσσαλονικείς πολίτες που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση του νερού, με κάλπες έξω από τα εκλογικά κέντρα των αυτοδιοικητικών εκλογών της Θεσσαλονίκης. </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: white; font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 20px; line-height: 26px; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: pfhighwaygothiccondensed, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 20px; line-height: 26px;"><i style="background-color: black;"><span style="color: white;">(Πηγή:</span><span style="color: #303030;"> </span><a href="http://www.ertopen.com/eidiseis/item/20440-stagwnes-to-ntokimanter-gia-thn-idiwtikopoihsh-toy-neroy-kai-apo-thn-et3-trailer#.U3EGXPl_vTo" target="_blank"><span style="color: blue;">ertopen</span></a><span style="color: white;">)</span></i></span></span></div>
<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="//www.dailymotion.com/embed/video/x1tbg3r" width="650"></iframe><br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.dailymotion.com/video/x1tbg3r_%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-waterdrops-official-trailer_shortfilms" target="_blank">Σταγώνες - Waterdrops - official trailer</a> <i> από <a href="http://www.dailymotion.com/stagones" target="_blank">stagones</a></i></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-35706070831039166362014-03-12T11:02:00.002-07:002014-03-12T11:03:05.050-07:00Ευστάθιος Κατσίκας, ξυλογλύπτης: Οι Τρεις Ιεράρχες του Παπαδιαμάντη και το τρενάκι του Πηλίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 24pt;">Ευστάθιος Ε. Κατσίκας<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 18pt;">Ξυλουργός – Ξυλογλύπτης<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 18pt;">1871-1925</span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRZA9Gn1XRJJq9k8J00WGxCbhIOb3grlrbswo-OxU4ymH0QnlgJd-75imGPvlvFXWXbsVe_h0ovjPvl0lBRTWICr5s7xbbO0ehav_WqekGtBCXyddSocPjmnnv6_dPysJcVK3Zlrg-qfW0/s1600/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B11.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRZA9Gn1XRJJq9k8J00WGxCbhIOb3grlrbswo-OxU4ymH0QnlgJd-75imGPvlvFXWXbsVe_h0ovjPvl0lBRTWICr5s7xbbO0ehav_WqekGtBCXyddSocPjmnnv6_dPysJcVK3Zlrg-qfW0/s1600/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B11.JPG" height="640" width="480" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">Ο Ευστάθιος Ευσταθίου
Κατσίκας γεννήθηκε στη
Σκιάθο το 1871. Ορφανός κι από τους δυο γονείς, μεγάλωσε δίπλα σε μια θεία του.
Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται δείχνοντας ιδιαίτερο ζήλο, δημιουργικότητα
αλλά και ταλέντο. Σε ηλικία δεκατριών ετών, με τη βοήθεια φίλων του,
συγκέντρωσε τα υλικά και έχτισε κυριολεκτικά με τα χέρια του, εξ αρχής, ένα
μικρό σπιτάκι για χάρη της θείας που τον είχε μεγαλώσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Η βασική του ιδιότητα ήταν αυτή του
ξυλουργού – για ένα διάστημα πέντε ετών εργάστηκε και στο εμπορικό ναυτικό. Πάντως,
έδειξε νωρίς ότι κατείχε γενικότερα εμπορικό και επιχειρηματικό δαιμόνιο,
πρωτοφανές για την εποχή του. Αυτά, βέβαια, σε συνδυασμό με μια ανήσυχη,
καλλιτεχνική φύση: ο Ευστάθιος Κατσίκας ήταν παράλληλα ταλαντούχος ξυλογλύπτης.<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Στις 16 Ιουλίου του 1895 παντρεύεται στη
Σκιάθο τη Μόρφω Γεωργίου Σαρρή.
Μαζί αποκτούν έξι (6) παιδιά: την Ελένη (1896), το Γεώργιο (6/6/1900), την
Αρετή (1903), τη Μαρίνα (1906), τη Σοφία (1908) και τελευταία την Ευαγγελία
(1911). Το 1906 η δεκάχρονη Ελένη και η νεογέννητη Μαρίνα αρρωσταίνουν από
ευλογιά. Για το φόβο εξάπλωσης της ασθένειας, η – τότε – κοινότητα απαιτεί την απομάκρυνση των αρρώστων από το
χωριό. Ο πατέρας, μαζί με τη μητέρα και τα δυο άρρωστα παιδιά καταφεύγουν στο
μοναστήρι του αγίου Χαραλάμπους. Τελικά το βρέφος πεθαίνει, και η μητέρα Μόρφω
αναγκάζεται να το θάψει με τα ίδια της τα χέρια… Αργότερα, το 1932 πεθαίνει στη
Σκιάθο και η Σοφία Κατσίκα, σε ηλικία 24 ετών, από πνευμονία. <o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7lLFmLC7UT2Ast4PaTb_dbmpgCpD386jxCCxCxyeZTMVWsVSfsQykZzuoHyZ-psfCgpc_TKSiwYuIGQai8T50ZXp29VZc0DY9KpWLpQmobNLmI9RXN60Gk9osJVyhropscEsOXzXqUzZ_/s1600/%CE%9C%CF%8C%CF%81%CF%86%CF%89+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7lLFmLC7UT2Ast4PaTb_dbmpgCpD386jxCCxCxyeZTMVWsVSfsQykZzuoHyZ-psfCgpc_TKSiwYuIGQai8T50ZXp29VZc0DY9KpWLpQmobNLmI9RXN60Gk9osJVyhropscEsOXzXqUzZ_/s1600/%CE%9C%CF%8C%CF%81%CF%86%CF%89+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1.jpg" height="640" width="466" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μόρφω Γεωργίου Σαρρή</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: center;">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Ο Ευστάθιος Κατσίκας εξακολούθησε με
επιτυχία το επάγγελμα του ξυλουργού – επιδεικνύοντας επιχειρηματική δεινότητα
σε μια εποχή γενικής οικονομικής ύφεσης. Παράλληλα στο διάστημα που εργαζόταν
στη Σκιάθο κατασκεύασε μια σειρά από εξαιρετικά ξυλόγλυπτα, με κορυφαία τα
υψηλής τέχνης επιχρυσωμένα βημόθυρα του ναού των Τριών Ιεραρχών (</span><b><span style="font-size: 10.0pt;">Εικ. 3, 4, 5</span></b><span style="font-size: 11.0pt;">) τα οποία
φέρουν χρονολογία 1906. Πιστό αντίγραφο (χωρίς όμως επιχρύσωση) κατασκεύασε την
ίδια εποχή και για το ναΰδριο της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγία Ντουμάν) (</span><b><span style="font-size: 10.0pt;">Εικ. 6, 7, 8</span></b><span style="font-size: 11.0pt;">), ενώ φέρει το όνομά του και το ξυλόγλυπτο
προσκυνητάρι του αγίου Νικολάου στο ναό των Τριών Ιεραρχών (</span><b><span style="font-size: 10.0pt;">Εικ. 9, 10,
11</span></b><span style="font-size: 11.0pt;">), κατασκευασμένο το 1911. Δικά του
έργα είναι και τα δύο εικονοστάσια στο ναό της Παναγίας Λιμνιάς, που φέρουν
επίσης το όνομά του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52Un0tvr4SoGJpH7-ik4G-JEbvKqY_sGtnvumxrJHR8DkzPO9GxZdfe9vhQg4JdwSU5AZuboHj6SukfCK_vaQTvnhpWNYPFZR7wRrE5taHRI8xvc_ObNegQSDgCqxgcrX9xVe251Wts4z/s1600/P1120187.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52Un0tvr4SoGJpH7-ik4G-JEbvKqY_sGtnvumxrJHR8DkzPO9GxZdfe9vhQg4JdwSU5AZuboHj6SukfCK_vaQTvnhpWNYPFZR7wRrE5taHRI8xvc_ObNegQSDgCqxgcrX9xVe251Wts4z/s1600/P1120187.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->3<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Σκιάθος, ναός Τριών Ιεραρχών. Το μαρμάρινο
τέμπλο του Τήνιου Γ. Καπαριά (έτος κατασκευής: 1883) με τα ξυλόγλυπτα βημόθυρα
του Ε. Κατσίκα (1906)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoCaption">
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxiLF6ySDYuYVdIFPo8F1DP5taam4NfYmGD4zPJyOA7xYqLnz10GnhQwnGEs-lwtaP6ywBm9rc4uqjIBbhxsmQP-h_ZNmGJZFvQAybL1uAusYMcBCYOaU31EvqYoDhfe-49bAbxQ5FQvL3/s1600/P1270388.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxiLF6ySDYuYVdIFPo8F1DP5taam4NfYmGD4zPJyOA7xYqLnz10GnhQwnGEs-lwtaP6ywBm9rc4uqjIBbhxsmQP-h_ZNmGJZFvQAybL1uAusYMcBCYOaU31EvqYoDhfe-49bAbxQ5FQvL3/s1600/P1270388.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->4<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Ναός Τριών Ιεραρχών: η ωραία Πύλη. Τα ξυλόγλυπτα
επιχρυσωμένα βημόθυρα του Ε. Κατσίκα (1906)<o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PwHlGoT86qmwl-6kXMIiObhyphenhyphenQXuHc-Dl_GaQRK0aCdruk2DPsgQ11ZSG-p2234dsqlvkreG3J6mSM9ikXy6cHp0X4ISriWnjVgaZ6aPtOK0R7Dhb9bmFY47ujQ-If-n1_dETl3c-dCc3/s1600/P1270389.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PwHlGoT86qmwl-6kXMIiObhyphenhyphenQXuHc-Dl_GaQRK0aCdruk2DPsgQ11ZSG-p2234dsqlvkreG3J6mSM9ikXy6cHp0X4ISriWnjVgaZ6aPtOK0R7Dhb9bmFY47ujQ-If-n1_dETl3c-dCc3/s1600/P1270389.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->5<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Τα βημόθυρα των Τριών Ιεραρχών.<span style="font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-aQd7_jrJ78-QOyAag97STm8fA6KQlyHTVNtdjaPvph8DhJNMEVHuOWJSkgUv-rHfmA2g9jS0d2UXOpGwYHzRAyva57jVu3lRwGXoc0UriA48AjKqTYLVkQG8ae6Rc3rUaX4turUvfFyv/s1600/P4160069.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-aQd7_jrJ78-QOyAag97STm8fA6KQlyHTVNtdjaPvph8DhJNMEVHuOWJSkgUv-rHfmA2g9jS0d2UXOpGwYHzRAyva57jVu3lRwGXoc0UriA48AjKqTYLVkQG8ae6Rc3rUaX4turUvfFyv/s1600/P4160069.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->6<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Σκιάθος, ναΰδριο Ζωοδόχου Πηγής (Παναγία
Ντουμάν). Τα ξυλόγλυπτα βημόθυρα, έργο Ευσταθίου Ε. Κατσίκα.<o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJO4IM6pvOkvS22jtuA2j4voi5kBP9lE8DHmg0qE7SxkSFkfu5LTr7K9zbiT-8XvPB58X1uloNm4AWek7yxQQqIwI1lnb1dis5PHvXMBc5SJy3hQJwUwQjGINXlX_kN-_4u6XADBCHR9Ba/s1600/P4160067.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJO4IM6pvOkvS22jtuA2j4voi5kBP9lE8DHmg0qE7SxkSFkfu5LTr7K9zbiT-8XvPB58X1uloNm4AWek7yxQQqIwI1lnb1dis5PHvXMBc5SJy3hQJwUwQjGINXlX_kN-_4u6XADBCHR9Ba/s1600/P4160067.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->7<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της Παναγίας Ντουμάν
(λεπτομέρεια)<span style="font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqsQMLaeGz0v417jWc4Scwlq0GaGlk5qmuRGuSzSoKvSX92txmTuiTqjssXAP48POlvDrBrpQW1DLIS9zKTm2nRJhSc2WUKj4IXgtjFDlglUHThHu4MCLcPCZhWvlHKttW9V0KwmwzKJuf/s1600/P4160068.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqsQMLaeGz0v417jWc4Scwlq0GaGlk5qmuRGuSzSoKvSX92txmTuiTqjssXAP48POlvDrBrpQW1DLIS9zKTm2nRJhSc2WUKj4IXgtjFDlglUHThHu4MCLcPCZhWvlHKttW9V0KwmwzKJuf/s1600/P4160068.JPG" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->8<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της Παναγίας Ντουμάν
(λεπτομέρεια)<span style="font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1L_P1z5g7sxFtfmpDeWmHkcIgPnEdTy69tQsZRRLyRBgka-t0IpsyTBZoRAviX-BQAtHugm4_ynVT6AvgvcTHUO9qfASvmxarpL0agei7mYVfbl7P2hombKFL3Hj3AZukpdeKM4itADoT/s1600/P1260127.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1L_P1z5g7sxFtfmpDeWmHkcIgPnEdTy69tQsZRRLyRBgka-t0IpsyTBZoRAviX-BQAtHugm4_ynVT6AvgvcTHUO9qfASvmxarpL0agei7mYVfbl7P2hombKFL3Hj3AZukpdeKM4itADoT/s1600/P1260127.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->9<!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-end'></span><![endif]-->-Ναός Τριών Ιεραρχών. Το προσκυνητάρι του Αγίου
Νικολάου<o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBVVnVgaRCTJzSgIID2yLV06eJb9GJRjVEBtYFmCzfXwu6myYi2mQeCn78Q-hCKrHrcwQd56MZ41OX0BpkWqQwpmESI-T6nln4A9Pa07pHntWGIqIXVHsdN7wq-B-If6Ta1OhZlHZGQoZa/s1600/P1260129.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBVVnVgaRCTJzSgIID2yLV06eJb9GJRjVEBtYFmCzfXwu6myYi2mQeCn78Q-hCKrHrcwQd56MZ41OX0BpkWqQwpmESI-T6nln4A9Pa07pHntWGIqIXVHsdN7wq-B-If6Ta1OhZlHZGQoZa/s1600/P1260129.JPG" height="640" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->10<!--[if supportFields]><span
style='mso-element:field-end'></span><![endif]-->-Το προσκυνητάρι του Αγίου
Νικολάου (λεπτομέρεια)<o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiZ4KilblkmruXksdDDkb-PFfi-qiXeyliROZjl-V3ZIgV0CGpgp33aQu3fseYiovijswF6sJlsJwb_AXhzSV_36DpMr9fh9ytz1yE6Gf8sBnNCUcF6lgGsu4k3aA836HcWMrZQLZ77YA/s1600/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiZ4KilblkmruXksdDDkb-PFfi-qiXeyliROZjl-V3ZIgV0CGpgp33aQu3fseYiovijswF6sJlsJwb_AXhzSV_36DpMr9fh9ytz1yE6Gf8sBnNCUcF6lgGsu4k3aA836HcWMrZQLZ77YA/s1600/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->11<!--[if supportFields]><span
style='mso-element:field-end'></span><![endif]-->-Το προσκυνητάρι του Αγ.
Νικολάου. Η επιγραφή: <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><i><span style="font-size: 11.0pt;">«ΕΡΓΟΝ ΤΕ
ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΥΣΤ.
ΚΑΤΣΙΚΑ 1911»<o:p></o:p></span></i></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Παρ’όλα αυτά, η συγκεκριμένη χρονική
περίοδος για τη Σκιάθο αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη. Ο βασικός λόγος ήταν η μειωμένη
παραγωγή ελιάς. Αυτό είχε σαν άμεση συνέπεια την οικονομική ύφεση, μια και η
παραγωγή λαδιού – εκτός από τη θάλασσα – ήταν μια από τις βασικές
πλουτοπαραγωγικές πηγές για το νησί. Η κατάσταση αυτή οδήγησε σε αδιέξοδο
πολλούς επαγγελματίες της στεριάς. Για παράδειγμα, ένα σίγουρο έσοδο για τους
ξυλουργούς ήταν το χτίσιμο σπιτιών – μια και το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού
των οικοδομών ήταν ξύλινο. Όμως τώρα που δεν υπήρχε η ελιά, σχεδόν κάθε
δραστηριότητα είχε σταματήσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Ενώ λοιπόν είχε ήδη δημιουργήσει οικογένεια,
ο Ευστάθιος Κατσίκας βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε οικονομικό αδιέξοδο. Αποφασίζει
λοιπόν να αναζητήσει αλλού νέες ευκαιρίες. Η κοντινότερη, μεγαλύτερη αγορά
εργασίας ήταν η γειτονική πόλη του Βόλου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Στο Βόλο τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα –
αν και όχι ιδανικά, ούτε για τους ξυλουργούς. Όμως, ο Ευστάθιος Κατσίκας
διακρινόταν μεταξύ άλλων και για την επινοητικότητά του στις δύσκολες
καταστάσεις. Γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να αξιοποιήσει την ικανότητά του
στην ξυλουργική φτιάχνοντας ξύλινα παντζούρια για τις νέες οικοδομές. Τα
παντζούρια που συνήθιζαν να τοποθετούν στα νέα σπίτια του Βόλου, εκείνη την
εποχή – τα λεγόμενα «φυλλαράκια» – διαφορετικά από αυτά που συνηθίζονταν στα
νησιά – απαιτούσαν ειδική κατασκευή και περισσότερη δουλειά από τους
ξυλουργούς. Γρήγορα λοιπόν έτσι κατακτά την αγορά του Βόλου και κατορθώνει να
μη μένει ποτέ χωρίς δουλειά – ακόμα κι όταν πολλοί συνάδελφοί του μένουν
άπραγοι. Έτσι όχι μόνο σώζει την οικογένειά του από τη φτώχεια, αλλά καταφέρνει
με τη δουλειά του να αγοράσει στο Βόλο σεβαστή ακίνητη περιουσία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t202"
coordsize="21600,21600" o:spt="202" path="m,l,21600r21600,l21600,xe">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1027" type="#_x0000_t202" style='position:absolute;
margin-left:54pt;margin-top:407.85pt;width:300pt;height:11.25pt;z-index:251664384'
wrapcoords="-54 0 -54 20160 21600 20160 21600 0 -54 0" stroked="f">
<v:textbox style='mso-fit-shape-to-text:t' inset="0,0,0,0">
<![if !mso]>
<table cellpadding=0 cellspacing=0 width="100%">
<tr>
<td><![endif]>
<div>
<p class=MsoCaption>
Εικόνα <![if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \*
ARABIC <span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]><span
style='mso-no-proof:yes'>12</span><![if supportFields]><span
style='mso-element:field-end'></span><![endif]>-<span lang=EN-US
style='mso-ansi-language:EN-US'>Evaristo De Chirico</span><span
style='mso-no-proof:yes'><o:p></o:p></span></p>
</div>
<![if !mso]></td>
</tr>
</table>
<![endif]></v:textbox>
<w:wrap type="tight"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1026" type="#_x0000_t75" style='position:absolute;
margin-left:54pt;margin-top:103.35pt;width:300pt;height:300pt;z-index:-251653120'
wrapcoords="-54 0 -54 21546 21600 21546 21600 0 -54 0">
<v:imagedata src="file:///C:\Users\54F8~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image002.jpg"
o:title="Evaristo De Chirico"/>
<w:wrap type="tight"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><span style="font-size: 11.0pt;"> Περίπου την ίδια εποχή (1895),
στα πλαίσια της πολιτικής του Χαρίλαου Τρικούπη περί σιδηροδρόμων, είχαν μόλις
υπογραφεί τα συμβόλαια με το Ελληνικό Δημόσιο για την επέκταση του θεσσαλικού
σιδηροδρομικού δικτύου προς τα ανατολικά – με σκοπό την ένωση του Βόλου με τα
παράλια του Παγασητικού, που στερούνταν συγκοινωνιακών μέσων. Ανάδοχος εταιρεία
ήταν οι «Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας», ενώ ο σχεδιασμός και η επίβλεψη ανατέθηκαν
στον Ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο (</span><b><span style="font-size: 10.0pt;">Εικ. 12</span></b><span style="font-size: 11.0pt;">)-πατέρα του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζιόρτζιο
ντε Κίρικο.<o:p></o:p></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Uhj-LT82prdbgBY_YgncG1aKzRHAr18zm2_o2Hl7H4ENdKe_A_yIu329vJdjq4d1whLf4EEhnte9lprkhFbMsIRAcNhLeUd5ALeLT6vx_UplOdT9CGKSTdeDg3Bteida39ECskDR55Pt/s1600/Evaristo+De+Chirico.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Uhj-LT82prdbgBY_YgncG1aKzRHAr18zm2_o2Hl7H4ENdKe_A_yIu329vJdjq4d1whLf4EEhnte9lprkhFbMsIRAcNhLeUd5ALeLT6vx_UplOdT9CGKSTdeDg3Bteida39ECskDR55Pt/s1600/Evaristo+De+Chirico.jpg" height="640" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoCaption">
Εικόνα <!--[if supportFields]><span style='mso-element:
field-begin'></span><span style='mso-spacerun:yes'> </span>SEQ Εικόνα \* ARABIC
<span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]-->12<!--[if supportFields]><span
style='mso-element:field-end'></span><![endif]-->-<span lang="EN-US">Evaristo De Chirico</span><o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Εβαρίστο ντε Κίρικο συστήνει την εταιρεία “</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Enterprise</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Chirico</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">et</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Compagnie</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">”, η
οποία στελεχώνεται με ξένους μηχανικούς και εργοδηγούς. Για την κατασκευή του
έργου επιστρατεύονται Ιταλοί εργάτες, αλλά και Πηλιορείτες χτίστες. Ανάμεσα στο
ντόπιο δυναμικό που αξιοποιεί ο Εβαρίστο θα είναι και ο Ευστάθιος Κατσίκας, που
θα εργαστεί ως </span><!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1026" type="#_x0000_t75" style='position:absolute;
margin-left:-9pt;margin-top:81pt;width:423pt;height:317pt;z-index:-251651072;
mso-position-horizontal-relative:text;mso-position-vertical-relative:text'
wrapcoords="-51 0 -51 21532 21600 21532 21600 0 -51 0">
<v:imagedata src="file:///C:\Users\54F8~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="762286_com_img_0202"/>
<w:wrap type="tight"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ξυλουργός
κατασκευάζοντας τις ανοιχτές, ξύλινες επιβατικές άμαξες που θα χρησιμοποιηθούν
στο –θρυλικό, πλέον- τρενάκι του Πηλίου (<b>εικ. 13</b>).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDX9CNAnOEv3O-ZEUsI18iATLsfBjwsTonuH3B1XAVG1WlRFKYf5o-3rZQ2JiRIL9I6O6usnhPCDzS_gLLFCs4AOKFgf_O1c7twvRL10Js8iEgPAIrhBUM7VdswAJH96zc2eoeVHvyr8e/s1600/trenaki_palio+(Evaristo+De+Chirico).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDX9CNAnOEv3O-ZEUsI18iATLsfBjwsTonuH3B1XAVG1WlRFKYf5o-3rZQ2JiRIL9I6O6usnhPCDzS_gLLFCs4AOKFgf_O1c7twvRL10Js8iEgPAIrhBUM7VdswAJH96zc2eoeVHvyr8e/s1600/trenaki_palio+(Evaristo+De+Chirico).jpg" height="400" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εικόνα 13-<span lang="EN-US">Το τρενάκι του Πηλίου</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Η επιτυχημένη συνεργασία του με τους
«Σιδηρόδρομους Θεσσαλίας» και την εταιρεία του Εβαρίστο ντε Κίρικο, αλλά και η
προσωπική του εργασία τον βοηθούν να εδραιωθεί πλέον στην πόλη του Βόλου ως
ξυλουργός και να ανοίξει το δικό του ιδιόκτητο ξυλουργείο στο κέντρο του Βόλου,
απέναντι ακριβώς από το ναό της Αναλήψεως. Εκεί θα προσλάβει βοηθό και τον
μετέπειτα ιεροψάλτη και πρωτοψάλτη επί σειρά ετών στο ναό της Αναλήψεως
Βόλου-και ταλαντούχο μουσικό- Κωνσταντίνο Κουτούμπα</span><span style="font-size: 11.0pt;">, ο οποίος στη συνέχεια θα γίνει και ο σύζυγος της
πρωτότοκης κόρης του, Ελένης (</span><b><span style="font-size: 10.0pt;">Εικ. 14</span></b><span style="font-size: 11.0pt;">).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5EPprSMrILHmlKwmS3deHU05uad_RHlzK3Zw2w7G1gGgWxrz0ailDgM1N8USiKWb3JykTtzz5kUkP5bpcZpMgctoMEWdvhQEwVrH8kLKHh9G8RtSj9OOHG4jHoMZbRJduwYHN6_2eKMfW/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC688.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5EPprSMrILHmlKwmS3deHU05uad_RHlzK3Zw2w7G1gGgWxrz0ailDgM1N8USiKWb3JykTtzz5kUkP5bpcZpMgctoMEWdvhQEwVrH8kLKHh9G8RtSj9OOHG4jHoMZbRJduwYHN6_2eKMfW/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC688.jpg" height="640" width="378" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εικόνα 14-<span lang="EN-US">Κωνσταντίνος και Ελένη Κουτούμπα</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"> Δυστυχώς όμως, ενώ βρίσκεται ακόμα στην πιο
δημιουργική φάση της ζωής του, θα εισαχθεί στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου
με ειλεό, σε ηλικία 54 ετών. Εξαιτίας του ελλιπούς ιατρικού εξοπλισμού της
εποχής, η εγχείρηση θα πετύχει μεν, αλλά η καρδιά του ασθενούς δε θα αντέξει… Ο
Ευστάθιος Κατσίκας θ’αφήσει την τελευταία του πνοή το πρωί της 12<sup>ης</sup>
Αυγούστου του 1925.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgekWW1bA6IQfLfzJGD_QpiNKu0DPR7CxpFtkA8jFdNEtGna-Z2WLaFnzCItbDEBj5Fo5k2xUSj0go2Sxk4g41xyyymay_yR9J8OvClgqNysRSPkJJPOnjuuyrnDC2zuH_BysLQJ5aOUlFt/s1600/fratelli007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgekWW1bA6IQfLfzJGD_QpiNKu0DPR7CxpFtkA8jFdNEtGna-Z2WLaFnzCItbDEBj5Fo5k2xUSj0go2Sxk4g41xyyymay_yR9J8OvClgqNysRSPkJJPOnjuuyrnDC2zuH_BysLQJ5aOUlFt/s1600/fratelli007.jpg" height="640" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ευστάθιος Κατσίκας – Πιστοποιητικό οικογενειακής
κατάστασης & ληξιαρχική πράξη θανάτου </span></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">(Αρ. 2/1926)</span></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;">(πηγή: Δήμος Σκιάθου)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8892375430660700668" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje_j-FyWe7Afc9ROPXDStgdQ6DiJFPER34yNNew-AV5UuuPrVf9wveE5gUC9R79G1AjWZQ4pRHnK6YN6BZzs6V6F-nWOuwpoI5d1W_yvwrJlnV2V3mtm465vI50EkntfQQ_LwGOvrhh9oU/s1600/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%BF%CE%B9%CE%BA+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82+small.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje_j-FyWe7Afc9ROPXDStgdQ6DiJFPER34yNNew-AV5UuuPrVf9wveE5gUC9R79G1AjWZQ4pRHnK6YN6BZzs6V6F-nWOuwpoI5d1W_yvwrJlnV2V3mtm465vI50EkntfQQ_LwGOvrhh9oU/s1600/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CE%BF%CE%B9%CE%BA+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82+small.jpg" height="640" width="452" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nWITcU2uCl4vfJ6wvu4Yl-BxjkK34BhXqEAd9NuAzB9XuG5k8s4I9n3cjEsmSlSJ-wcWzrEi3BZXi9R57Cf-YT1gIlQygB7x-Iswv27QHo2aNAP3w3GUwSG8pQJxJFmPBT8Cjyo8XEvk/s1600/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%9B%CE%B7%CE%BE%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B7+small.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nWITcU2uCl4vfJ6wvu4Yl-BxjkK34BhXqEAd9NuAzB9XuG5k8s4I9n3cjEsmSlSJ-wcWzrEi3BZXi9R57Cf-YT1gIlQygB7x-Iswv27QHo2aNAP3w3GUwSG8pQJxJFmPBT8Cjyo8XEvk/s1600/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%9B%CE%B7%CE%BE%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B7+small.jpg" height="640" width="452" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">Η ληξιαρχική πράξη θανάτου
του Ευσταθίου Ε. Κατσίκα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">(Χαρακτηριστικά αναφέρεται
στην –τότε – Κοινότητα Σκιάθου, που υπαγόταν μάλιστα στο Νομό Ευβοίας. Ως αιτία
θανάτου του Ευσταθίου Ε. Κατσίκα η πράξη αναφέρει «ένεκεν περισφίγξεως του
εντέρου»…)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-size: 11.0pt;">«</span></i><i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Εν Σκιάθῳ σήμερον τήν πέμπτην 5 Ιανουαρίου<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">1926 […] ημέραν τρίτην κ΄ ώραν 10 π.μ. ενεφα-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">νίσθη ενώπιον εμού του [Μ.Γριβελαίου] ληξιάρ-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">χου της Κοινότητος Σκιάθου, του Νομού Ευ-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">βοίας ο Γεώργιος Ε. Κατσίκας [κάτοικος] <o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Σκιάθου ηλικίας ετών 36 επαγγέλματος<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">ξυλουργός και εδήλωσεν ότι την 12 Αυγούστου<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">1925 έτους ημέραν τετάρτην κ’ ώραν 7 π.μ.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">εις τον Νοσοκομείον Αχιλλοπούλειον Βόλου<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">απεβίωσεν ο πατήρ του Ευστάθιος Ε.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Κατσίκας ετών 54 επαγγέλματος<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">ξυλουργός κάτοικος Κοινότητος Σκιά-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">θου ένεκεν περισφίγξεως του εντέρου._<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Και αφού εβεβαιώθημεν περί της<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">αποβιώσεώς του συνετάξαμεν την παρού-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">σαν πράξιν εν τω [Κοινοτικώ] καταστή-<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">ματι επί παρουσία των μαρτύρων<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">[Α. Τρακόσα] κ΄ Ν. Βεδιλινή […]<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">[…]<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">τους μάρτυρας υπογράφεται παρ’ αυτών κ΄ ημών<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">ως έπεται.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Ο δηλών
Ο ληξίαρχος<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;">Γ. Κατσίκας [Γριβελαίος]<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"> Οι
μάρτυρες<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"> [Α.
Τρακόσας]<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-family: Tahoma;"> Ν.
Βιδιλινις»<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span></u>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<u>Συμπληρωματικά:</u><span style="font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">(Πηγή: Σύλλογος Φίλων
Σιδηροδρόμων)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="font-size: 10.0pt;"><br /></span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="font-size: 10.0pt;">ΔΙΚΤΥΟ:</span></strong><span style="font-size: 10pt;"> “Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας» </span></div>
<div style="font-size: 10pt; text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;">Τεκμηριωτικές - ιδρυτικές παράμετροι δικτύου:</strong><span style="font-size: 10pt;">. Η ένωση της Θεσσαλίας
με το «Βασίλειον της Ελλάδος» το 1881 προκάλεσε συναισθήματα ευφορίας , τόσο
στον Ελληνικό λαό , όσο και στην ηγεσία του . Οι λόγοι ήταν προφανείς . Είχαν
προηγηθεί τρία χρόνια διπλωματικού μαραθώνιου , κόντρα στις κωλυσιεργίες της
Οθωμανικής κυβερνήσεως , που απέβλεπαν στην μη εφαρμογή τελικά της αποφάσεως
του «Συνεδρίου του Βερολίνου» του 1878 , με την οποία εκχωρούνταν στην Ελλάδα η
Θεσσαλία και η περιοχή της Άρτας . Η Ελληνική οικονομία , η οποία ήδη τα
τελευταία δέκα χρόνια παρουσίαζε μία αξιόλογη ανάπτυξη , μετά την προσάρτηση της
Θεσσαλίας αποκτούσε πολύ μεγαλύτερες αναπτυξιακές δυνατότητες . Τέλος , για
πρώτη φορά μετά την επίσημη αναγνώριση της Ελληνικής ανεξαρτησίας , το 1830 ,
αποσπώνταν εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία , για να ενωθούν με την «μητέρα
πατρίδα» , αναπτερώνοντας έτσι τις ελπίδες για την πραγματοποίηση της «Μεγάλης
Ιδέας» . Ήταν φυσικό λοιπόν για το Ελληνικό κράτος , στα νέα του εδάφη , αφ’
ενός μεν να θέλει να επιδείξει τις εκσυγχρονιστικές του δυνατότητες και το
εξευρωπαϊσμένο του πρόσωπο , σε αντίθεση με την οπισθοδρομικότητα και την
στασιμότητα της Οθωμανικής διοίκησης , στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα κρατικής
αξιοπιστίας και προς τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις , αφ’ ετέρου δε να προχωρήσει στην
κατασκευή των κατάλληλων υποδομών για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών
πηγών αυτών των εδαφών . Και βέβαια στις μεταφορές αυτό μεταφράζονταν σε ένα
λιμένα και σε ένα σιδηροδρομικό δίκτυο που θα εξυπηρετούσε όλον τον Θεσσαλικό
κάμπο . Γι’ αυτό , πριν ακόμη αποχωρήσουν και οι τελευταίοι εκπρόσωποι της
Οθωμανικής διοίκησης , η τότε κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου
διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε , την 11 Σεπτεμβρίου 1881 , μία σύμβαση με τον
Κωνσταντινουπολίτη Τραπεζίτη Θεόδωρο Μαυρογορδάτο , για την κατασκευή και
εκμετάλλευση μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε τον Βόλο με την Λάρισα
. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><br /></span></div>
<strong style="font-size: 10pt;"></strong><br />
<div style="text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;"><strong style="font-size: 10pt;">Πολιτειακοί παράγοντες δημιουργίας δικτύου, συμβάσεις και θεσμικό χρονολόγιο:
</strong><span style="font-size: 10pt;">Τον επόμενο χρόνο (1882) αναλαμβάνει Πρωθυπουργός της Ελλάδος ο
Χαρίλαος Τρικούπης ο οποίος είναι αντίθετος με την σύμβαση που υπέγραψε ο
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος , διότι στον ανάδοχο παραχωρείται το πλέον εύκολο και
προσοδοφόρο τμήμα του αναγκαίου για την ανάπτυξη της Θεσσαλίας σιδηροδρομικού
δικτύου , χωρίς καμία δέσμευσή του αναδόχου για την κατασκευή και του υπόλοιπου
τμήματος αυτού , γι’ αυτό και επαναδιαπραγματεύεται την σύμβαση , προσαρμόζοντάς
την, εκτός των άλλων , και στην στρατηγική που προτίθεται να ακολουθήσει για
την κατασκευή και λειτουργία σιδηροδρομικών δικτύων και στην υπόλοιπη Ελλάδα .
Στις 13 Μαΐου 1882 λοιπόν υπογράφεται μία νέα σύμβαση , μεταξύ του Ελληνικού
Δημοσίου και του Θεόδωρου Μαυρογορδάτου, ως εκπροσώπου του Τραπεζικού του οίκου
“Fils A. Mavrogordato” , η οποία επικυρώνεται με τον ν. ΑΜΗ/1882 . Ο ανάδοχος
υποχρεούται να κατασκευάσει ένα δίκτυο με γραμμή μετρικού πλάτους που θα
συνδέει , τον Βόλο με την Λάρισα , μέσω Βελεστίνου και το Βελεστίνο με την
Καλαμπάκα , όπου και θα τερματίζει , μέσω των Φαρσάλων , της Καρδίτσας και των
Τρικάλων . </span></strong></div>
<strong style="font-size: 10pt;">
</strong>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<strong style="font-size: 10pt;"></strong><br />
<div style="text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;"><strong style="font-size: 10pt;">Νομικές υποστάσεις δικτύου: </strong><span style="font-size: 10pt;">Ο Μαυρογορδάτος , ως εκπρόσωπος
του Τραπεζικού του οίκου με έδρα την Κωνσταντινούπολη “Fils A. Mavrogordato” ,
υπογράφει την σύμβαση με το Ελληνικό Δημόσιο και στην συνέχεια ιδρύει , την 25η
Οκτωβρίου 1882 , μία Ελληνική Ανώνυμη Εταιρεία με τίτλο «Σιδηρόδρομοι
Θεσσαλίας» και έδρα την Αθήνα . Μέτοχοι της εταιρείας αυτής , εκτός από τον
Τραπεζικό οίκο του Μαυρογορδάτου , ήταν η «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος» , η
«Προνομιούχος Τράπεζα ΗπειροΘεσσαλίας» και η «Τράπεζα Βιομηχανικής Πίστεως» .
Στην εταιρεία αυτή εκχωρεί το δικαίωμα κατασκευής και εκμετάλλευσης του υπό
κατασκευή δικτύου . Το 1955 η Εταιρεία αυτή απορροφάται από το Νομικό Πρόσωπο
Δημοσίου Δικαίου «Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους» , μετά από την αδυναμία
της να συνεχίσει την εκμετάλλευση του δικτύου . </span></strong></div>
<strong style="font-size: 10pt;">
</strong>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<strong style="font-size: 10pt;"></strong><br />
<div style="text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;"><strong style="font-size: 10pt;">Σιδηροδρομικές και μη προσωπικότητες, θετικές ή όχι για μέσα σταθερής τροχιάς:</strong><span style="font-size: 10pt;">
Σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του δικτύου αυτού έπαιξε ο Χαρίλαος Τρικούπης ,
χωρίς τις παρεμβάσεις και την στρατηγική του οποίου θα ήταν μάλλον απίθανο να
κατασκευασθεί και ο δεύτερος κλάδος του. </span></strong></div>
<strong style="font-size: 10pt;">
</strong>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: 10pt;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><span style="font-size: 10pt;">Εκτός από την ακύρωση της σύμβασης που είχε υπογράψει ο Κουμουνδούρος , για
τους λόγους που προαναφέραμε , η στρατηγική του Τρικούπη , την οποία , παρά τις
έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης κατάφερε να επιβάλει τελικά ,
στηρίζονταν στις εξής αρχές και αξιολογήσεις :</span></span></div>
<span style="font-size: 10pt;">
</span><span style="font-size: 10pt;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">Α.-Η αυτόματη ενσωμάτωση της χώρας στο διεθνές εμπορικό κύκλωμα , μετά την
κατασκευή κάποιων σιδηροδρομικών γραμμών , που αν συνέβαινε θα απαιτούσε την
κατασκευή γραμμών κανονικού εύρους , δεν ήταν πιθανή στο ορατό μέλλον . </span></div>
</span><span style="font-size: 10pt;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">Β.- Οι συνθήκες που υφίσταντο στην Ελλάδα (χώρα ορεινή , αραιοκατοικημένη , με
μικρή ανάπτυξη και άρα με μικρή ζήτηση μεταφορικού έργου , αλλά και εκτεταμένη
ακτογραμμή , που επέτρεπε τον ανταγωνισμό του σιδηρόδρομου από το πλοίο )
μείωναν τις δυνατότητες κέρδους των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων , που θα
εκμεταλλεύονταν τις διάφορες γραμμές και κατέτασσαν , τις γραμμές αυτές , στην
κατηγορία των γραμμών τοπικού χαρακτήρα , επιτρέποντας επομένως την κατασκευή
γραμμής μετρικού πλάτους (</span><st1:metricconverter productid="1 μ." style="font-size: 10pt;" w:st="on">1 μ.</st1:metricconverter><span style="font-size: 10pt;">)
, το οποίο είχε ως συνέπεια πολύ μικρότερο κόστος , τόσο κατασκευής , όσο και
εκμετάλλευσης . Ως μόνη εξαίρεση προέβλεπε την γραμμή από την Αθήνα προς τα
σύνορα , αφού αυτή προορίζονταν να ενώσει την Πρωτεύουσα με τα Ευρωπαϊκά
σιδηροδρομικά δίκτυα , που ήταν κανονικού εύρους . </span></div>
</span><span style="font-size: 10pt;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">Γ.- Το κράτος , εκμεταλλευόμενο την βελτίωση της εξωτερικής του πίστης , όφειλε
, με το μικρότερο δυνατόν κόστος και την μικρότερη δυνατή επιβάρυνσή του , να
προσελκύσει ξένα και Ελληνικά κεφάλαια από το εξωτερικό και να προωθήσει το
συντομότερο , πριν δηλαδή μεταβληθούν οι ευνοϊκές για την Ελλάδα διεθνείς συνθήκες
, την κατασκευή όσο το δυνατόν περισσότερων σιδηροδρομικών γραμμών .</span></div>
</span><span style="font-size: 10pt;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">Δ.- Ό, που δεν θα ανταποκρίνονταν το ιδιωτικό κεφάλαιο , το κράτος όφειλε να
κατασκευάσει αυτό τις σιδηροδρομικές γραμμές και να τις εκχωρήσει απλώς προς
εκμετάλλευσή σε ιδιώτες , ώστε να κατασκευασθούν όσο το δυνατόν περισσότερες
από τις προγραμματισμένες γραμμές . </span></div>
</span><span style="font-size: 10pt;"><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">Ε.- Το κράτος , όπου θα είναι αναγκαίο για την προσέλκυση επενδυτών , θα
επιδοτήσει ένα ποσοστό του κόστους κατασκευής της γραμμής , αντί να εγγυηθεί
ένα ελάχιστο κέρδος κατά την εκμετάλλευσή της , όπως έκανε επί παραδείγματι η
Οθωμανική Κυβέρνηση στις δικές της γραμμές .</span></div>
</span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: 10pt;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><span style="font-size: 10pt;">Η ιστορία δικαίωσε τον Τρικούπη για τις επιλογές του αυτές , αφού οι προβλέψεις
του αποδείχθηκαν ορθές. Όσοι δε του αποδίδουν την ευθύνη για τα προβλήματα που
προκαλεί σήμερα η μετρικού πλάτους γραμμή όπου υφίσταται ακόμη , αγνοούν ότι η
ευθύνη γι’ αυτό δεν βαρύνει τον Τρικούπη , ο οποίος είχε να επιλέξει μεταξύ της
κατασκευής ή μη σιδηροδρομικού δικτύου στην Ελλάδα , αλλά στους μετά το 1920 ,
κυρίως , πολιτικούς και κυβερνήσεις οι οποίες , ενώ είχαν μεταβληθεί αρκετά οι
συνθήκες στην χώρα και είχε αυξηθεί η ζήτηση μεταφορικού έργου , ούτε
εκσυγχρόνισαν το σιδηροδρομικό δίκτυο , με την αλλαγή του εύρους σε κανονικού
πλάτους και άλλες παρεμβάσεις , ούτε και το επεξέτειναν . Άλλωστε ο Τρικούπης ,
αντικρούοντας στην Βουλή τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης υπέρ της κατασκευής
γραμμών κανονικού εύρους , είπε , μεταξύ άλλων , ότι εάν μεταβάλλονταν οι
συνθήκες , θα ήταν εύκολο για την κυβέρνηση να μετατρέψει την μετρική γραμμή σε
κανονικού εύρους , το οποίο και δεν έκαναν οι κυβερνήσεις της επόμενης
εκατονταετίας ! </span></span></div>
<span style="font-size: 10pt;">
</span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: 10pt;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><span style="font-size: 10pt;">Σημαντικό ρόλο όμως στην καλή κατασκευή και στην εκμετάλλευση του δικτύου
έπαιξε ο Ιταλός μηχανικός Evaristo de Chirico , πατέρας του μεγάλου σουρρεαλιστή
ζωγράφου Giorgio de Chirico , ο οποίος γεννήθηκε στον Βόλο το 1888 , λόγω
ακριβώς της απασχόλησης του πατέρα του στους «Σιδηροδρόμους Θεσσαλίας» . Η
συμβολή του Evaristo de Chirico ήταν μεγάλη , ιδιαίτερα στην επίλυση πολλών
τεχνικών προβλημάτων , κατά την κατασκευή της γραμμής του Πηλίου , αλλά και
στην εισαγωγή και ενσωμάτωση στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του δικτύου
των «Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας» , νέων τεχνολογιών . </span></span></div>
<span style="font-size: 10pt;">
</span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<strong style="font-size: 10pt;"></strong><br />
<div style="text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;"><strong style="font-size: 10pt;">Χρονολόγιο κατασκευαστικών εργασιών : </strong><span style="font-size: 10pt;">Την 11η Ιουλίου 1883 η
σιδηροδρομική γραμμή φθάνει στην Λάρισα , η μη κατασκευή όμως των απαραίτητων
εγκαταστάσεων και οι μεγάλες πλημμύρες στον Θεσσαλικό κάμπο τον επόμενο
Οκτώβριο , που προκαλούν μεγάλες ζημίες στην γραμμή , δεν επιτρέπουν την
παράδοσή της στην κυκλοφορία . Την 13η Νοεμβρίου 1885 η γραμμή παραδίδεται
μέχρι τα Φάρσαλα , την 30η Ιουνίου μέχρι τους Σοφάδες , την 3η Οκτωβρίου μέχρι
την Καρδίτσα , την 9η Μαρτίου 1886 μέχρι τους Στεφανουσαίους και τέλος την 16η
Ιουνίου 1886 μέχρι την Καλαμπάκα . Το 1889 οι «Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας» αποφασίζουν
να κατασκευάσουν μία γραμμή πλάτους </span><st1:metricconverter productid="0,60 εκ." style="font-size: 10pt;" w:st="on">0,60 εκ.</st1:metricconverter><span style="font-size: 10pt;"> του μέτρου , η οποία θα συνέδεε τον
Βόλο με τα χωριά του Πηλίου , Άνω Λεχώνια , Μηλιές και Ζαγορά και η οποία θα
εξυπηρετούσε την μεταφορά, τόσο των κατοίκων και των επισκεπτών , όσο και της
γεωργικής παραγωγής του Πηλίου και για η οποία ευελπιστούσαν ότι θα αύξανε και
τα έσοδα της εταιρείας , που ορισμένες χρονιές ήταν οριακά ή και λιγότερα των
δαπανών του δικτύου . Οι μελέτες ολοκληρώνονται το 1893 τελικά , οπότε και
εκδίδεται ο ν. ΒΡΗΒ/1893 , ο οποίος επικυρώνει την σύμβαση που είχε ήδη
υπογραφεί μεταξύ της εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου , για την κατασκευή
της γραμμής μέχρι τα Άνω Λεχώνια. Τον Μάρτιο του 1894 αρχίζουν οι εργασίες και
το τμήμα της γραμμής μέχρι τα Άνω Λεχώνια , ολοκληρώνεται τον Σεπτέμβριο του
1895 . Τα κέρδη που απέφερε αρχικά η γραμμή αυτή οδήγησαν την εταιρεία των
«Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας» στην απόφαση να προχωρήσουν στην κατασκευή και του
τμήματος μέχρι τις Μηλιές. Παρά τις αντιρρήσεις της τότε κυβερνήσεως ,
υπογράφεται τελικά, στις 16 Σεπτεμβρίου 1900, και η σύμβαση αυτή με το Ελληνικό
Δημόσιο, η οποία επικυρώνεται με τον ν. ΒΧΝΘ/1900. Το επόμενο έτος αρχίζει η
κατασκευή της γραμμής , η οποία και αποπερατώνεται τον Ιούλιο του 1903 . Το
1960 οι Σ.Ε.Κ. ανακατασκευάζουν την γραμμή Βόλου – Λάρισας , ώστε να έχει
κανονικό πλάτος (1,435) , να δέχεται μεγαλύτερο βάρος κατ’ άξονα και να
επιτρέπει μεγαλύτερες ταχύτητες . Μετά το 1997 διακόπτεται η κυκλοφορία στο
τμήμα Βελεστίνο – Καλαμπάκα , ώστε να ολοκληρωθούν τα έργα ανακατασκευής του
τμήματος της γραμμής από τον Παλαιοφάρσαλο στην Καλαμπάκα , τα οποία
ολοκληρώνεται σταδιακά μέχρι τον Ιανουάριο του 2001 . Πρόκειται για μια
σύγχρονη γραμμή κανονικού πλάτους (1,435) , που μπορεί να δέχεται μεγαλύτερο
βάρος κατ’ άξονα και ταχύτητες 150 χλμ/ώρα . </span></strong></div>
<strong style="font-size: 10pt;">
</strong>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<strong style="font-size: 10pt;"></strong><br />
<div style="text-align: center;">
<strong style="font-size: 10pt;"><strong style="font-size: 10pt;">Χρονολόγιο τμηματικών λειτουργιών δικτύου: </strong><span style="font-size: 10pt;">Την 23η Απριλίου
1884 παραδίδεται προς εκμετάλλευση η γραμμή από τον Βόλο στην Λάρισα , της
οποίας τα εγκαίνια έγιναν με μεγάλη λαμπρότητα , παρουσία της Βασιλικής
οικογένειας . Την 13η Νοεμβρίου 1884 παραδίδεται στην κυκλοφορία το τμήμα της
γραμμής από το Βελεστίνο μέχρι τα Φάρσαλα , την 30η Ιουνίου 1885 μέχρι τους
Σοφάδες , την 3η Οκτωβρίου 1885 μέχρι την Καρδίτσα και τέλος την 16η Ιουνίου
1886 μέχρι την Καλαμπάκα . Όσον αφορά την γραμμή του Πηλίου , το μεν τμήμα της
από τον Βόλο μέχρι τα Άνω Λεχώνια παραδίδεται στην κυκλοφορία την 12η Οκτωβρίου
1895 , το δε τμήμα της από τα Ανω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές την 2α Ιουλίου 1903
. Μετά την ανακατασκευή της γραμμής Παλαιοφάρσαλου – Καλαμπάκας , το τμήμα της
γραμμής από το Βελεστίνο μέχρι τον Παλαιοφάρσαλο, που παρέμεινε μετρικό, ετέθη
εκτός κυκλοφορίας και επ’ αυτού κινείται μόνο το τροχαίο υλικό της «Εταιρείας
Μουσειακών Σιδηροδρόμων» (ΕΜΟΣ) , την οποία ίδρυσαν ο «Σύλλογος Φίλων του
Σιδηροδρόμου» της Αθήνας και διάφορα πρόσωπα που είναι μέλη του (βλ. σχετική
αναφορά στους «Μουσειακούς Σιδηροδρόμους») . </span></strong></div>
<strong style="font-size: 10pt;">
</strong>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: 10pt;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><span style="font-size: 10pt;">ΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗΣ: Σπύρος Φασούλας</span></span></div>
<span style="font-size: 10pt;">
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">(Πηγή: Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμων)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 13px;"><br /></span></div>
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]--><span style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br clear="all" style="page-break-before: always;" />
</span>
</div>
<div class="MsoNormal">
<u><span style="font-size: 11.0pt;">Πηγές:</span></u><span style="font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">1) Αρχεία Δήμου Σκιάθου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">2) π. Γεωργίου Σταματά «Ο
Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Τριών Ιεραρχών Σκιάθου», Σκιάθος 1998<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">3) Ιστοσελίδα Συλλόγου Φίλων
Σιδηροδρόμων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 11.0pt;">4) Φωτογραφικό αρχείο Κων/νου
Κουτούμπα, θεολόγου – αγιογράφου<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></u></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-50395171945932863692014-01-11T06:16:00.001-08:002014-01-11T06:19:14.286-08:00Σκιάθος, "Ξενία": Λίγο πριν το τέλος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div><embed type="application/x-shockwave-flash" src="https://static.googleusercontent.com/external_content/picasaweb.googleusercontent.com/slideshow.swf" width="600" height="400" flashvars="host=picasaweb.google.com&hl=el&feat=flashalbum&RGB=0x000000&feed=https%3A%2F%2Fpicasaweb.google.com%2Fdata%2Ffeed%2Fapi%2Fuser%2F102512307906809390758%2Falbumid%2F5967638042697766561%3Falt%3Drss%26kind%3Dphoto%26hl%3Del" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"></embed>Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-49578363603845679072014-01-02T15:18:00.002-08:002014-01-02T15:18:35.043-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqRo4GMjyZsPZhAjZ4mJZ2x5P79hv8gmjoDuKj6SWwGfk4AQHRRFoUT20B-h2YAVcT_WqTEgkoOegwldQt1RpOsBT0EpKFVOTt5ahhYsSFHwsTU6Wa9p0uFCdV8EXgp-9Wx2A9jCVS0b1D/s1600/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B11.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqRo4GMjyZsPZhAjZ4mJZ2x5P79hv8gmjoDuKj6SWwGfk4AQHRRFoUT20B-h2YAVcT_WqTEgkoOegwldQt1RpOsBT0EpKFVOTt5ahhYsSFHwsTU6Wa9p0uFCdV8EXgp-9Wx2A9jCVS0b1D/s640/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B11.JPG" width="640" /></a></div>
<br /></div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-91740467876737648732013-12-17T08:16:00.003-08:002013-12-17T08:19:07.005-08:00Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;;;;;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><i>Σας το αφιερώνω, βρε ατιμούλικα. Διότι τώρα κατάλαβα ότι πηγαίνετε φιρί φιρί. Τον τραβάει ο οργανισμός σας το φερετζέ. Όταν με το καλό έρθει ο πολυχρονεμένος ο εμίρης να χτίσει τη μαρίνα του μες στη μούρη μας. Χανουμάκια μου εσείς...</i></b></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPp5eHyiLBkSZ8Bx26-t-6fA3ij2Pj-NIiJZsvdlFa-wwjpPIcKwk-KTPQM5Un293aKDOqG3xJunGbYKXYJgrOiehudotTeOC_vA_Udr6dKmd506f16EOZMU2wgKG-DTojVJhItNMgy8YU/s1600/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPp5eHyiLBkSZ8Bx26-t-6fA3ij2Pj-NIiJZsvdlFa-wwjpPIcKwk-KTPQM5Un293aKDOqG3xJunGbYKXYJgrOiehudotTeOC_vA_Udr6dKmd506f16EOZMU2wgKG-DTojVJhItNMgy8YU/s640/%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<div style="text-align: justify;">
Ήταν οι «παλιές, καλές εποχές» για τη Σκιάθο και για την τουριστική Μαγνησία εν γένει, ήμουν μικρή και χωρίς λόγο και άποψη – υποτίθεται – κι όμως το θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Κι ας είναι 15 ολόκληρα χρονάκια πίσω. Με τι στόμφο και ενθουσιασμό πιπίλιζαν κάποιοι την καινούργια – τότε – καραμελίτσα ονόματι «μαρίνα». Τι για ανάπτυξη, τι για πρόοδο ακούγαμε, τι για νέες θέσεις εργασίας που θα άνοιγε η προοπτική μιας τουριστικής μαρίνας στην παραλία της Σκιάθου. Να’ ρχεται το Λατσέικο για γουικέντ και να’χουν κάπου οι άνθρωποι να ακουμπήσουνε το γιοτ, το κρις κραφτ και το ελικόπτερό τους. Να βγαίνει η Μαριάννα με τον Κούρκουλο (ζούσε τότε ο μακαρίτης) και να τρίζουνε οι λιμενοβραχίονες από το διαμαντικό. Να πάψουμε να νιώθουμε κομπλεξικοί καράβλαχοι και να γεμίσει το μάτι μας επιτέλους χλίδα ρε αδερφέ… Αυτά από τους προοδευτικούς. Γιατί υπήρχαν και οι άλλοι, οι συντηρητικούρες και σκοταδιστές, που δεν ήθελαν το φουα-γκρά και τη σαμπάνια και προτιμούσαν ούζο και μυδοπίλαφο. Κι επέμεναν κιόλας οι ψωνάρες ότι πιο όμορφα είναι τα φυσικά κατσάβραχα από τις γυαλιστερές τσιμεντόπλακες που τις σκουπίζεις με την παρκετέζα. Και δώστου ξανά και ξανά να προσπαθούν οι συντηρητικούρες να συγκινήσουν τους προοδευτικούς επικαλούμενοι τον Παπαδιαμάντη («ποιος είν’ αυτός, ρε συ;» «Εφοπλιστής ρε! Δε θυμάσαι, ρε μ…κα, ειν’ αυτός που έχει το καράβι! Και δω είναι το σπίτι του και πήρε το όνομά του κι ο δρόμος…» Το άκουσα κι αυτό μέσα στην Παπαδιαμάντη κατακαλόκαιρο.) Και τις συζητήσεις και τα πειράγματα στα καφενεία για τα «βερνικωμένα κέρατα» - θα θυμούνται κάποιοι τα περί Βερνίκου. Και οι ειλικρινείς και οι «ψευτοφυλλάδες» που άλλα έλεγαν τότε (επειδή έτσι τους συνέφερε) και άλλα λένε τώρα (επειδή πάλι έτσι τους συμφέρει). Μόνο που θυμάμαι, η ρουφιάνα. Θυμάμαι σαν τον ελέφαντα και φάτσες και ονόματα. Κι ας ήμουν άπραγο φοιτηταριό. Θυμάμαι με τι μένος φώναζαν όλοι εναντίον όποιου επιχειρηματία είχε αντιρρήσεις στο θέμα «μαρίνα». Γιατί και καλά τολμούσε ο αντιδραστικός να αποδοκιμάσει τέτοιο έργο προόδου και πολιτισμού. Μα απλούστατα γιατί ένιωθε την απειλή της χρεωκοπίας να έρχεται και όλη του την περιουσία και τον κόπο να θάβεται κάτω από ουρανοκατέβατες νταμαρόπετρες. Γιατί δεν ήθελε ο σπαστικός να κλείσει το παλιομάγαζό του και να πιάσει μαιτρ σε εφοπλιστικό σαλόνι, το κορόιδο. Και να του χώνει η εφοπλίστρα και χαρτονομίσματα στο μποξεράκι, άμα τύχαινε να’ναι και λίγο ομορφόπαιδο.<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<div style="text-align: justify;">
Τι να κάνω που θυμάμαι, η άτιμη. Και ποιοι και πόσοι ήταν αυτοί που έλεγαν «μαρίνα» κι έσταζε μέλι το στόμα τους. Μόνο που τώρα άλλαξαν παρέες. Και απόψεις. Ναι, αλλά τότε το ίδιο σχέδιο που τώρα λένε έκτρωμα τότε το ψήφιζαν και το ενέκριναν. Εμ το βρήκε έτοιμο τώρα και το ΤΑΙΠΕΔ, πού να ψάχνει για καινούργια; Και πού να μας πιστέψουνε τώρα ότι δε μας αρέσει, αφού από μας το βρήκαν; Άντε να τους πείσουμε ότι γίναμε ξαφνικά οικολόγοι και ευαισθητοποιημένοι…<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<div style="text-align: justify;">
Ένα πράμα φοβάμαι, παιδιά: όταν τελικά έρθει η κακιά η ώρα κι έρθουν τα μαντρόσκυλα του ΤΑΙΠΕΔ να πάρουν αυτό που δεν τους ανήκει και φέρουν και το επίμαχο να μας το φορέσουν, εμείς όχι μόνο δε θα μιλήσουμε, αλλά θα αρπάξουμε στα δόντια την κοκκάλα που θα μας πετάξουν και θα πούμε κι ευχαριστώ. Και θ’ απομείνουμε απ’ έξω να κοιτάμε οι κοροϊδάρες – εκτός από τους πεντέξι γνωστούς καταφερτζήδες που πάνε με όλους και με όλα σαν την Κόκα-κόλα. Αυτούς δεν τους κλαίω – οι καταθέσεις τους μονάχα θα φτάσουν για καμιά τριανταπενταριά δεκαετίες ακόμα. Εμάς τους πολλούς βλάκες κλαίω. Μακάρι να βγω ψεύτρα. Κι άμα βγω μουντζώστε με.</div>
</div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-3139146687275212512013-11-15T14:06:00.005-08:002013-11-15T14:07:36.314-08:00ΕΡΑ Πολυτεχνείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0" height="23" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="No" src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/player.php?a=0&s=era&f=livestream&h=23&w=400" width="400"></iframe><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 style="font-size: 30px; letter-spacing: -1px; line-height: 36px; margin: 0px; padding: 0px 0px 5px; text-align: center; width: 596px;">
<span style="color: red; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
Από τις 12 το μεσημέρι και για 9 ώρες </span></h1>
<h1 style="font-size: 30px; letter-spacing: -1px; line-height: 36px; margin: 0px; padding: 0px 0px 5px; text-align: center; width: 596px;">
<span style="color: red; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">θα εκπέμψει το Σάββατο 16 Νοεμβρίου </span></h1>
<h1 style="font-size: 30px; letter-spacing: -1px; line-height: 36px; margin: 0px; padding: 0px 0px 5px; text-align: center; width: 596px;">
<span style="color: red; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">η ΕΡΑ</span></h1>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-5182471269879457312013-10-16T11:43:00.003-07:002013-10-16T11:43:28.840-07:00Θα σου δείξω εγώ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOSxck8R6bvvRdnAgrvZSiG0aN7J8vdYPOguHcqdu5JCmfhVsEn2IunQXTEZ1Ph9YKeRlt0l2MBphYoIuUJ8KgtARSswrNT42MuwBg4guNqrOg-X7CSXTJQ6MMJIVp7OW-dOIor8VPt6hy/s1600/%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOSxck8R6bvvRdnAgrvZSiG0aN7J8vdYPOguHcqdu5JCmfhVsEn2IunQXTEZ1Ph9YKeRlt0l2MBphYoIuUJ8KgtARSswrNT42MuwBg4guNqrOg-X7CSXTJQ6MMJIVp7OW-dOIor8VPt6hy/s640/%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Η αγαπημένη του φράση. Από πιτσιρίκι. Τί από πιτσιρίκι, από κούνια. Από
πριν γεννηθεί. Σίγουρα μέσα από την κοιλιά της κυρίας Αριστέας – της μαμάς του
– αυτό πρωτοψέλλιζε πριν ακόμα πει «ουά». Η εκδίκηση στο αίμα του. Ακριβώς σαν
τον παππού του, που του’ δωσε και όνομα και χάρη – πανέξυπνος άνθρωπος, που οι
κακές γλώσσες της εποχής του λέγανε και καλά ότι ήταν δωσίλογος. Μωρέ ας τον
έφταναν έστω και στο μικρό του δαχτυλάκι. Όλα τα σπίτια της γειτονιάς ψόφαγαν
στην πείνα τότε στην κατοχή, και μονάχα το σπίτι του Παναγή ξεχείλιζε αλεύρια
και ζάχαρες και βουτύρατα χωριάτικα. Ας είχαν κι οι άλλοι την ίδια εξυπνάδα να
καταφέρνουν τους Γερμανούς να’ ναι με το μέρος τους. Πανέξυπνος ο παππούς,
όλους τους έφερνε βόλτα. Αλλά και τη μανία των άλλων δεν την άντεχε. Ακούς να
του πετάνε πέτρες οι πιτσιρικάδες στο δρόμο και να τον λένε προδότη; Και
προπαντός εκείνο το χαμένο του γείτονα. Εμ, με αριστερό πατέρα, τί θα βγει και
το παιδί. Δεν του τη χάρισε λοιπόν ο παππούς, Θεός σχωρέστον. Μέσα απ’ τους
πρώτους που μάζεψαν, τότε που κάνανε ξαφνική έφοδο στη γειτονιά, ήτανε κι ο
γείτονας το παλιοκομμούνι. Καλά να πάθει κι ο μικρός, τους καθώς πρέπει
ανθρώπους δεν τους πειράζουνε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Το 1963 άνοιξε για πρώτη φορά ο
Παναγιώτης τα μάτια του σε τούτον δω τον κόσμο. Βέβαια με το που γεννήθηκε η
κυρία Αριστέα φρόντισε να τον κάνει «Τάκη». Αρκετά το’ χε υποφέρει στη ζωή της
το χοντροκομμένο χωριατοειδές «η κόρη του Πανάγου». Τώρα που η κόρη είχε πάρει
μεγαλοδικηγόρο, όλα γύρω της έπρεπε πια να εξευγενιστούν-μαζί και το όνομα του
βλασταριού της. «Τάκης» λοιπόν για το σπίτι, «Παναγιώτης» για το σχολείο. Και
βέβαια τέρμα το χωριό, τώρα που ο μπαμπάς θα άνοιγε το νέο του γραφείο στην
Αθήνα. Γιατί ήταν Αθηναίος ο μπαμπάς. Μεγαλοδικηγόρος από τους πιο γνωστούς –
και με μεγάλα «δόντια» στην εξουσία βεβαίως. Με τη μαυραγορίτικη προίκα της η
μαμά από τη μια, με τις πολιτικές γνωριμίες ο μπαμπάς απ’ την άλλη, καπάρωσαν
αμέσως παλατάκι στα βόρεια προάστια κι ένα πολυτελές γραφείο στο κέντρο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Τυχερός από πολλές μεριές
λοιπόν ο «Τάκης». Άτυχος μόνο για ένα πράγμα: το ότι κληρονόμησε στο ακέραιο
την κακιασμένη φύση του μακαρίτη παππού. Εκδικητικός σαν ελέφαντας, γρήγορα
έγινε ο μικρός δικτατορίσκος του σπιτιού – η μαμά ούτε κατά διάνοια να μαλώσει
το παιδί και να το τραυματίσει ψυχικώς. Και το κερασάκι στην τούρτα: ο μικρός
συνδύασε το μαλαματένιο χαρακτήρα του παππού Πανάγου με την παροιμιώδη βλακεία
του θείου Αγησίλαου. Ο μικρός αδερφός του μπαμπά, ο θείος Αγησίλαος, ήταν από
τους ανθρώπους εκείνους που γεννιούνται μόνο και μόνο για να κάθονται και για
να ταλαιπωρούν τους άλλους. Είχε αγοράσει ένα πτυχίο στην Αγγλία – καλά καλά
δεν ήξερε ακριβώς για ποια ειδικότητα, μόνο ότι είχε κάποια σχέση με το εμπόριο
και με την αγορά. Αγόρασε και πλούσια σύζυγο. Κόρη Σαλονικιού κροίσου. Κουτί
του ήρθε του Αγησίλαου. Λεφτά δικά του εννοείται δεν έβγαλε ποτέ. Δεν είχε
εργαστεί ποτέ μα ποτέ στη ζωή του – αν και στα χαρτιά υποτίθεται ότι είχε
αλυσίδα μπουτίκ στο Κολωνάκι, ανάθεμα όμως αν είχε ιδέα από εμπόριο. Απλώς
εισοδηματίας ήταν. Άφηνε διευθυντές και υπαλλήλους να σπάζουν τα κόκκαλά τους
και κείνος απλώς εισέπραττε. Πήγαινε τρεις τέσσερεις φορές το εξάμηνο για τα
μάτια σε κάθε κατάστημα, γλυκομπάνιζε καμιά υπάλληλο, διάλεγε και καμιά
καινούργια παραλαβή – και σε κοστούμι και σε υπάλληλο. Τα ραντεβού τα έκλεινε
διακριτικά ο διευθυντής του καταστήματος. Τελείωνε απ’ αυτά και μην τον είδατε.
Δεν καθόταν να δει πώς πάει η επιχείρηση, γιατί απλώς και να προσπαθούσε δε θα
καταλάβαινε τίποτα. Δεν ήταν ακριβώς τεμπέλης, ήταν απλώς αθεράπευτα βλάκας.
Πιο σωστά πανίβλακας. Καμάρωνε για τις ακριβοπληρωμένες κατακτήσεις του και
πίστευε ότι ήταν μεγάλος εραστής. Στην πραγματικότητα, ήταν μεγάλος
κερατούκλης. Η κυρία του φρόντιζε να του το ανταποδίδει και με το παραπάνω. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
«Πανάγος» λοιπόν ο Τάκης στο
χαρακτήρα, «Αγησίλαος» στα γράμματα. Όσο και να προσπαθούσαν να του τα χώσουν
στο κεφάλι… τίποτα. Μπουμπούνας. Τον έβαλαν στο ακριβότερο σχολείο, ιδιωτικό
εννοείται – τι, θα κάνουμε τσιγκουνιές; Ή θα καταδεχτούμε να ανακατευτεί το
παιδί μας με τα βρωμόπαιδα του κάθε παλιομαχαλά; Και πηγαινοερχόταν ο Τάκης με
τη σάκα του γεμάτη και με το κεφάλι άδειο. Δασκάλα κατ’ οίκον εννοείται πάντα
υπήρχε, ποτέ δε διάβαζε μόνος του – αλλά κι αυτή τραβούσε το διάολό της όχι
μόνο για να του δώσει να καταλάβει πέντε δέκα βασικά πράγματα, αλλά και για να
υποφέρει τις απαιτήσεις του. Ο μικρός άλλοτε έτρωγε την ώρα του μαθήματος,
πασαλειβόταν παγωτό ή γέμιζε τον τόπο τσιπς, άλλοτε έπαιζε μπάλα μέσα στο σπίτι
σπάζοντας πολλές φορές κρύσταλλα και πορσελάνες, κι άλλες φορές όταν αποφάσιζε
να στρωθεί σε καρέκλα άρχιζε να κάνει γκριμάτσες, να ξύνει τη μύτη του και να
κάνει τη φουκαριάρα τη δασκάλα να θέλει να τον σφάξει στο γόνατο σαν τραγί κι
ύστερα καπάκι να τη δώσει απ’ το παράθυρο να ησυχάσει μια για πάντα. Το μόνο
που την παρηγορούσε ήταν η παχιά αμοιβή – α όλα κι όλα, η κυρία Αριστέα
τσιγκουνιές δεν έκανε. Όταν πρόκειται για τη μόρφωση του παιδιού… Και η δασκάλα
έφευγε ολίγον τραυματισμένη, ολίγον ψυχωτική και αρκετά καλοπληρωμένη. Στο
κεφάλι του Τάκη μια φορά δεν είχε μπει ούτε ένα άλφα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Κανονικά, με όλα αυτά ο Τάκης
θα’ πρεπε να’ ναι ένα χαζό μεν, αλλά ευτυχισμένο αγγελούδι. Όλα στα πόδια του
τα είχε. Κι όμως, από τον καιρό που πήγε σχολείο κι ανακατεύτηκε με άλλα παιδιά
– το ίδιο καλοταϊσμένα και καλοζωισμένα με κείνον – κάτι άρχισε να τον ενοχλεί.
Έγινε ακόμα πιο γκρινιάρης και κακότροπος. Στην αρχή, οι γονείς του ανησύχησαν:
φαντάστηκαν χίλια δυο, ότι ίσως κάποιος συμμαθητής ή δάσκαλος
κακομεταχειρίζεται το παιδί – ρώτησαν γνωστούς, πήγαν στη διευθύντρια του
σχολείου, πήγαν σε παιδοψυχολόγο. Τίποτα, άκρη δε βγήκε. Κι όμως, ήταν απλό: ο
Τάκης απλώς αντιδρούσε από τη φύση του στην ανθρώπινη επαφή. Τον ενοχλούσε η
παρουσία των άλλων παιδιών μέσα στην αίθουσα. Ήθελε τη δασκάλα και την αίθουσα
αποκλειστικά για τον εαυτό του: την αίθουσα για να την κάνει άνω κάτω και τη
δασκάλα για να την παιδεύει. Όμως για πρώτη φορά του τα απαγόρευαν όλα αυτά. Στο
σχολείο, τουλάχιστον. Κι επιπλέον, τον ενοχλούσε που μέσα στην τάξη εκτός από
τους μπουμπούνες που ήταν σαν κι αυτόν υπήρχαν και τρεις-τέσσερεις πραγματικά
καλοί μαθητές. Αυτούς ειδικά ο Τάκης δε μπορούσε να τους υποφέρει. Περνούσε
βέβαια τις τάξεις, αφού τα παχιά δίδακτρα έπεφταν κανονικά και στην ώρα τους –
όμως το κεφάλι του παρέμενε απελπιστικά άδειο. Κι όμως, παρ’ όλη τη φυσική
βλακεία του καταλάβαινε το πόσο είχε μείνει πίσω σε διανοητικό επίπεδο. Και
φυσικά λύσσαγε. «Θα σου δείξω εγώ!»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Φουντωμένος λοιπόν κάθε
μεσημέρι, αφού δε μπορούσε να ξεσπάσει στο σχολείο, ξεσπούσε στο σπίτι. Κι όπως
δεν του χαλούσε χατήρι κι η Αριστέα, εξελισσόταν σ’ ένα αξιολάτρευτο τερατάκι
που ήθελες κιόλας να το σπάσεις στο ξύλο στα πρώτα πέντε λεπτά γνωριμίας. Είχε
πλέον καβαλήσει για τα καλά τη μάνα του, τον πατέρα του κι όλο το υπηρετικό
προσωπικό του σπιτιού – και βέβαια δασκάλες, παιδοψυχολόγους κι όλους όσοι
είχαν να κάνουν με την ανατροφή του «διαδόχου».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Το μεγάλο αγκάθι όμως, που θα
χωνόταν για καλά από τώρα και για τα μετέπειτα χρόνια στη μύτη του Τάκη, ήταν ο
Γιώργος, ο γιος του κηπουρού. Στην ίδια ηλικία, αλλά μαθητής σε δημόσιο
σχολείο. Τζάμπα σχολείο, δηλαδή. Φρίκη. Κι όμως, άριστος στα μαθήματα, λέγαν
όλοι. Τον άκουσε μια μέρα κι ο ίδιος με τ’ αυτιά του: «Άριστα σε όλα, μπαμπά!»
κι ο κηπουρός πέταξε τα σκαλιστήρια και τον σήκωσε στην αγκαλιά του. Σιγά το
κατόρθωμα, να πάρει άριστα σ’ ένα βρωμοσχολείο που πάνε τα βρωμόπαιδα. Έτσι
έλεγε η μαμά. Και κείνος «άριστα» έπαιρνε – όμως κάτι μέσα του του’ λεγε ότι
μπροστά στο Γιώργο δεν έπιανε μπάζα. Και η επιβεβαίωση ερχόταν κάθε φορά που ο
ίδιος, πεισματικά, του ζητούσε επίτηδες βοήθεια στα μαθήματα. Τον ρωτούσε
διάφορα, με την κρυφή ελπίδα κάποια μέρα να τον ξεφτιλίσει. Κι όμως: ο Γιώργος
τα έπαιζε όλα στα πέντε δάχτυλα, πανάθεμά τον. Ο Τάκης έβραζε – παράλληλα όμως
σκεφτόταν ότι δε θα’ ταν άσχημα τουλάχιστον να επωφεληθεί. Άρχισε λοιπόν όλο
και πιο συχνά να ζητάει τη βοήθειά του: ο Γιώργος από την άλλη, επειδή τον
λυπόταν, έπαιρνε πολλές φορές το τετράδιο και του έλυνε προβλήματα, ή του
έγραφε ασκήσεις. Και πάντα ολόσωστα, εννοείται. Και το αποκορύφωμα ήρθε όταν –
στο γυμνάσιο, πια – ο Τάκης παρουσίασε στο Γιώργο ένα δύσκολο πρόβλημα στα
μαθηματικά, κι ο Γιώργος το έλυσε μέσα σε λίγα λεπτά. Όταν όμως είδε τη λύση ο
καθηγητής την άλλη μέρα, δεν πίστευε στα μάτια του: το γνωστό και μη εξαιρετέο
στουρνάρι του είχε βρει μια εκπληκτική απόδειξη στο πρόβλημα, που ξέφευγε από
τα καθιερωμένα και απαιτούσε πείρα μεγαλύτερη από της ηλικίας του. Στην αρχή
έμεινε κάγκελο ο καθηγητής. Μετά, άρχισε
να τον παινεύει μπροστά σ’ όλη την τάξη, με τα θερμότερα λόγια. Μόνο τα κλάματα
που δεν έβαλε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Κανονικά, ο Τάκης θα’ πρεπε να
χαρεί. Κι όμως, δε χαιρόταν γιατί κατά βάθος το’ ξερε ότι τα «μπράβο» ήταν
κλεμμένα. Ανήκαν σε άλλον. Ο ίδιος δεν ήταν ικανός να τα κερδίσει μόνος του. Τη
δόξα του την είχε κλέψει άλλος. Αυτός, το αγκάθι του. Τον έπιασε η ίδια λύσσα.
«Θα σου δείξω εγώ!» σκέφτηκε – και το’ δεσε κόμπο μέσα του. Πού, πότε, δεν είχε
σημασία: κάποια μέρα θα φρόντιζε να τον εκδικηθεί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα.
Άλλαξαν πολλά.. Τα παιδιά τέλειωσαν το σχολείο – δηλαδή ο Γιώργος πήρε με
άριστα το απολυτήριο, ενώ ο Τάκης αγόρασε με λεφτά του μπαμπά ένα απολυτήριο
που έγραφε «άριστα» - η χώρα άλλαξε πολίτευμα, ο μπαμπάς του Τάκη άλλαξε πεποιθήσεις
– τώρα ήταν πλέον δημοκράτης, από τους πιο θερμούς… Ο κηπουρός πήρε σύνταξη, έφυγε
απ’ το σπίτι του μεγαλοδικηγόρου. Ο Γιώργος έδωσε πανελλήνιες και πέρασε από
τους πρώτους στα μαθηματικά. Ο Τάκης έβγαλε εισιτήριο για το Λονδίνο για να
νοικιάσει μεζονέτα και να πάει να γραφτεί σε μια σχολή που διάλεξε ο πατέρας
του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Έξι χρόνια μετά – και να ο
Γιώργος καθηγητής κιόλας σε γυμνάσιο. Και με διδακτορικό ήδη σε εξέλιξη. Και
παντρεμένος με τον εφηβικό του έρωτα – συμμαθήτρια από το δημόσιο
«βρωμοσχολείο», επίσης σπασικλάκι σαν κι αυτόν που κατάφερε να σπουδάσει
γιατρός και τώρα δούλευε σε δημόσιο νοσοκομείο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Και να σου και καταφτάνει μια
μαύρη κουρσάρα έξω από τη μονοκατοικία του μεγαλοδικηγόρου. Και βγαίνει
κουστουμαρισμένος στην τρίχα, με πανάκριβο γυαλί και επίσης πανάκριβο
βαλιτσάκι, και με μια επίσης πανάκριβα αγορασμένη μνηστή δίπλα του, ο κανακάρης
της κυρίας Αριστέας. Που αφού αγόρασε ένα δίπλωμα και δύο
μεταπτυχιακά-ο-Θεός-να-τα-κάνει, κι αφού ο μπαμπάς κατάφερε να μπαλώσει τα
πράγματα ώστε να ξεμπερδέψουν και με το στρατιωτικό, επέστρεφε τώρα θριαμβευτής
στην πατρική οικία του. Όλα ήταν ήδη κανονισμένα, το άρτι αφιχθέν βλαστάρι του
μεγαλοδικηγόρου είχε πλέον όλα τα απαραίτητα προσόντα για να αρχίσει μια λαμπρή
καριέρα. Ναι, σωστά καταλάβατε. Ο Τάκης θα πολιτευόταν. Το κόμμα του δημοκράτη
πλέον μπαμπά του άνοιγε τις αγκάλες του, στις προσεχείς εκλογές θα ήταν στο
συνδυασμό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Δυόμισι χρόνια ακόμα: ο
Γιώργος έπαιρνε το διδακτορικό του, γινόταν ήδη γυμνασιάρχης. Η γυναίκα του
εξαιρετική γιατρός, διευθύντρια στο τμήμα της. Δυο κλασικοί «τίμιοι βλάκες»,
που αρνιούνταν πεισματικά βρώμικα λεφτά και φακελάκια και προτιμούσαν να ζουν
με δυο μισθούς και με την ευτυχία τους. Ο Τάκης ήδη βουλευτής, του κυβερνώντος
κόμματος εννοείται, ανέβαινε σταθερά στην πολιτική ιεραρχία. Τα μαθήματα που
δεν πήρε ποτέ σ’ όλη του τη ζωή, τα έπαιρνε τώρα με ρυθμό αστραπής. Είχε
πλούσια σύζυγο, κόρη εφοπλιστή, είχε ιδιαιτέρα γραμματέα, είχε σύμβουλο,
νομικούς, παρατρεχάμενους. Είχε μια στρατιά εγκέφαλους να σκέφτονται γι’ αυτόν.
Έμαθε τη μυστική γλώσσα της πολιτικής, έμαθε να διαβάζει ανάμεσα από τις
γραμμές, να συνεννοείται συνθηματικά, να ελίσσεται προστατεύοντας τον εαυτό του
από τις κακοτοπιές. Και ανέβαινε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Λίγα χρόνια μετά. Να τος πια
υπουργός Παιδείας ο Τάκης.. Ναι, ο Τάκης που ζητούσε τη βοήθεια ενός Γιώργου
στα μαθηματικά. Και να σπάσει ο εξαποδώ το ποδάρι του, να τον καλέσουν στα
εγκαίνια ενός νέου σχολείου. Εκεί, σε
μια βρωμογειτονιά. Στα προσφυγικά. Ήταν υποχρεωμένος να πάει. Πήγε λοιπόν. Και
τι να δει.. αυτός, το αγκάθι του. Λυκειάρχης. Και λαμπρός καθηγητής. Και με
περγαμηνές. Και διδακτορικά. Κι όμως, ο ψωνάρας δίδασκε σε δημόσιο σχολείο.
Έτσι, για να κάνει το σπουδαίο. Και τώρα να στέκεται απέναντί του, με το κεφάλι
ψηλά, κι όλα πάνω του να φωνάζουν «είμαι ανώτερος από σένα, εγώ πέτυχα, τα
κέρδισα όλα με το σπαθί μου, εσύ τί είσαι; Ένα μεγάλο, τεράστιο αγορασμένο
μηδενικό…».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Σκυλομετάνιωσε που δέχτηκε να
πάει στα εγκαίνια. Σκύλιασε που είδε τη γυναίκα του Γιώργου να τον κοιτάζει με
λατρεία στα μάτια – εκείνος με τη δική του γυναίκα δεν κοιτάζονταν σχεδόν ποτέ.
Όχι έτσι. Είχε αυτός τις γκόμενές του, είχε αυτή τους γκόμενούς της,
μοιράζονταν την ίδια στέγη, το ίδιο τραπέζι και συχνά το ίδιο κρεβάτι. Και
μέχρι εκεί. «Αυτό» δεν το’ χε ποτέ. Ήταν διπλωματούχος βλάκας κερατάς και το’
ξερε. Αλλά να τους βλέπει τώρα έτσι μπροστά στα μάτια του… «Θα μου το
πληρώσεις!» άκουσε μέσα του το μικρό Τάκη να γρυλίζει με κακία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Και να που ήρθε επιτέλους η
ώρα: αυτή η ώρα που περίμενε ο Τάκης χρόνια και χρόνια. Η ώρα που – αυτός, το
αγκάθι του – θα του το πλήρωνε. Πέρασαν οι μέρες του τότε, ήρθαν τα ζοφερά
χρόνια του σήμερα: η ψεύτικη ευδαιμονία ψόφησε σαν σκνίπα, το χρυσό όνειρο
διαλύθηκε. Η παράταξη του Τάκη – που βέβαια, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα
είχε σκαρφαλώσει και πάλι στην εξουσία – αποφάσισε ότι, αφού τα λεφτά δεν
έφταναν για όλους, κάποιοι έπρεπε να πληρώσουν. Κάποιοι «τίμιοι βλάκες», σαν το
Γιώργο και τη γυναίκα του. Ο Τάκης φυσικά, ολοπρόθυμα και υπάκουα, ακολούθησε
την κυβερνητική γραμμή και προσυπέγραψε με τα μεγάλα αφεντικά τις μεγάλες
συμφωνίες του κρατικού ξεπουλήματος. Πάντα με τελικό στόχο την ανάπτυξη. Του
άρεσε του Τάκη αυτή η λέξη, τη μεταχειριζόταν συχνά στις δημόσιες εμφανίσεις
του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Άρχισαν οι απολύσεις και τα
κλεισίματα σχολείων. Στο σχολείο που ήταν πλέον λυκειάρχης ο Γιώργος,
πραγματική σφαγή. Έφυγαν παραπάνω από τους μισούς συνάδελφους, τα τμήματα
συρρικνώθηκαν. Άδικα ο Γιώργος πλημμύριζε τον κόσμο επιστολές και διαμαρτυρίες,
άδικα φώναζαν οι γονείς κι οι μαθητές. Σε λίγο ο Γιώργος είδε το μισθό του να
κόβεται στο μισό. Την ίδια ώρα, η γυναίκα του μάθαινε ότι το νοσοκομείο
κλείνει. Έτσι απλά. Γιατί, λέει, επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό χωρίς
ουσιαστικά να παράγει έργο. Δεν ήταν έργο οι δεκάδες ζωές που έσωζε η ίδια κι
οι συνάδελφοί της εκεί μέσα λοιπόν. Και βγήκε στους δρόμους, και φώναξε. Ώσπου
είδε μια μέρα το νοσοκομείο να της κλείνει την πόρτα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Και να, Οκτώβρης του 2013.
Όλοι πενηντάρηδες πλέον. Ο Τάκης, με αγορασμένο απολυτήριο, αγορασμένο πτυχίο,
αγορασμένα μεταπτυχιακά, αγορασμένη σύζυγο – ένα από τα κορυφαία στελέχη της
κυβέρνησης. Και πάντα ο ίδιος αθεράπευτα κακιασμένος βλάκας. Κι από την άλλη, ο
Γιώργος κι η – απολυμένη πλέον – γυναίκα του. Με αληθινά πτυχία, διδακτορικά,
λαμπρή καριέρα κι οι δυο. Και με μισό μισθό. Συγχαρητήρια, Τάκη, τα κατάφερες
επιτέλους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Σας θυμίζει κάτι; Ε, λοιπόν, οποιαδήποτε
ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις, δεν είναι καθόλου μα καθόλου
συμπτωματική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-54306336315911516662013-10-02T00:28:00.001-07:002013-10-02T00:29:05.282-07:00Cyanide Bliss!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcR4bj6z-P8TEyxXT9iCBNrF64FQqblEJRTt1DcjSghkrLxetRe_Gd4jcWJ3TDqyHuMeuelbjwMQ-tQiFlqHf29bLzXfnSRJRDvaCg8_01kS-G0-fldavNf7UICTa73Ll4DOwXOvCg5beC/s1600/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82+%CE%99%CF%83%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcR4bj6z-P8TEyxXT9iCBNrF64FQqblEJRTt1DcjSghkrLxetRe_Gd4jcWJ3TDqyHuMeuelbjwMQ-tQiFlqHf29bLzXfnSRJRDvaCg8_01kS-G0-fldavNf7UICTa73Ll4DOwXOvCg5beC/s400/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82+%CE%99%CF%83%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" width="232" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πρόδρομος Ισόπουλος: "ο κύριος καθηγητής". Μαθαίνω ότι έφυγε πρόσφατα. Δεν πρόκειται να ξεχαστεί, όμως. Ούτε από το χώρο της Αναλυτικής Χημείας-ούτε κι από μας, που τον γνωρίσαμε...</td></tr>
</tbody></table>
<i>Πρώτα πρώτα μια διευκρίνιση: το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου. Η μόνη μου σχέση με τον άγνωστο αρθρογράφο - πέρα από την ταύτιση των απόψεων φυσικά! - έχει να κάνει με το ότι κι οι δυο περάσαμε από τα έδρανα του Τμήματος Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων-και ειδικά από το μάθημα Χημικής Φαρμακολογίας που δίδασκε ο αξέχαστος Πρόδρομος Ισόπουλος, ο "κύριος καθηγητής" με την ολύμπια παρουσία, τις ανεξάντλητες γνώσεις, το μοναδικό χάρισμα επικοινωνίας με τους φοιτητές. Δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης. Που μας έπαιρνε μεσημέρι Κυριακής για μια μίνι εκδρομή στο νησί των Ιωαννίνων, για τσίπουρο και κουβεντούλα. Όλο το τμήμα. Μεγαλείο και απλότητα-αυτά που κάνουν τον αληθινό δάσκαλο. Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση, κύριε καθηγητά. Ναι, κατάφερα να γίνω χημικός του πάγκου, όπως λέγαμε. Οι συνθήκες δε με άφησαν να μάθω περισσότερα κοντά σας, όμως αυτά που έμαθα τα κρατάω σαν πολύτιμη παρακαταθήκη. Καλή αντάμωση.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Και μια φιλική ματιά στον άγνωστο αρθρογράφο-συμφοιτητή: η σελίδα σου, συνάδελφε, "κατέβηκε" βάναυσα-καταλαβαίνω για ποιούς λόγους. Το εξαιρετικό άρθρο σου όμως το αναπαράγω, σε πείσμα των καιρών. Ελπίζω να το δεις και να χαρείς.</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
"<span style="font-size: 13.5pt;">Δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία για
να καταλάβεις ότι ένα σύνολο δεν είναι το αλγεβρικό άθροισμα των μερών του.
Στην περίπτωση της σελίδας γνωστής εταιρίας εξόρυξης χρυσού σχετικά με το
κυανιούχο νάτριο, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πώς μπορείς να αλλάξεις το πεδίο
της συζήτησης, να χειριστείς το κοινό ώστε να αποδεχθεί την άποψή σου,
χρησιμοποιώντας μόνο μικρά κομμάτια αλήθειας και κανένα ψέμα. Πρέπει να πω πως
βγάζω το καπέλο στον άνθρωπο που έγραψε το κείμενο. Ξέρει να κάνει τη δουλειά
του, το δίχως άλλο!</span></div>
<span style="font-size: 13.5pt;">Ας μου επιτραπεί
όμως να σχολιάσω με τη σειρά μου κάποια από αυτά τα μικρά κομμάτια αλήθειας.
Σημειώνω ότι δεν είμαι ειδικός στην εξόρυξη χρυσού, και έτσι δεν θα πιάσω
καθόλου αυτό το ζήτημα, ούτε το ζήτημα του ποια θα πρέπει να είναι, και με ποιο
τρόπο θα γίνεται η εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου. Αφού όμως ο συντάκτης του
κειμένου επέλεξε να ακολουθήσει αυτήν την τακτική, νομιμοποιούμαι να σχολιάσω
σημείο προς σημείο. (Με τα Italics αναφέρεται το κείμενο της σελίδας ως έχει
(τελευταία ανάκτηση 3/3/2013) ενώ με τα regular, τα δικά μου σχόλια)<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο
αποτελεί φυσική ένωση που μοριακά αποτελείται από άνθρακα και άζωτο.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;"> Είναι
απόλυτα ακριβές. Επίσης είναι ακριβές ότι το μόριο της Ηρωίνης αποτελείται από
άνθρακα, υδρογόνο, άζωτο και οξυγόνο. Είναι γνωστό ότι όλες οι ενώσεις
αποτελούνται από άτομα. Το ότι είναι (και) φυσική δένει με το παρακάτω:<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο σχηματίζεται
φυσικά. Παράγεται και χρησιμοποιείται από φυτά και ζώα.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;"> Το ίδιο
ισχύει και για το δηλητήριο των φιδιών. Το ότι κάτι είναι «φυσικό προϊόν» δεν
σημαίνει ότι είναι και υγιεινό. <o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Η μεταλλευτική
βιομηχανία του χρυσού χρησιμοποιεί το κυάνιο για την εξόρυξη του χρυσού εδώ και
πολλές δεκαετίες.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Απόλυτα ακριβές.
Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγή ενέργειας με την καύση του λιγνίτη και ένα
σωρό άλλες βιομηχανικές πρακτικές που επιβαρύνουν το περιβάλλον.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο
αποτελεί χημικό που χρησιμοποιείται ευρέως και είναι απαραίτητο στον σύγχρονο κόσμο.
Πάνω από 1.300.000 τόνοι κυανίου παράγονται ετησίως.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Είναι πράγματι
απαραίτητο με δεδομένη τη συγκεκριμένη βιομηχανία και οικονομία. Την ίδια που
έχει καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον του πλανήτη δηλαδή. Όσο για το νούμερο,
δεν με εντυπωσιάζει. Περισσότερο με εντυπωσιάζει το ότι κάθε χρόνο παράγονται
στην Ευρώπη μόνο περίπου 1,5 δισεκατομμύρια τσιγάρα.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο
χρησιμοποιείται σε πολλές βιομηχανικές δραστηριότητες, ενώ μόνο το 18%
της παγκόσμιας παραγωγής κυανίου χρησιμοποιείται στην μεταλλευτική
βιομηχανία.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Πολλοί μαθητές μου
λένε: «Γιατί κάνετε σε μένα παρατήρηση κύριε? Αφού είναι κι άλλοι που κάνουν
φασαρία!»<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;"> Όπως
πολλές άλλες ουσίες (π.χ. αλκοόλ), μπορεί να επιφέρει τον θάνατο όταν
λαμβάνεται σε υψηλές συγκεντρώσεις, αλλά δεν προκαλεί καμία χρόνια ασθένεια ή
περιβαλλοντικό πρόβλημα όταν υπάρχει σε χαμηλές περιεκτικότητες.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Ένας από τους
μεγάλους προπάτορες της Επιστήμης μου, ο Παράκελσος, τόνιζε τη σημασία της
δοσολογίας: Η δόση είναι που ξεχωρίζει το φάρμακο από το δηλητήριο!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Η αλήθεια είναι
ότι και μαγειρικό αλάτι αν καταναλώσεις με τη σέσουλα, πάλι μπορεί να «επιφέρει
το θάνατο». Η σύγκριση με το αλκοόλ όμως είναι άστοχη: Μπορείς να πιείς αρκετές
μπύρες χωρίς να κινδυνεύεις (εκτός αν είσαι τόσο κρετίνος που πίνεις και
οδηγείς!) ενώ μια μικρή ποσότητα κυανίου (ακόμη και 0,2g) σε στέλνει στον άλλο
κόσμο μέσα σε δευτερόλεπτα!<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Δεν ανήκει στα
βαρέα μέταλλα</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Εάν μαθητής μου,
έγραφε ότι το κυάνιο είναι μέταλλο και μάλιστα βαρύ, θα τον είχα κόψει χωρίς
δεύτερη κουβέντα! Η μόνη σχέση του κυανίου με το Heavy Metal είναι το τραγούδι
Cyanide των μεγάλων Metallica…<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;"> <em>Το
κυάνιο δεν είναι καρκινογόνο ή ραδιενεργό</em><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Σωστό. Το ίδιο
ισχύει και για μια σφαίρα, όμως μπορεί να σε σκοτώσει.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο
μπορεί παρασκευαστεί, να αποθηκευτεί, να μεταφερθεί και να χρησιμοποιηθεί με
ασφάλεια</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Ναι μπορεί! Όμως η
αλήθεια είναι ότι τα ατυχήματα που αφορούν το κυάνιο (από διαρροές, ρήξη
φραγμάτων, ατυχήματα στις μεταφορές) είναι ξακουστά στον μαγικό κόσμο των
περιβαλλοντικών καταστροφών.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Η ένωση του
υδροκυανίου (HCN) υπάρχει σε πολλά φρούτα, λαχανικά, στρείδια και ξηρούς
καρπούς όπως βερίκοκα, κουκιά, φασόλια, σόγια, κάσιους, κεράσια, κάστανα,
κόκκοι δημητριακών, φακές, νεκταρίνια, ροδάκινα, φυστίκια, φυστίκια αιγίνης,
πατάτες, καρύδια κ.α.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Είναι αλήθεια.
Όμως η απάντηση δίνεται από το ίδιο το κείμενο λίγες γραμμές παρακάτω:<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Φυτά όπως το
τριφύλλι και το ζαχαρότευτλο αποτελούν γνωστές πηγές δηλητηριασμού από κυάνιο
σε κατοικίδια ζώα και ανθρώπους.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Η δηλητηρίαση από
κουκιά είναι από τις πιο γνωστές περιπτώσεις μη-μικροβιακής τροφικής
δηλητηρίασης. Ο παιδίατρος θα απαγορέψει την κατανάλωσή τους στη μητέρα που
θηλάζει, καθώς ακόμη κι αν η ποσότητα του κυανίου δεν βλάψει εκείνη, μπορεί να
βλάψει το νεογνό μέσω του μητρικού γάλακτος.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Κυανιούχες
ενώσεις βρίσκονται σε καθημερινές πηγές όπως στα καυσαέρια των αυτοκινήτων, στον
καπνό των τσιγάρων, στο αλάτι τόσο στο επιτραπέζιο όσο και στους δρόμους.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Θυμίζω απλά ότι
στο πακέτο των τσιγάρων το γεγονός αυτό αναγράφεται ως προειδοποίηση…<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το κυάνιο
χρησιμοποιείται σε φαρμακευτικές χρήσεις όπως για παράδειγμα κατά του καρκίνου
στο σκεύασμα laetrile</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Δεν ξέρω γιατί
αναφέρεται το Laetrile (η Αμυγδαλίνη δηλαδή). Πράγματι η ουσία αυτή φέρει την
κυανομάδα, πράγματι προπαγανδίστηκε και πουλήθηκε τρελά σαν αντικαρκινική
θεραπεία, όμως εξ’όσων γνωρίζω ήταν μια χαρακτηριστική περίπτωση «νερού
καματερού»… <o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Τα μεταλλεία
χρυσού χρησιμοποιούν αραιά διαλύματα κυανιούχου νατρίου (NaCN), από 0,01 έως
0,05% κυάνιο (100 έως 500 ppm – μέρη στο εκατομμύριο).</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;"> Το κυανίδιο
συμπλέκει μέταλλα όπως ο χρυσός ακόμη και σε πολύ αραιά διαλύματα. Και?<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">H διαδικασία
διάλυσης των μετάλλων με κυανιούχο νάτριο λέγεται εκχύλιση.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Ο ακριβής όρος
είναι Cyanide Leaching. Ευχαριστώ<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Η καταστροφή
των κυανιόντων θα γίνεται με χημική οξείδωση μέσω της διαδικασίας που
ονομάζεται INCO – SO2 + οξυγόνο.</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Η διαδικασία INCO
είναι πράγματι πολύ αποτελεσματική, πράγμα που μπορεί να διαπιστώσει κανείς με
μια ματιά στη σχετική βιβλιογραφία. Από την ίδια βιβλιογραφία θα πληροφορηθεί
ότι έχει και μειονεκτήματα, όπως κάθε βιομηχανική διεργασία.<o:p></o:p></span><br />
<em><span style="font-size: 13.5pt;">Το εργοστάσιο
επεξεργασίας θα λειτουργεί με μηδενική απόρριψη στο περιβάλλον</span></em><span style="font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Το «θα» δεν
αποτελεί επιστημονικό δεδομένο. Ένας από τους «νόμους» του εργαστηριακού
επιστήμονα είναι ότι «τα σημαντικότερα ατυχήματα συμβαίνουν σε κείνον που
πιστεύει ότι δεν θα του συμβεί κανένα!»<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Αυτά τα ολίγα από
μένα. Θα κλείσω με μια ανάμνηση. Ο κορυφαίος καθηγητής και showman της
Αναλυτικής Χημείας, Πρόδρομος Ισόπουλος, μας έδινε χαριτολογώντας μια συμβουλή:
Εάν είστε στο εργαστήριο –μας έλεγε- και μυρίσετε πικραμύγδαλο, πηδήξτε απ’το
παράθυρο αμέσως! Σε όποιον όροφο κι αν βρίσκεστε, έχετε περισσότερες
πιθανότητες να επιβιώσετε.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Α, Ξέχασα! Πώς στο
καλό έλεγαν εκείνη τη μεγάλη εμφάνιση του κυανίου στην Ιστορία της
Βαρβαρότητας?<o:p></o:p></span><br />
<br />
<span style="font-size: 13.5pt;">Σωστά!
Zyklon B…"<o:p></o:p></span><br />
<br />
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; orphans: auto; text-align: start; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="color: black; font-size: 13.5pt;">Πηγή:<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://left.gr/news/%20http:/lefterisp.wordpress.com/2013/03/03/cn/">lefterisp.wordpress.com</a><o:p></o:p></span></div>
</div>
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-41908804361652935232013-06-17T12:19:00.000-07:002013-06-17T12:19:22.941-07:00Για να μην ξεχάσουμε τη ντροπή τους...<iframe src="http://player.vimeo.com/video/68532357?byline=0&portrait=0&color=ffffff" width="500" height="281" frameborder="0" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe> <p><a href="http://vimeo.com/68532357">ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ</a> from <a href="http://vimeo.com/gavgero">Yorgos Avgeropoulos</a> on <a href="http://vimeo.com">Vimeo</a>.</p>
Για να μην ξεχάσει κανείς τον αυταρχισμό, την απαξίωση που νιώσαμε όλοι, τα ΜΑΤ να κλείνουν διά της βίας τους πομπούς, τα σήματα, τις αναμεταδόσεις και τις συνδέσεις να κλείνουν διά της βίας από μυστικούς λωποδύτες της εξουσίας, και προπαντός το ΜΑΥΡΟ που κάλυψε τις οθόνες μας..... Να μην ξεχάσουμε ποτέ τί είναι ικανοί να κάνουν και τί τιμωρία τους αξίζει!!!
Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8892375430660700668.post-6587005041409758872013-06-13T12:58:00.001-07:002013-06-13T13:30:44.693-07:00Εδώ Ελεύθερη ΕΡΤ...<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0"
height="400" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no"
src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/newplayer.php?w=596&h=400" width="596">
</iframe>Το μαγαζάκι της Οδού Ονείρωνhttp://www.blogger.com/profile/17746722861682501906noreply@blogger.com0